ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΝΗΘΑ

Η Αττική, χάνει κι άλλο ένα μέρος από τα υποτυπώδη πλέον πνευμόνια της. Ο ασθενής αγκομαχάει κι η μολυσμένη ανάσα του φτύνει επάνω μας. Εξοικειωθήκαμε χρόνια τώρα με την χλωμή εικόνα της. Παθητικά. Κοιτάμε να χάνεται κι αυτή και η δική μας ζωή μαζί. Ετσι απλά κοιτάμε την εκτρωματική εικόνα να χειροτερεύει.
Που είναι ο ουρανός? Τι χρώμα θαχει αύριο? Σήμερα έχει τη μυρουδιά της καμένης Πάρνηθας, μια μυρουδιά που ανακατεύεται με τη παγωμένη μας μπιρίτσα που πίνουμε καθώς κοιτάμε τα πύρινα δελτία και κουνάμε θλιμένοι το κεφάλι..
Αντε να δουμε που και πόσο γρήγορα θα φθάσουμε.