Μερικές σημειώσεις-υπενθυμίσεις ενόψει της Μ.Εβδομάδας.
1. Νηστεία δεν σημαίνει αλλάζω το διαιτολόγιο μου και από κρεατοφαγικό το μετατρέπω σε θαλασσινοσπεσιαλιτέ χαι παριζιάνικου εστιατορίου.
Νήστεία σημαίνει μήπως έστω και μια βδομάδα το χρόνο νοιώσω λιγάκι να με κόβει λόρδα όπως εκατομμύρια άλλους ανθρώπους που τους κόβει η λόρδα όλο το χρόνο.
2. Κατανοώ τα πάθη κάποιου που πιστεύω σαν θεό μου και που προσπάθησε να μου δείξει το νόημα του «αγαπάτε αλλήλους» σημαίνει ότι παύω έστω και για μια εβδομάδα να κρίνω με φθόνο και ζήλια συνεχώς τους γύρω μου. Ξέρετε εσείς. Την «παστρικιά του διπλανού σπιτιού» πρέπει να την αποκαλέσω γειτόνισα, «το μούλικο που σέρνει η απέναντι» πρέπει να το ονομάσω παιδί «το κωλοαλβανό το περιπτερά» πρέπει να τον πω συνάνθρωπο, «τον μαλάκα το ξάδελφο μου που δεν μου έδωσε τα δανεικά που του ζήτησα» πρέπει να τον πώ ξάδελφο, «τη καριόλα τη Κική που δε μου σιδέρωσε το πουκάμισο» πρέπει να την πω γυναίκα μου, «το ρεμάλι το Μήτσο που μου στέρησε τα νιάτα μου» πρέπει να τον πω άντρα μου.... ξέρετε εσείς τι εννοώ.
3. Πολλοί άνρωποι δεν πιστεύουν το ίδιο με μας. Είναι άθεοι, είναι οπαδοί κάποιας άλλης θρησκείας, είναι αναποφάσιστοι, ή ότι άλλο. Αυτοί για λίγες μέρες είναι επίσης συνάνθρωποι μας δεν είναι «ξου ξου στο πυρ το εξώτερο παλιοσατανάδες».
4. Για να συμπαρασταθούμε επίσης και να νοίωσουμε ότι κατανοήσαμε κάτι από το θείο μαρτύριο, κάνουμε και μερικές άλλες εξαιρέσεις ει δυνατόν. Πάμε ένα σοκολατένιο αυγό στο γέρο που έχουμε κλείσει στο δημόσιο γηροκομείο εδώ και 6 χρόνια μετά το τελευταίο εγκεφαλικό που έπαθε, προσπαθούμε να ξαναμιλήσουμε με τον αδελφό μας που του κόψαμε τη καλημέρα κάπου 15 χρόνια πριν όταν τσακωθήκαμε για εκείνο το χωράφι στην Πανωκερασιά, κάνουμε μια ανακωχή από τη καθημερινή προσευχή που λέμε για τη πεθερά μας «να πέσει να τσακιστεί η μαλακισμένη», αφιερώνουμε κανα δυο ωρίτσες στα παιδιά μας να τα ρωτήσουμε έστω και περιληπτικά πως πέρασαν τον τελευταίο χρόνο τη ζωή τους εκτός από τους βαθμούς, και τη πιθανότητά τους να περάσουν στις πανελλήνιες.
5. Γενικώτερα πιστοί ή όχι , μπορούμε να βρούμε μια καλή ευκαιρία να αναλογιστούμε πως θα ήταν η μέρα μας αν ξυπνάγαμε έχοντας αφήσει λιγάκι στην άκρη εκείνο το αυταρχικό συναίσθημα του «δε πα να γαμηθούνε όλοι», «ασε ρε όλοι βλαμένοι είναι», «τι με νοιάζει εμένα κι αν πεθάνουν όλοι», κλπ κλπ.
6. Και η συμβουλή μου η ταπεινή προς τους «πιστούς που το χουν πάρει λίγο στραβά το θέμα». Με μια βδομάδα νηστεία, μια ντουζίνα κεριά παραπάνω, καμμιά μετάνοια και ένα προσκύνημα στον επιτάφειο, δε δωροδοκείται κανένας θεός....
Το να πιστεύει κάποιος ότι είναι κατ’εικόνα και ομοίωση του κάποιου θεού του, δε σημαίνει ότι ο θεός του είναι κατ’εικόνα και ομοίωση της ανθρώπινης κακίας και ηλιθιότητας. Πολύ βολικό θα ήταν ε?
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ – Το φασολάκι το λαδερό καλό κάνει στη χοληστερόλη, αλλά με το οποιοδήποτε θεικό ή ανθρώπινο δράμα.....καμμία σχέση!!!!
Δευτέρα 2 Απριλίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου