τα μαδημενα...

οταν ταϊζω τα αγριοπουλια, φροντιζω να φανε και τα αρρωστα, τα αδυναμα, τα μαδημενα πουλια, που τα δυνατοτερα δεν αφηνουν να φανε.

συνειδητοποιησα οτι το κανω απο παιδι, το να υπερασπιζομαι και να φροντιζω το αδυναμο, το "μαδημενο".
απο το δημοτικο ακομη, υπερισπιζομουν το δικαιωμα της διαφορετικοτητας στους αδυναμους, με υγιεις κλωτσιες και μπουνιες - ημουν ο "αλητης" που εβαλε τους "αλητες" στην θεση τους δειχνοντας τους οτι η μαγκια δεν ειναι στο να επιβαλεσαι εκει που σε παιρνει, αλλά στο να αναγνωριζεις τα ταλεντα των αλλων χωρις ρατσισμους.
στο γυμνασιο εφτιαξα μια "επαναστατικη" ομαδα βολεϋ, που κανεις δεν πιστευε οτι θα λειτουργησει, αλλά διεπρεψε μεχρι την εκτη γυμνασιου, επειδη καταργησα εναν κανονα: την αλλαγη θεσης.
παιζαν πισω τρεις κοντοι (που δεν τους ηθελε καμια ομαδα, αλλά ηταν πιο κοντα στο εδαφος απο οποιονδηποτε επαγγελματια παικτη) και μπροστα τρεις μετριοι.
δεν χασαμε ποτε παιγνιδι, ακομη κι οταν παιξαμε με μεγαλυτερους ή εμπειροτερους, γιατι περαν της πληρους εκμεταλευσης των προσοντων του καθε ατομου, ειμασταν η πιο δεμενη ομαδα επειδη ακριβως απαρτιζοταν απο ατομα διαφορετικα μεταξυ τους που εκτιμουσαν αυτο που εκαναν, μονο επειδη το εκαναν.

κατα τον Δαρβινο η επικρατηση των δυνατοτερων εγγυαται την επιβιωση του ειδους.
εγω παω κοντρα στην θεωρια της εξελιξης, συνειδητα!
γιατι δεν ειναι μονο η σωματικη ρωμη και η υγεια που εξελισει τα ειδη.
αν ηταν ετσι, δεν θα απολαμβαναμε ποτε την εφυια του Στηβεν Χωκινς.
ανηκει στους αδυναμους κρικους, αλλά μακαρι να εκανε καμια δεκαρια παιδια, μπας και κληρονομισει καποιο την μαθηματικη του αντιληψη!
χαρηκα που εκανε πραγματικοτητα το ονειρο του να βιωσει την ελλειψη βαρυτητας!
για εναν παραπληγικο ισως ειναι το καλυτερο πραγμα που μπορει να απολαυσει.

θεωρω λοιπον οτι ολα δικαιουνται μιας ευκαιριας και δευτερης και τριτης, και αν μπορω θα την προσφερω με την καρδια μου.


οχι στην ευγονικη - ζήτω στην τυχαιοτητα.
υψωνω την κουπα μου στην υγεια σας!