Είναι λέει κάποια μέρα του Σεπτέμβρη, είμαστε καθισμένοι μπροστά στη τηλεόραση και στο τραπεζάκι μπροστά μας σκορπισμένα κάτι κομμάτια πιτσας και μερικά κουτιά μπύρας που χάσκουν. Περασμένα μεσάνυχτα. Τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών είναι γεγονός. Ο δημοσιογράφος έχει ξεκουμπώσει γραβάτες πουκάμισο, καταιδρωμένος ομολογεί..
Κυρίες και κύριοι δεν ξέρω τι να πω. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ κάτι παρόμοιο.
Κανένα κόμμα δεν έπιασε το ποσοστό. Δεν μπαίνει κανένας στη βουλή αγαπητοί μου συμπολίτες.
Ούτε κόρνες από αυτοκίνητα ούτε σημαιάκια. Σιωπή παντού..
Μια αγωνία μ'εχει πιάσει. Τι θα γίνει τώρα? Νοιώθω ότι όλοι έχουν μείνει κάγκελο. Δεν υπάρχει σχεδιασμός για τέτοιου είδους σενάριο. Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο.
Κι εγώ που δεν ψήφησα τίποτα που να φανταστώ ότι το ίδιο σκέφθηκαν και όλοι οι άλλοι!
Νοιώθω ένα τράνταγμα στους ώμους και μια φωνή να διαπερνάει τα τύμπανα.
Ξύπνα! Αργησες! Να πάμε νωρίς να ψηφίσουμε για να γυρίσουμε σπίτι θαρθουν τα ξαδέλφια σου να δουμε μαζί τ'αποτελέσματα.
Ανοιγω τα μάτια βλέπω τη μάνα μου.
Ολα εκεί. Οπως πάντα. Ονειρο φθινωπορινής νύχτας. Αντε πάμε να εκπληρώσουμε το καθήκον. Να πάρω κι ένα ζάρι μαζί μου. Μονά Ν.Δ. Ζυγά ΠΑΣΟΚ. Κάνει ακόμα ζέστη που να κάθομαι να σκέφτομαι...
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου