ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ..

Σήμερα μου φαίνεται ότι όλα με προωθούν στο να αρχίσω να βρίζω αλλά θα κρατήσω τη ψυχραιμία μου. Το πρωι έγραψα περί ανθρωποειδών και τη σχέση τους με τα πιθανά νεογέννητα αυτού του κόσμου.
Το απόγευμα βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα άλλου είδους επεισοδίο... Η γατούλα μου πριν ένα μηνα ζευγάρωσε μ'εναν απίθανο γάτο (αλητήριο και πανέμορφο) που κατοικεί στην αυλή του διπλανού σπιτιού. Αυτό το γατί έχει κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Είναι ένα από τα πιο αγαθά και καλόψυχα πλάσματα που έχω δει. Με το που γεννήθηκε δεν φοβόταν τίποτα. Πλησιάζε κάθε άνθρωπο που έβλεπε ξάπλωνε και περίμενε να τον χαιδεψουν. Του άνοιγες τη πόρτα έμπαινε και τρελαινόταν στα παιχνίδια και τα τις γαλειφιές. Το κάτι άλλο! Σήμερα λοιπόν αυτός ο γατούλης βρέθηκε μισολιπόθυμος στο πεζοδρόμιο. Τον πήραν οι γείτονες αμέσως τον πήγαν στο γιατρό κι εκείνος τους είπε ότι το γάτο κάποιος του είχε τσακίσει τα πόδια πιθανά με ένα ξύλο... Του έδωσε φάρμακα να μη πονάει τώρα τον έχουμε με βάρδιες να τον φροντίζουμε γιατί σέρνεται. Ο γιατρός είπε ότι μπορεί και να επανέλθει. Θα θρέψουν οι πληγές... Αυτό που δε μπορώ να βλέπω είναι το βλέμμα του. Είναι πάντα το ίδιο καλωσυνάτο βλέμμα αλλά πονάει τόσο ο φουκαριάρης... Τώρα εμένα πες τε μου τι ακριβώς ευχαρίστηση βρήκε αυτός που το έκανε? Ποιό είναι το ψυχογράφημα αυτού του πιθανότατα άνθρωπου της διπλανής πόρτας που κάπου εδώ κοντά μας τριγυρνάει?....
Και τώρα θα αναγκαστώ να φυλακίσω και τη γάτα μου και τα γατάκια της όταν με το καλό γεννήσει μέσα στο σπίτι?.... Τι να πω. Αυτά.