Η ΓΡΙΑ ΜΑΣ Η ΓΚΙΟΣΑ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Την βλέπεις παντού. Είναι η μεγαλύτερη σουρτούκω σε κάθε στιγμή κάθε χώρο.
Η αξιολάτρευτη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ Η γεροντότερη κόρη αυτού του πλανήτη που συνεχίζει να δοξάζεται από τα πλήθη περιφέροντας το χιλιοτραβηγμένο από τα λίφτινγκ προσωπάκι της.

Δοξάστε την! Είναι η σημαία των δειλών, των ψευταράδων, των ανθρωπάκων που κρύβονται μονίμως πίσω από το φουστανάκι της και σέρνονται στη λάσπη που αφήνει πίσω της.
Είναι εκείνα τα γελοία χαμογελάκια των βλακανθρώπων που σε καιρό πολέμου γίνονται χαφιέδες, δοσίλογοι, συνεργάτες του εχθρού.

Είναι η μόνιμη υπόκλιση των μεταλλαγμένων υπανθρώπων που περπατάνε πάντα με τα τέσσερα.

Κοιτάχτε πόσο σαδιστικά χαμογελάει όταν κερδίζει τα παιχνίδια της. Κοιτάχτε πόση ηδονή νοιώθει τραβώντας τ’ανδρείκελα απο τ’αυτάκι που υπνωτισμένα απ το κάλεσμά της μόνιμα σέρνουν το κουφάρι τους σ’αυτή τη γη βρωμίζοντας το τόπο με τις ακαθαρισίες τους.

Είναι ο γλύφτης στο γραφείο, ο ξεφτιλισμένος προικοθήρας, ο λακές του υπουργού, ο χαφιές των διαδηλωτών, το κτήνος που έκλεισε το πατέρα στο γηροκομείο αφού τον κατάφερε να το γράψει το σπιτάκι στο χωριό, είναι ο παπάς με τη χοντρή κοιλάρα που σιχαίνεται τον άπορο που ζητιανεύει έξω από την εκκλησία του, είναι οι στερημένες γυναίκες οι άοσμες που βρίζουν την ομορφιά με μίσος και την ονομάζουν πόρνη.... είναι μακρύς ο κατάλογος από τους δούλους της κυρίας.

Τι γελάτε άθλια ανθρωπάρια?
Γελάτε με τ’αντερά σας κρεμασμένα έξω?
Γελάτε με τη καμπούρα που φύτρωσε στη πλάτη σας?
Με τα ποδαράκια τα καχεκτικά που σέρνετε τα βήματά σας?

Κι αν αναρωτιέστε τι με έκανε τώρα να εκραγώ έτσι. Μια συγκεκριμένη φράση σ’ενα συγκεκριμένο φόρουμ που ξεπέρασε κάθε όριο από οποιαδήποτε εμετική εικόνα είχε ήδη δημιουργηθεί.

Δεν θα τη γράψω τη φράση. Δεν μ'ενδιαφέρει να καταλάβετε. Θα καταλάβετε όμως αυτό.
Αντε χαθείτε μες τη μιζέρια σας ανθρωπάρια.
Δεν σας χρειάζετε κανένας. Μόνο εσείς χρειάζεστε ο ένας τον άλλο για να αυτοπροσδιορίζεστε μέσα στην ανωνυμίας σας.