ΗΤΑΝ ΚΟΥΦΙΟ!!!!!!!!

Φτιάχνω το καφεδάκι κάθομαι στο καναπεδάκι μου και κάνω μια σπάνια κίνηση. Ανοίγω τη τηλεόραση. Λέω άντε κι εγώ μια φορά να νοιώσω συμμετέχων μέλος μαζί με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.

Μπροστά μου ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο μοιρασμένο σε διάφορα άλλα μικρά παραθυράκια.
Πάω να πιώ μια γουλίτσα καφέ κι ένας φωνακλάς από το πάνω αριστερά παράθυρο φωνάζει «Γιατί μήπως ο καφές δεν προκαλεί καρδιοπάθειες νομίζετε?» Μου κάθεται η γουλιά κάπου στο λαιμό και να μη θέλει να κατέβει πιο κάτω με τίποτα η άτιμη.

Πανικόβλητη βουτάω ένα ποτήρι νερό μη πνιγώ και από το πάνω δεξιά παράθυρο έρχεται μια επόμενη κραυγή «τι λε ρε!!! Ο καφές σε πείραξε λες και το νερό που πίνουμε δεν είναι κι αυτό σα τη μούρη σου!!!» Μόλις που έχω αγγίξει στα χείλη το νερό και αισθάνομαι μια ναυτία σαν να με χτύπησε κεραυνός! Αμαν σκέφτομαι τι μόλυνση ποιά μόλυνση? Εχω μολυνθεί κι εγώ και είμαι και μελλοντικός καρδιοπαθής.

Αρχίζει να κόβει ένας κρύος ιδρώτας. Ξαφνικά πετιέται το κάτω αριστερά παράθυρο. «Ναυτία , ταχυπαλμίες ένα συναίσθημα αγωνίας αυτά είνα τα πρώτα στάδια μιας σοβαρής δυσλειτουργίας της νέας ασθένειας που μαστίζει....» Μισοξαπλώνω στο καναπέ. Νοιώθω ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για μένα. Μια ώρα πριν έκανα σχέδια. Τώρα όλα χάθηκαν. Ανοιξα τη τηλεόραση....

Είμαι σοβαρά άρρωστη και το αγνοούσα γιατί εκείνη η καταραμένη άρνησή μου να χρησιμοποιώ το τηλεχειριστήριο... Μου τολεγαν όλοι είσαι εκτός πραγματικότητος άνοιξε κανα κανάλι να δεις τι γίνεται. Τίποτα εγώ. Να τώρα θα τα συνειδητοποιήσω όλα μαζί. Αρχίζω με μανία να πατάω τα κουμπάκια. Θέλω να προλάβω να αντλήσω όση περισσότερη γνώση πριν το τέλος!!! Οι εικονες περνούν σαν σφαίρες μπροστά μου......

Βιάσαν γριουλα τη χαράκωσαν και της έκλεψαν 7,5 ευρώ που είχε στο τυλιγμένα σ’ενα μαντήλι.

Σκότωσε γυναίκα, παιδιά, πεθερό, πεθερά, το περιπτερά της γειτονιάς τη κουνιάδα του , τη καθαρίστρια με τα δύο της κοριτσάκια γιατί δεν τουκατσε το στοίχημα.

Συνταξιούχος κάνει απεργία πείνας κι έχει κρεμαστεί απο τον ισθμό για να του ξαναδώσουν πίσω το εκας

Βιντεο με γαργαλιστικες σκηνές που αποθανατίζουν 25 μαθήτριες σε ακολασίες με 155 παπάδες

Βρέθηκε βρέθηκε το ιερό ευαγγέλιο του 14ου μαθητή που ήταν τελικά μαθήτρια!!!!!

Κλέψανε 25 πτώματα φρεσκοθαμένα απο το γειτονικό νεκροταφείο και η ασφάλεια ακολουθεί τη μυρουδιά για να βρει που πηγανε.

Της χάραξε στο κούτελο τ’ονομα του για να την εκδικηθεί που τον κεράτωσε

Στα 25 εκατομύρια έχει φθάσει το τζακ ποτ

Η αμερική θα επιτεθεί στους ιθαγενείς της νήσου Σαλοα για να σταματήσει την αποκρουστική συνήθεια της ανρθωποφαγίας

Είδα τη μορφή της παναγίας να σχηματίζεται πάνω απο το κρεβάτι μου και να μου λέει ότι του χρόνου τέτοια μέρα θαχουμε πάρει τη πολη

Τετρακόσια άτομα αυτοκτόνησαν ομαδικά μετά από τη διαβεβαιβέωση του νέου γκουρού ότι τις πύλες του παραδείσου θα περνούν μόνο οι αυτοκτονημένοι

Τα πανεπιστήμια θα καταργηθούν! Στα νέα σχέδια της κυβέρνησης είναι η ίδρυση ατομικών σχολών για ένα άτομο στο σπίτι του με εγκατάσταση ειδικού κυκλώματος εκμάθησης συνδεδεμένου απ’ευθείας με τον εγκέφαλο του σπουδαστή

Βρέθηκαν ξεκοιλιασμένα 350 παιδάκια στη πόλη του Γκουανταλουρ χωρίς όργανα η αστυνομία υποπτεύεται ότι υπαίτιοι είναι η νέα οργάνωση «μεταμοσχεύσεις εξπρές΄»

Σταματάω πέρνω μια ανάσα. Κοιτάζω έντρομη στα δεξιά μου .. ένας τύπος με μαύρη κάπα σα το φάντασμα της όπερας και μ’ενα δρεπάνι να είναι εκεί και μου χαμογελάει. Μόλις που τολμάω να ψιθυρίσω .... τι θέλεις?....

Να με λατρέψεις όπως όλοι. Να με δοξάσεις. Να νοιώσεις στο πετσί σου τη παρουσία μου κάθε στιγμή. Να ζεις και να αναπνέεις με την εικόνα μου στα μάτια σου και να μην ξεχνάς ούτε δευτερόλεπτο ότι έχω και το δικό σου όνομα στη ατζέντα μου.

Δειλά δειλά ψελίζω... πο πο ποτε είναι η μέρα?

Γελάει σαδιστικά. Ανόητο ανθρωπάριο μου λέει... πως τολμάς να με ρωτάς? Ολη η ανθρωπότητα βαδίζει στους ρυθμούς του φόβου μου. Ολο το κέρδος σ’αυτό το πλανήτη γίνεται σε σχέση με μένα είτε για να με γνωρίσουν είτε για να με αποφύγουν.

Ολα είναι σε συνάρτηση με την ύπαρξή μου κι εσύ τόλμησες να με αγνοήσεις?

Κι αυτό το χαζόκουτο είναι η μεγαλύτερή μου σύλληψη. Η υποταγή σε μένα μέσω αυτού του κουτιού που εσύ αναιδέστατη περιφρονείς , έχει αναχθεί σε λαγνεία. Μπορώ να δίνω το παρόν μου κάθε στιγμή σε όλες τις μορφές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και να σε κρατάω απομακρυσμένη από τις χαρές της άλλης της αιώνια αντιπάλου μου.

Εκείνη είναι μια μικρή περιορισμένης διάρκειας παιχνιδιάρα κοπελίτσα. Εγώ είμαι ο αθάνατος , ο εφιάλτης που προσπαθείς ν’αποφύγεις από την ώρα που ανοίγεις τα μάτια σου βλαμένη!

Ανοίγω κλεινω τα μάτια πολλές φορές. Αγνοώ τι υπάρχει γύρω μου. Πάω στην μικρή αποθήκη του σπιτιού παίρνω ένα σφυρί γυρνάω κι αρχίζω να κοπανάω εκείνο το πράγμα που είναι τοποθετημένο στο επιπλάκι του σαλονιού , αδίστακτα. Το κάνω κομμάτια και μένω να το κοιτάω εκστασιασμένη καθώς έχει διαλυθεί. Τι αστείο.... όλα αυτοί οι εφιάλτες βγήκαν από ένα πράγμα .... κούφιο....