ΟΥΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ!!!

Μου επιτρέπετε να προσευχηθώ αυτή την εβδομάδα για :
Οσους δεν βρίσκουν κρεβάτι στην εντατική
Οσους περιμένουν το ραντεβού τους στο ΙΚΑ ελπίζοντας ότι θα προκάμουν να μην αποδημήσουν εν τω μεταξύ
Οσους πληρώσανε με τη ζωή τους για λάθη εκείνων που δεν θα πληρώσουν
Οσους αγωνίζονται αθόρυβα και ενώνουν το προσωπικό μαρτύριο τους με το μαρτύριο των συνανθρώπων τους δίνοντας μέρες, κόπο, αγώνα, δουλειά
Οσους κάθε μέρα έχει γίνει ένας Γολγοθάς και ΟΛΟΙ τους έχουν κανονικά χεσμένους

Ακουσα μια φράση σήμερα
- οι χριστιανοί με την αφοσίωση και τις προσευχές τους αυτή την εβοδμάδα για τον Αρχιεπίσκοπο αποδεικνύουν ότι το πνεύμα αγάπης φιλανθρωπίας και συμπόνιας είναι ζωντανό!!! Οτι η ψυχές τους είναι γεμάτες από συμπαράσταση και καλωσύνη για τον ανθρώπινο πόνο...

Δεν αντέχω άλλο ν'ακούω. Πως μαζεύεται ένας ολόκληρος λαός έξω από ένα νοσοκομείο και κάνει δεήσεις και δεν βρίσκεται ΚΑΝΕΝΑΣ όταν ο γείτονας παραδίπλα στενάζει και πεθαίνει αβοήθητος?

Που πηγε η συζήτηση για το φακελλάκι της Αμαλίας??? Που πηγαν οι κινητοποιήσεις που θα γινόντουσαν?

Δεν αντέχω πλεον αυτή τη κατάσταση που είναι τόσο φριχτά ασύμβατη. ΑΓΑΠΑΤΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ. Τι αγαπάμε? Εκτός από τον ευαυτό μας? Γιατί προσεύχομαι τώρα για τον Αρχιεπίσκοπο? Γιατί είναι ένας άνθρωπος που τον συμπονάω ή γιατί θεολογικά είναι ο εκπρόσωπος του όποιου θεού πάνω στη γη και οι προσευχές μου πιάνουν πόρτα για το χειμώνα???

Γιατί αν προσεύχομαι για τον άνθρωπο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου εκτός από την αγάπη που έχω για μένα και όσους έχω επίσης δικούς μου για ποιούς άλλους νοιάζομαι και προσεύχομαι και ΚΑΝΩ ΠΡΑΞΕΙΣ???

Και τα σεβάσμια βλέμματα των τεθλιμένων πολιτικών, τα γεμάτα θλίψη βλέμματα των δημοσιογράφων. Η κυριούλα που σταυροκοπιέται από το πρωί ως το βράδυ...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΙΚΕΝΣ...
Σφίχτε το τριμμένο παλτό γερά γιατί έρχεται βαρύς χειμώνας
Υποκριτές..

Καντε ότι θέλετε αλλά μην έχετε αυτό το περίλυπο ύφος γιατί είναι ύβρις για όσους πεθαίνουν και ποτέ δεν ρίξατε ούτε ένα δάκρυ.

Κι εγώ σαν τι μιλάω? Μιλάω και έχω όλο το δικαίωμα γιατί ανήκω σ'εκείνη τη μερίδα λαουτζίκου ασήμαντου και βασανισμένου που δεν σας συνάντησε ποτέ στο δρόμο του.

Ευτυχώς που οι συνδέσεις στο δίκτυο φτηνήνανε και μπήκαμε κι εμείς εδώ στο παιχνίδι για να τα χώνουμε επιτέλους όπως μας βγαίνει. Ξέρετε κύριες και κύριοι, ανάμεσα σ'αυτό τον ασήμαντο λαό που τον κουνάτε σαν μαριονέτες έχουν ξεπεταχτεί πολλοί που παρόλο που δεν ευνοήθηκαν να έχουν ένα παράθυρο καπαρωμένο για να λένε ότι τους κατέβει, έχουν σκέψη, πένα και οργή τόση ώστε να συνεχίσουν να τα χώνουν. Τα μπλογκάκια ήταν μια έκπληξη ε? Να δούμε πως θα καταφέρετε να τα κλείσετε!!!!

Εν τω μεταξύ θα σας ενημερώνουμε καθημερινώς ότι υπάρχουμε και το κουτόχορτο δεν το τρώμε! Κοινώς άλλα όνειρα παπαδιά!