Δεν υπάρχει αγάπη. Το κράτος είναι ένα πλάσμα απομονωμένο από το κόσμο, καταθλιπτικό που γυρίζει γύρω από τον ευατό του βασανιστικά και αδυνατεί να δημιουργήσει συναισθήματα για το περιβάλλον. Αδυνατεί να βρει ένα τρόπο να βγει από το σκοτεινό τούνελ της ατομικότητας και να συνυπάρξει με αγάπη και ενδιαφέρον με τη ζωή.
Τι σημαίνει οι αρμόδιοι να πληρώσουν να δωθούν ευθύνες. Τι σημαινει έγινε ένα έγκλημα και κάποιος φταίει και πρέπει να καταδικαστεί.
Οι κάθε αρμόδιοι, οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα τις εξουσίας, τι να πληρώσουν παραπάνω από αυτό που ήδη συμβαίνει? Δεν ζουν σε ένα άλλο πλανήτη. Εδώ είναι και θα πληρώσουν κι αυτοί και τα παιδιά τους όπως τα δικά μας παιδιά την παγκόσμια αδιαφορία. Την αναλγησεία, το έγκλημα.
Δεν μπορεί να υπάρξει οικολογικό έγκλήμα χωρίς συνολική τιμωρία γιατί την τιμωρία θα την εισπράξουν όλοι.
Κι αφού αυτοί που εξουσιάζουν αδιαφορούν για το δηλητήριο που εισπνέουν τα ίδια τους τα παιδιά πως θα ζητήσουμε να ενδιαφερθούν για τα επι μέρους προβλήματα?
Δεν είναι κάπου αλλού. Οι όμορφες βίλες, οι πισίνες, τα ιδιωτικά αεροπλάνα, τα φαντασμαγορικά μπάρμπεκιου, οι κυρίες και οι κύριοι με τα ακριβά ρούχα και τα γυαλιστερά αυτοκίνητα, όλοι αυτοί που σέρνουν τα τρισάθλια βήματά τους πατώντας πάνω στην ανθρώπινη δυστυχία, νοιώθοντας ότι είναι κάτι ξεχωριστό, δεν είναι ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟ όταν θα έρθουν αντιμέτωποι με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ενας πλανήτης που θα πεθάνει θα παρασύρει μαζί του στο θάνατο όλα τα πλάσματα που είναι πάνω σ'αυτόν.
Δεν το βλέπουν. Δεν τους νοιάζει. ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΑΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.
Τι να ζητήσεις λοιπόν από κάποιον που αδιαφορεί για τα ίδια του τα παιδιά ενώ έχει τη δύναμη, την εξουσία να διορθώσει και να σταματήσει αυτή τη πορεία προς το γκρεμό?
Και μαζί τους συνηθίσαμε κι εμείς να ζούμε στο ίδιο απομονομένο τούνελ. Δεν είναι αγώνας για τη διάσωση του πλανήτη το να κοιτάς τις καταστροφολογικές ειδήσεις από τη τηλεόραση. Δεν είναι αγώνας για τη διάσωση του πλανήτη το να σχολιάζουμε τα γεγονότα.
Το έγκλημα και τιμωρία είναι εδώ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Τι να περιμένεις από ένα πλάσμα, τον άνθρωπο, που ξέκανε την ίδια του τη μάνα, τη φύση?
Το μυαλό μου αδυνατεί να συλλάβει αυτό το παραλογισμό. Τι ακριβώς ελπίζουν όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι? Οτι θα έχουν διαφορετικά πνευμόνια από εμάς τους απλούς ανθρώπους? Οτι δηλαδή θα ζουν στο τσιμεντένιο τοπίο αλλά εκείνοι κάποιος θεός επιλεκτικός θα τους έχει σαν προστατευόμενο είδος ενώ εμείς οι υπόλοιποι θα πεθανουμε?
ΗΛΙΘΙΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ. ΕΔΩ ΕΙΣΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ. Οσα και να μαζέψετε κομπόδεμα, όσα και να φάτε, όσο ξεδιάντροποι κι αν είστε εδώ θα ψηθούμε μαζί. Στις βίλες όσα κάγκελα και να βάλετε για να ξεχωρίσετε από τον υπόλοιπο κόσμο δεν θα σταματήσουν τη βρώμα που υπάρχει απέξω.
Δεν ελπίζω σε τίποτα γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι συνυπάρχει με τους υπόλοιπους. Η μόλυνση, η αρρώστεια, η φτώχια, ο πόνος, ο θάνατος γίνονται αντιληπτά στο φτωχό του μυαλουδάκια μόνο όταν τον αγγίξουν, άμεσα, ακαριαία χωρίς προειδοποίηση. Οταν τα νοιώσει στο πετσί του.
Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που αφορούν τον δίπλα είναι απλά θεατής αποχαυνομένος και τεμπέλης.
Η ΠΑΡΝΗΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ ΧΑΙΒΑΝΙΑ!! Εκτός κι αν έχετε μετοικήσει σε άλλο πλανήτη και μας το κρύβετε. Εκτός κι αν αρχίσω να πιστεύω όπως τα χαριτωμένα συνομοσιολογικά βιβλία ότι δεν είστε άνθρωποι αλλά ουφο που μας έχετε έρθει από αλλού!!!!
Πιθανά νομίζετε ότι θα κουτσοπορευτείτε στη ζούλα και θα λουφάρετε. Μάλλον βλέπετε τα γεγονότα σαν κάτι το πολύ μακρινό και χαζογελάτε με τα σενάρια τρόμου. Μπορεί ακόμα να έχετε φανταστεί ότι τα δεντράκια που έχει φυτεύσει ο κηπουρός στη βίλα σας, το θωρακισμένο αυτοκίνητο με τα κλειστά τζάμια, και το υπερσύγχρονο αιρκοντίσιον στο γραφείο και στη βίλα σας θα απομακρύνει τη βρώμα που αναπνέει ο λαουτζίκος. Αν όντως πιστεύετε κάτι τέτοιο τότε σωστά λένε. ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΥΦΟ!!
Σάββατο 30 Ιουνίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου