Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΑ ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΤΣΑΝΤΙΛΑ!!!

Η συζήτηση περί αυτοκινήτων στη παρέα είχε ανάψει. Νόμιζα πως βρισκόμουν ανάμεσα σε οδηγούς τουλάχιστον της φόρμουλα 1!! Ομως η τραγική στιγμή που υποπτευόμουν έφθασε. Οι συζητήσεις σταμάτησαν η παρέα έστρεψε εντελώς σαδιστικά τα κεφάλια ομόφωνα προς το μέρος μου και μια φωνή ακούστηκε..

-Αλήθεια εσύ τι αυτοκίνητο έχεις?

Θα μπορούσα με τη ζωηρή μου φαντασία να εφεύρω χιλιες δυο ικανοποιητικές απαντήσεις όμως μ’επιασε πάλι εκείνο το μαζοχιστικό συναίσθημα να αισθανθώ ακομα μια φορά ο ψωριάρης της παρέας.

-Μα δεν έχω αυτοκίνητο (κι επειδή λέγοντας μόνο αυτό ο καθένας μπορούσε να βρει καποια καλή δικαιολογία για την έλλειψη του πολύτιμου αυτού αγαθού) πρόσθεσα...

-Ειχα κάποτε το πούλησα και δεν σκοπεύω να αγοράσω ξανά και γιατί δεν έχω λεφτά και γιατί δεν με ενδιαφέρει. Ενα αυτοκίνητο με αφήνη παντελώς αδιάφορη.

Η συνέχεια της ιστορίας , την οποία έβλεπα σαν σκηνές από ταινία να καταφθάνει, μ’εκανε να στρέψω το βλέμμα μου αφηρημένα προς το καφέ όπου και άρχισα να παίζω ανακατεύοντας με το κουταλάκι. Ηταν ζήτημα δευτερολέπτων να αρχισει το ξετίναγμα της απαράδεκτης δήλωσης μου.

Οταν βρίσκεται κανείς σε μια παρέα που θεωρεί δεδομένο κάτι, ο «ψωριάρης» που θα προσπεράσει , και μάλιστα αδιάφορα , το ιδεολογικό φετίχ της παρέας, κάνει αυτόματα τους γύρω να χωριστούν σε δύο βασικές κατηγορίες (με διάφορες υποκατηγορίες από κάτω)

Η πρώτη εξ αυτών είναι εκείνοι που εντελώς ανάλαφρα και με ένα ειρωνικό γελάκι θα σκεφθούν ή και θα πουν (οι πιο επιθετικοί) τη γνωστή παροιμία «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Ως γνωστόν η παροιμία αυτή που από αλλού ξεκίνησε κι αλλού η ζωή την πάει.

Χτίζω κάτι με μεγάλο κόπο, κατακτώ κάτι που θεωρώ ότι είναι κάτι που όλοι θα θαυμάσουν, αισθάνομαι σαν παραφουσκωμένος πετεινάρι για κάποιο στόχο που κατάφερα, η έστω μια απλή αγορά που έκανα. Σ’αυτό το στάδιο του «παραφουσκώματος» δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτώ έναν τυχάρπαστο να μου πει εκείνη την ξενέρωτη και απαξιωτική φράση δύο λέξεων
-ε και?

Η μόνη μου προστασία εκείνη τη στιγμή είναι να προσπεράσω την αίσθηση ξενερώματος και το αδιάφορο βλέμμα του απέναντί μου, να σιγουρέψω τον ευατό μου ότι το παίζει κάπως , αυτό που λέει δεν είναι τίποτα άλλο από ένα χαιρέκακο ψέμμα για να καλύψει την αδυναμία του οπότε πετάω κατάμουτρα την αλεπού και τα κρεμαστάρια!!!

Ακου τι λέει η γυναίκα!!! Δεν της αρέσουν τα αυτοκίνητα. Ας γελάσω. Κανένα άλλο ανέκδοτο έχεις να μας πεις?

Προσωπικά εγώ μένω πάντα εκστασιασμένη όταν έρχομαι αντιμέτωπη με αυτό το στυλ αντιπαράθεσης. Είναι εντελώς γοητευτικό. Σκέφτεσαι ότι ο κόσμος του απέναντι με το κόσμο το δικό σου έχουν ένα τουλάχιστον γαλαξία απόσταση, κι όμως είμαστε εκεί και οι δύο γύρω από ένα τραπέζι με καφεδάκι και τα λέμε.

Το μαγευτικώτερο δε είναι ότι εκείνος είναι τόσο σίγουρος ώστε πέραν της αλεπούς δεν θα κουράσει το μυαλό του με τίποτα άλλο, εγώ δε θα μπλεχτώ σε ένα λαβύρινθο σκέψεων και συνειρμών που σε κάθε βήμα θα μου αποδεικνύουν ότι η αντίσταση στη μαζική γαργράρα είναι de facto ιδιότητα ενός «ψωριάρη» που δεν κατάφερε να φθάσει στα επιτεύγματα των υπόλοιπων....

Για την κεντρική ιδέα ότι όντως τα αυτοκίνητα μου προκαλούν μια απέχθεια ούτε λόγος!!!!

Φανταστείτε τώρα στη σχετική συζήτηση, να πέταγα και τις υπόλοιπες χειροβομδίδες.
Δεν βλέπω τηλεόραση, δεν θα πάω διακοπές τον Αύγουστο, δεν πάω ποτέ στην εκκλήσία, προτιμώ το χειμώνα από το καλοκαίρι, το βουνό από τη θάλασσα ή διάφορα τέτοια (είπα ότι μουρχόταν στο μυαλό αυθόρμητα)...

Εκεί ο ψωριάρης αρχίζει και μετατρέπεται σε άτομο ...χμ... αν έχω λεφτά – ιδιόρυθμο- αν είμαι φτωχή – λαλημένο-.

Γιατί κι εκεί έχει διακυμάνσεις άλλο ένας λεφτάς που ξεφεύγει από τη μαζική γαργάρα οπότε η ιδιορυθμία του μπορεί να γίνει και μόδα, άλλο ο ανθρωπάκος, ο οποίος αν ξεφύγει από το μαντρί , είναι το λιγώτερο απροσάρμοστος!!!!

Η δευτερη κατηγορία τώρα είνα οι αυτόκλητοι ψυχίατροι!! Η βάση από την οποία θα ξεκινήσουν είναι πανομοιότυπη. Το να μην σου αρέσε το αυτοκίνητο δεν το συζητάμε.
Επειδή όμως αυτή η κατηγορία αρέσκεται στο να προχωρά πιο βαθειά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση θα προσπαθήσει να βρει τι φταίει και δεν σου αρέσει.

Ακόμα κι αν απλά απαντήσω, στην εν λόγω κατηγορία, μα προτιμώ να πηγαίνω με τα πόδια ή το λεωφορείο τότε είναι που θα γίνει ο πανικός.
Γιατί τελικά το να ξεφεύγεις από το πλήθος δύο εξήγήσεις μπορεί να έχει :

Η είσαι ανίκανος να αποκτήσεις και να γευτείς το συνολικό λουκούμι
Η έχεις σοβαρή ψυχική ανωμαλία που σε εμποδίζει να απολαμβάνεις το εν λόγω λουκούμι περήφανα όπως οι υπόλοιποι.

Ολα έχουν γίνει για να δημιουργείται ένας άριστος αγοραστής από την πρώτη μέρα της γέννησης. Οι νόμοι της αγοράς είναι συγκεκριμένοι, αυστηροί, έχουν ειδικές τεχνικές και συγκεκριμένα αποτελέσματα. Την αύξηση των πωλήσεων.
Σε όλο αυτό το προκαθορισμένο της παρέας που πίνει το καφεδάκι δεν μπορεί να χωρέσει κανένας αυθάδεις που θα πετάξει έτσι θρασύτατα
ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΩ ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΣΑΣ

Γιατί αν υπήρχαν πολλοί που να αποφάσιζαν κάτι τέτοιο, είναι περιττό να περιγράψουμε το τι θα γινόταν στη συνέχεια....
Θα μου πείτε αυτά που λες τα έχουμε πει χιλιες φορές. Δεν είναι και κάτι το καινούργιο. Ναι αλλά το καινούργιο είναι ότι όλο και πιο πολλοί αποφασίζουν αγαπητοί μου συνάνθρωποι να περάσουν στην απέναντι όχθη.

Ετσι απλά, σιωπηλά, στην καθημερινότητα.
Κι αυτοί οι άλλοι έχουν επίσης δύο βασικές κατηγορίες.
Εκείνοι που με ένα πενιχρό μισθό μένουν έτσι κι αλλοιώς εκτός κατανάλωσης. Οπότε δύο λύσεις έχουν. Η να βαράνε το κεφάλι στο τοίχο, ή κάποια στιγμή να δουν ότι έστω και με το ζόρι τους ανάγκασαν να έχουν λιγώτερα σκουπίδια.
Η δεύτερη κατηγορία, η πιο δύσκολη, είναι εκείνοι που απλά αποφάσισαν να μειώσουν τα σκουπιδια τους έστω και αν θα μπορούσαν να έχουν πάρα πολλά...

Ετσι κι εμένα τα όνειρά μου και τα σενάρια που αρέσκομαι να κάνω τώρα τελευταία είνα εντελώς γαργαλιστικά !!!
Αύριο το πρωι η ανθρωπότητα ολόκληρη αποφασίζει ξαφνικά ότι τσαντίστηκε άγρια και αποποιείται το ρόλο του τρελαμένου καταναλωτή. Δεν γουστάρουμε πια τα σκουπίδια και πολύ περισσότερο δεν γουστάρουμε να ψοφάμε στη κούραση για να τα αποκτήσουμε...
Μια λιτότητα όχι σαν αυτή που μας πετάτε συνέχεια τη μούρη.

ΜΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ...

Γιατί τσαντίστηκα και ξέρω ότι δεν μπορώ να πολεμήσω το απληστο μοντέλο σας αλλοιώς..