Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΚΑΙ.... Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Εναρξη λοιπόν χθες στις πανελλήνιες με νεοελληνικά. Στο θέμα που επιλέχθηκε υπήρχαν πολύ σπουδαία πράγματα. Ανθρωπισμός, η κοινωνία του ατομικισμού, η φιλανθρωπία, ο άνθρωπος συνάνθρωπος.

Ζητήθηκε από τα παιδιά να βαδίσουν ανάμεσα σ'αυτές τις έννοιες και να συλλάβουν το νόημα της φιλανθρωπίας.
Οι στιγμές που έζησα χθες με έβαλαν σε διάφορες σκέψεις. Αλλά ότι και να σκέφθηκα αυτό που θαθελα πραγματικά να ήμουν χθες, είναι να μπορούσα να γίνω ο μοναδικός διορθωτής των γραπτών ώστε να τα διαβάσω όλα γιατί ειλικρινά θάθελα να δω τι έγραψαν και πως το έκφρασαν..

Φυσικά το πρώτο σκοτείνιασμα μου ήρθε όταν άκουσα την παρέα των παιδών να λένε, "εύκολο θέμα το είχαμε κάνει και στο σχολείο". Αυτό το "ευκολο θέμα" με πάγωσε λιγάκι. Εύκολο γιατί το είχαν αναλύσει διεξοδικά στο σχολείο και είχαν κατανοήσει τη σημασία του και απλά δεν θα κουραζόντουσαν να εφεύρουν αναλύσεις ή εύκολο απλά γιατί έχω το έχω μάθει απέξω και δεν χρειάζεται καν να σκεφτώ?

Στη συνέχεια το συνέφιασμά μου αυξήθηκε όταν κατάλαβα ότι οι γνώσεις π.χ. περί Ντοστογιέφσκι των παιδιών περιοριζόντουσαν ακριβώς σ'εκείνη τη μονδαδική φράση που αναφερόταν και στο κείμενο. Οπως επίσης έμαθα ότι ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός, κλπ κλπ ήταν ένα πληκτικό πέρασμα στο μάθημα της ιστορίας που επείδη ήταν sos το ξέρανε παπαγαλία και το θυμόντουσαν.

Εμαθα ακόμα ότι σημασία δεν είχε τι γράφανε αρκεί να τηρόντουσαν μερικοί απαραίτητοι κανόνες , αυτό το κατάλαβα όταν κάποιος είπε δεν πιστεύω ρε βλάκα να ξεπέρασες τις 500 λέξεις? Και το παιδί απάντησε γαμώτο δεν προλάβαινα να τις μετρήσω.

Σκέφτηκα λοιπόν την εικόνα.
Ενας νέος είναι μπροστά σε μια κόλλα χαρτί έχει 3 ώρες, του δίνουν να γράψει για ένα ύψιστης σημασίας θέμα, και σκέφτεται δύο πράγματα εναγωνίως. Πρώτον να θυμηθεί τι έλεγε το φροντηστήριο όταν είχαν "πετύχει" το θέμα και δύο να να μην περάσει τις 500 λέξεις γιατί δεν πρέπει!

Το αμέσως επόμενο που άκουσα ήταν το σχόλιο προς ένα συμμαθητή τους ο οποίος φαινόταν να είναι "ο επαναστάτης" της παρέας. Του λένε δεν πιστεύουμε να έκανες πάλι τη βλακεία και να γράψεις "τα αρνητικά" . Ρώτησα γιατί του το λένε και μου εξήγησαν ότι στο δεύτερο μέρος έπρεπε να τονισθεί ο θετικός ρόλος της παιδείας στην ανάπτυξη του πνεύματος της φιλανθρωπίας και το συγκεκριμένο παιδί περίμενε πως και πως "για να τα χώσει" στο σύστημα της παιδείας οπότε οι φίλοι του φοβόντουσαν μην το κάνει....

Τέλος προσπάθησα ακόμα μια φορά να καταλάβω τι ζητούν ακριβώς από τα παιδιά.
Το θέμα αυτό απευθυνόταν τελικά σε μια νεολαία που σκέφτεται ή σε μια νεολαία καλά προετοιμασμένη από τα φροντιστήρια στο να μην ξεπεράσει τις 500 λέξεις?

Σε μια κοινωνία σπατάλης ασύδοτης μαθαίνουμε την οικονομία της σκέψης, για να μην έχουμε πρόβλημα που να τη χωρέσουμε και μείνουμε απροσάρμοτοι.

Θαθελα να διαβάσω τα γραπτά σας παιδιά. Να καταλάβω κάτι παραπάνω από εσάς. Προς το παρόν είμαι ήσυχη για τις πανελλήνιες γιατί το παιδί μου είχε κάνει στο σχολείο το θέμα και "το θυμόταν" , δεν ξεπέρασε τις 500 λέξεις και σας διαβεβαιώνω ότι Ντοστογιέφσκι δεν έχει διαβάσει ποτέ αλλά έχει τουλάχιστον εμπαιδώσει ότι δεν είναι μπασκεμπολίστας!!

Ξέρω ότι θα με "μαλώσουν" φίλοι καθηγητές ότι κόλλησα στο θέμα 500 λέξεις. Γνωρίζω με πιο σκεπτικό γίνται η αξιολόγηση μιας έκθεσης. Δεν είναι εκεί το πρόβλημά μου. Εγώ θα πήγαινα ακόμα πιο πέρα. Θα πρότεινα η έκθεση να αναλύεται σε δέκα λέξεις αρκεί να μπορούσε να είναι αυτές οι δέκα λέξεις κατάθεση γνώσεων σκέψης και συναισθημάτων και όχι βαθμοθηρία.

Στο χώρο της εργασίας μου υπάρχει ένα νέο παιδί που το προσλάβανε γιατί ήταν αριστούχος στη σχολή που τελείωσε. Το λυπάμαι για το δούλεμα που τρώει από δυό παλαιότερους συναδέλφους (ετών 50 και άνω...) γιατί ειλικρινά το παιδί είναι εντελώς αμόρφωτο σε σημείο που τρομάζεις. Εγώ λυπάμαι οι άλλοι κοροιδεύουν κι εκείνο αγνοεί παντελώς (και αδιαφορεί) για τη κατάστασή του. Ηδη σκέφτεται μια καριέρα με καλά μπόνους, ένα ωραίο αμάξι, μια βιλίτσα στα βόρεια προάστεια, κι ένα φιρμάτο ντύσιμο. Και την γρήγορη άνοδο στην ιεραρχεία της πολυεθνικής που του προέκυψε. Φεύγει από το γραφείο "οικειοθελώς" στις 10 το βράδυ για να κάνει καλή εντύπωση και η πρώτη του ευτυχισμένη στιγμή είναι το λάπ τοπ που του παραχώρησε η εταιρεία!

Αυτό το παιδί είμαι σίγουρη ότι θα είχε γράψει "τέλεια" το χθεσινό θέμα. Γιατί δεν θα είχε αφήσει απέξω ούτε ένα από τα SOS που του υπέδειξε το φροντιστήριο. Εχει μάθει πολύ νωρίς ότι σημασία δεν έχει να σκέφτεσαι σημασία έχει να αποδίδεις αυτό που σου ζητάνε όπως ακριβώς στο ζητάνε. Με απλά λόγια να "μην βγαίνεις ποτέ έξω από τα πλάνα της επιχείρησης" όπου επιχείρηση είναι ακόμα και η ίδια η ζωή...