ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ

Παρακολουθώ αυτές τις μέρες όλα όσα λέγονται για τα επίμαχα θέματα. Οι προεκλογικοί τσακωμοί ήδη άρχισαν. Τα σοκαριστικά βίντεο με την αστυνομία. Η αρρώστεια του Χριστόδουλου. Μοιρασμένοι πάλι σε στρατόπεδα φωνάζουμε. Οι μεν στους δε. Βαρειά λόγια. Μια αγανάκτηση που βγάζουμε ο ένας απέναντι στον άλλο.

Ας πατήσουμε φρένο μια στιγμή. Ας ξεχάσουμε τι είμαστε και ας εστιάσουμε στο σοβαρώτερο. ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ? ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ? Που ξεκινάει η σκέψη μας και φθάνει να γίνεται διαμαρτυρία?

Οταν ένα ζευγάρι παντρεύεται, κάνει οικογένεια, κάποια στιγμή ξεκινάνε προβλήματα. Υπάρχουν ζευγάρια που αυτά τα προβλήματα, τη μιζέρια τους θα την κουβαλήσουν μέχρι να πεθάνουν μαζί. Θα θυσιάσουν τη ζωή τους σε θλιβερές και ανουσιες λεπτομέρειες και μπορεί ακόμα και ν'αποφασίσουν να μείνουν μαζί, χωρίς αγάπη, χωρίς ενδιαφέρον γιατί ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Οι βελτιώσεις της σχέσης τους θα είναι ένας μικροδιαχειρισμός των επιμέρους προβλημάτων και η ουσία της μιζέριας θα μείνει θαμένη ανάμεσα στα εχθρικά βλέματα και τις αδειες νύχτες ενός κρεβατιού που θα κοιμούνται δύο ξένοι.

Υπάρχει όμως η άλλη κατηγορία. Παίρνει ο ένας τα βαλιτσάκια του και φεύγει. Μπαίνουν στη διαδικασία της διαλυμένης και αποτυχημένης οικογένειας σπάζοντας τα δεσμά του πρέπει οπωσδήποτε να είναι έτσι ακόμα κι αν δεν τραβάει, και προχωράνε να φτιάξουν μια καινούργια ζωή από την αρχή.

Αν μεταφέρουμε τη σκηνή αυτή στην ιδιότητά μας σαν μέλη της οικογένειας που λέγεται κράτος, σε ποιό σημείο βρισκόμαστε άραγε? Η οικογένεια αυτή έχει δομηθεί σε συγκεκριμένες βάσεις. Τις ξέρουμε τις βλέπουμε. Εμείς θέλουμε να φύγουμε και να δημιουργήσουμε μια καινούργια οικογένεια ή θέλουμε να κάνουμε διαχείρηση των προβλημάτων.

Δεν μπορεί να ασχολείται κανείς με το θέμα Χριστόδουλος και να μην έχει ασχοληθεί ποτέ με το θέμα θρησκεία. Κι έτσι ξαφνικά να βγάζει τις διαφωνίες του ή την οργή του στο πρόσωπο του άρρωστου Χριστόδουλου, όταν εκείνος μαζί με όλα τα άλλα παγκόσμια ιερατεία, είναι ο εκπρόσωπος της πιο ισχυρής εξουσίας πάνω στη γη που αιώνες έχει διαμορφώσει όχι συστημα απλά αλλά ολόκληρο τον τρόπο σκέψης!!!

Δεν μπορεί να τα βάζει κάποιος με τον μεμονομένο αστυνομικό έτσι επειδή είδε ένα βιντεάκι και ένα ξυλοδαρμό που είχε έντονο άρωμα ρατσισμού, ενώ δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με το θέμα βία της εξουσίας και ρατσισμός. Εχουν αφανιστεί ολόκληροι λαοί πάνω στη γη από την δίψα της εξουσίας και του πλούτου. Παθαίνουμε σοκ από ένα μεμονομένο γεγονός σε μια γωνιά της Αθήνας.

Μπορώ να συνεχίσω να γράψω σελίδες για όλα αυτά που περνάνε ελαφρά από τη σκέψη μας σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας και που δίνουν στην ανθρωπότητα το απάνθρωπο χρώμα της. Και που σ'αυτό που συμβαίνει παγκόσμια που είναι επίσης η οικογένεια μας ουδεμία συμμετοχή ούτε επέμβαση έχουμε εκτός του ότι απλά υπάρχουμε.

Κυρίες και κύριοι το παγκόσμιο έγκλημα είναι η οικογένειά μας. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας πάνω σ'αυτά τα πρότυπα και είμαστε πλασμένοι κι εμείς επίσης με αυτή τη μορφή. Δεν μας βγάζει εκτός οικογένειας η στιγμιαία διαμαρτυρία, ουτε η στεναχωρημένη φάτσα που παίρνουμε όταν βλέπουμε την κάθε αθλιότητα.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να παρουμε θέση σαν μικροδιαχειριστές του συστήματος κι ας αφήσουμε τα παχιά λόγια και τους θεατρινισμούς. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να χωρίσουμε. Οχι γιατί φοβόμαστε ή δεν βλέπουμε. Είμαστε μέλη της λέσχης της παγκόσμιας απάτης και την τιμούμε. Και η απάτη δεν επεκτείνεται μόνο σε πολιτικό επίπεδο. Υπάρχει και μας δημιουργεί σε πολύ ανώτερο επίπεδο. Στον τρόπο διαμόρφωσης ολης της σκέψης μας. Γιατί η απάτη εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του εγωιστικου ευατού μας. Δεν μπορούμε να δουμε έξω από αυτόν γιατί είμαστε αυτός.

Τρανταχτό παράδειγμα? Το θέμα θρησκεία. Η θρησκεία υπάρχει γιατί εμείς φοβούμαστε να πεθάνουμε. Τόσο απλά. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω. Οσο λοιπόν ψάχνουμε απεγνωσμένα να νοιώσουμε ότι είμαστε αθάνατοι θα υπάρχει πάντα ένας εκπρόσωπος κάποιου θεού που θα μας κινεί σαν μαριονέτες.

Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε πτυχή της υπόλοιπης ζωής μας. Δεν ζήσαμε ποτέ εκτός αυτής της δομής της εξουσίας. Οχι εμείς. Οι άνθρωποι όλων των αιώνων που υπήρξαν πριν από εμάς.

Ας εστιάσουμε λοιπόν την προσοχή μας στις μικροαλλαγές και ας ζητήσουμε μικρές βελτιώσεις στην μιζέρια μας. Μπορεί και να μας δωθούν που ξέρετε? Για να μπουμε ακόμα πιο βαθειά στην κόλαση του εγώ μας. Δεν αγαπάμε την ανθρωπότητα ούτε τον άνθρωπο. Αγαπάμε τον ευατό μας. Και πάνω σ'αυτό βασίζεται και η κάθε μορφή εξουσίας. Εχουμε την εντύπωση ότι η ηγεσία της εξουσίας έχει ένα πολύ δύσκολο έργο να κάνει. Λάθος! Το έργο της είναι πολύ απλό. Λειτουργεί σύσωμη απέναντι στο ένα άνθρωπο. Στον άνΘρωπο μονάδα. Στη μονάδα που διαπλάστηκε και διαμορφώθηκε αιώνες στη παγκόσμια μηχανή του κιμά.

Οι φωνές που είδαν τον άνθρωπο και τη μοιρα του αλλοιώς, ας κοιτάξουμε, που βρίσκονται. Που βρέθηκαν.. Στον κήπο με τα θαύματα, δεν ξεριζώθηκαν κατά καιρούς τα ζιζάνια που φύτρωναν όπως πιστεύουμε, οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας, αυτό εμείς βλέπουμε. Στην ουσία οι ατίθασοι κηπουροί εξοντώθηκαν. Και τώρα η οικογένεια έχει μείνει πολύ καιρό τώρα με τους ίδιους κηπουρούς. Ολοι οι άλλοι εξοντώθηκαν και εξοντώνονται στη γέννησή τους άμεσα.

Στις επόμενες εκλογές και σε κάθε εκλογή θα ψηφίσω, αν, για ένα συμμάζεμα της οικογένειας. Γι'αυτό και δεν μισώ κανέναν, ούτε πολεμάω κανέναν, γιατί αυτό είμαι. Αυτό που με οργίζει αυτό είμαι κι εγώ. Οταν αποφασίσω ότι θα είμαι κάτι άλλο ίσως και ν'αρχίσω να βλέπω την αληθινή διάσταση των πραγμάτων.