ΜΙΑ ΑΣΧΕΤΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΟΡΙΟΥ...

Ευτυχώς το μπλογκ έχει αυτό το προσόν. Οταν είναι κανείς κουρασμένος, μπουχτισμένος από διάφορα θέματα, αλλά θέλει έτσι να πει κάπου άναρχες και άσχετες σκέψεις μπορεί. Κι ας μην είναι τίποτα το σπουδαίο.
Σκεφτόμουν λοιπόν το Blade. Τη γνωστή βρυκολακοτριλογία. Στη τριλογία λοιπόν βλέπουμε τρεις κατηγορίες πλασμάτων (τον ίδιο τον μπλειντ ας τον αφήσουμε λίγο στην άκρη..)

Οι βρυκόλακες, οι άνθρωποι και οι ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ.
Σπουδαία φάση οι υποτακτικοί. Το κακό είναι ότι η ταινία είναι ταινία. Και βρυκόλακες στην καθημερινή μας ζωή άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν άλλοι όχι. Εγώ δεν ξέρω αλλά για ένα είμαι σίγουρη. Βρυκόλακες μπορεί να μην υπάρχουν αλλά ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥΣ βλέπουμε κάθε τόσο να ξεπετάγονται σε διάφορους χώρους...

Ακριβώς με την έννοια που αποδίδεται στη ταινία. Δεν μιλάμε για ανθρώπους δειλούς, ή δουλικά που οι άλλοι τους παρασέρνουν γιατί είναι πτωχοι τω πνεύματι.. Εννοώ ανθρώπους που συνειδητά και με παρακάλια γλύφουν "βρυκόλακες" και τους παρακαλάνε να γίνουν θύματά τους για να γίνουν έστω κάτι. Να περάσουν έστω από τη κατάσταση της απόλυτης ασημαντότητας σε κάτι. Οτιδήποτε. Αρκεί κάποιος να τους προσέξει να τους δώσει λίγη σημασία έστω και ρουφόντας τους το αίμα.

Οι υποτακτικοί είναι επικίνδυνοι. Με την ύπουλη έννοια της επικινδυνότητας. Γνωρίζουν και τα δύο στρατόπεδα ότι στην ουσία είναι λαλημένοι δύστυχοι και ικέτες μιας ελάχιστης προσοχής, νοιώθωντας αδυναμία να επιβιώσουν χωρίς προστάτες και έτσι τους αφήνουν να χάσκουν και να αλωνιζουν. Κακώς γιατί οι υποτακτικοί είναι οι φορείς της διαστροφικής σκέψης. Οι αυτόκλητοι υπηρέτες που κάνουν παραπάνω κι από ότι τους ζητούν οι αφέντες....

Τι μου ήρθε τώρα και σκέφτομαι όλα αυτά τα χαζά? Είπαμε έτσι από κούραση. Κι επί πλέον γιατί τελικά όπως είχε πει και ο Μπρεχτ ... " πάλαιψα με τους καρχαρίες και με φάγανε οι κοριοί"...

Τους κοριούς να προσέχετε. Εκεί είναι όλο το ζουμί. Στους κοριούς. Βρυκόλακες δεν ξέρω αν υπάρχουν ή όχι αλλά κοριούς έχει γεμίσει ο τόπος.