ΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πριν από λιγες μέρες στο γραφείο μια κοπέλα που είναι πραγματικά ένα διαμάντι και είναι πολύ φίλη, μου ανακοίνωσε (και στους υπόλοιπους στο γραφείο) ότι πιο φυσιολογικό για μια γυναίκα περίμενε ένα παιδάκι.

Μέχρι εδώ όλα καλά? Ετσι νομίζετε.... Εγώ χάρηκα τη φίλησα άρχισα να της λέω τις πολυλογίες μου περί του τι πρέπει να προσέχει (τα γνωστά).. Ομως μέσα στη καλή χαρά το ανώτερο περιβάλλον σκοτείνιασε. Λες και είχε πέσει βόμβα. Το σκοτείνιασμα πήγε από το απλό ψυχρό αγέλαστο «α ωραια...» μέχρι το «τώρα μάλιστα...»

Σήμερα αυτό το απρόοπτο γεγονός μέσα στην απόλυτο οργανόγραμμα του γραφείου εξέλειψε γιατί η κοπέλλα απέβαλε.

Εγώ σκοτείνιασα η ιεραρχία ξαναβρήκε το χρώμα της.

Ενα εμπόδιο στην ανάπτυξη της εταιρείας είχε εξαληφθεί. Σας φαίνεται πολύ χοντρό έτσι όπως το λέω? Μήπως σας φαίνεται χοντρό και οι γυναίκες που κρύβουν ακόμα και το ότι είναι παντρεμένες για να εξασφαλίσουν μια δουλειά?
Μήπως είναι πολύ χοντρό ότι ένα παιδί στον εργασιακό χώρο αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα δυσάρεστο εμπόδιο?

Μέσα σε χρόνια δουλειάς παράλληλα με την υπόλοιποη χυδαιότητα που είδα γύρω μου το γεγονός μητέρα –είδος προς αποφυγή- είναι κάτι που γνώρισα και το εμπαίδωσα από όλες τις απόψεις.

Υπογεννητικότητα λέει στην Ελλάδα. Τι μας λέτε.... Σπουδαία ανακάλυψη. Γιατί άραγε? Αφού όλα είναι φτιαγμένα για να υποστηρίξουν μια γυναίκα που θέλει να γίνει μητέρα και να μεγαλώσει καλά ένα παιδί. Γιατί αυτές οι κακιασμένες οι γυναίκες αρνούνται και τη ψιρίζουν τη μαιμού?
Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδάκι όλα γύρω του είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο για να έχει κάθε φροντίδα, υποστήριξη και υγιή ανάπτυξη......

Εντάξει όλα αυτά φαίνονται αναμασημένα , ταχουμε πει και ξαναπεί και όλο και χειρότερα γίνονται όλα οπότε ας σταθω σε αυτό το τελευταίο που βίωσα.

Το βλέμμα των «παραγωγικών» ανθρώπων. Εκείνη την απόλυτη ψυχρότητα σε κάτι που είμαι βέβαιοι ότι είδαν μόνο σαν ένα εμπόδιο. Πιστεύω ότι στο μυαλό τους μέσα σε μια μελλοντική κοινωνία ονειρεύονται όχι απλά να υπάρχει εργαστηριακή ελεγχόμενη γέννηση και προγραμματίσμένη ακόμα και για το τι ακριβώς πρέπει να γεννηθεί, πιστεύω ότι ονειρεύονται να φθάσουμε να αποκλείουμε όλα εκείνα τα γονίδια που ελεγχουν τις περιττές ενασχολήσεις του ανθρωπινου εγκεφάλου, και να μπορεί να γεννιέται ένα παιδί μόνο και εφόσον πιστοποιούν οι επιστήμονες ότι θα είναι άτομο που θα συμβάλλει δυναμικά στην αύξηση της παραγωγικότητας, ή θα είναι ένας αμείλικτος στρατιώτης, ή θα είναι ένας απόλυτος υπολογιστής που απλά θα έχει δέρμα (αν θα είναι απαραίτητο ).

Το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση. Εγώ τώρα πάω να πιώ ένα καφεδάκι με τη φίλη μου πριν χωθούμε στη δουλειά, να μάθω τι αισθάνεται και να την κάνω να νοιώσει λίγο καλύτερα. Τώρα οι άλλοι γαλήνεψαν. Η κοινωνία απέφυγε μια ακόμα περιττή κίνηση όπως τη γέννηση ενός πλάσματος που στο κάτω κάτω δεν είμαστε βέβαοι και αν θα γινόταν τίποτα το σημαντικό για την εξέλιξή της η απλά θα μας φόρτωνε κι άλλο στο ήδη «πιεσμένο» κρατικό budget.....