Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΣΑΙ....

Ημέρα του περιβάλοντος. Τι λέγαμε? Θα ακουσουμε πάλι απόψεις. Αντε και προτάσεις για να μην γίνομαι κακιά.
Ο άνθρωπος το πλεον εγωιστικό πλάσμα επί της γης θα κάνει άλλη μια φορά τις προτάσεις του για το περιβάλλον.
Ο μεγάλος κατακτητής. Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Αν μπορούσε θα είχε μολύνει και την μήτρα που τον κυοφορούσε. Εννοώ τη μήτρα της μάνας του. Γιατί την μεγάλη μήτρα αφού την πετσόκοψε, τη μόλυνε, αποζύμησε ότι και με όποιο τρόπο ήθελε, τώρα της αφιερώνει μια μέρα το χρόνο εις μνήμη της.

Δεν ξέρω πόσος ακριβώς είναι ο συμπαντικός χρόνος που μια ουράνια μήτρα μπορεί να συγκρατήσει ένα έκτρωμα πριν το αποβάλλει.
Μάλλον δεν έχουμε γεννηθεί ακόμα προσπαθούν οι γιατροί να μας περισώσουν και η μητέρα φύση κάνει υπομονή αιμοραγώντας λίγο λίγο.

Θα επανέλθει άραγε το έμβρυο στα φυσιολογικά επίπεδα? Θα κατορθωσει να γίνει η πολυπόθητη γέννα?
Η με ένα οδυνηρό σπασμό θα επέλθει η τελική αποβολή?

Ναι να μιλήσουμε για την ημέρα του περιβάλοντος μια και το βλέπουμε απέναντι από εμάς.
Κάτι που φέρνει σε γείτονα ας πούμε. Εμείς εδώ και το περιβαλλον πιο κει...

Λες και το περιβάλλον δεν είναι το δηλητρίο που επιμένω να ονομάζω ανάσα.
Λες και δεν είναι το θολωμένο νερό που βλέπω στο ποτήρι μου.
Λες και δεν είναι τα λαχανικά που μπορώ να τα παραγγείλω σε όποιο μέγεθος και χρώμα θέλω.

Δεν θα προχωρήσω στο ζήτημα άγρια ζώα, βουνά, δάση, ποτάμια, ωκεανοί γιατί..... τα έχω δει μόνο σαν ντοκυμαντέρ στη τηλεόραση... Δεν θυμάμαι πότε είναι η τελευταία φορά που κάθισα κάτω από ένα δέντρο (ίσως σε κάποια σχολική εκδρομή..)

Η ενασχόλησή μου με τη φύση είναι ότι αρπάζω από αυτήν... Οπως όπως με την καθιερωμένη αυθάδεια και τσαπατσουλιά που έχω μάθει να ζω.
Το λουλούδι στο βάζο, το καναρίνι στο κλουβί, ο σκύλος με το λουρί, η μυρουδιά του ξύλου στο πάτωμά μου, το δείγμα ελέφαντα στο μενταγιόν μου, το δέρμα του αγριμιού στο γιακά μου.... και το πλατσούρισμα στη θάλασσα στην καλοκαιρινή άδεια πάσαλειμένη με καρυδέλαιο για το μαύρισμα.... α! Το μαύρισμα ενός ήλιου που με κοιτάζει τσαντισμένα .

Να εκφράσουμε τις προτάσεις μας παιδιά σήμερα. (Καλά τα κανάλια θα πουν τις προτάσεις τους σίγουρα, θα σκίζουν τα ιμάτια για τη διάσωση του πλανήτη).

Εν τω μεταξύ ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε κανένα σενάριο μελλοντικό επιβίωσης.
Είναι γεμάτο άλλωστε και το δίκτυο και έξω από αυτό με διάφορες ιδέες που εξάπτουν έτσι συνομωσιολογικά τη φαντασία μας. Μπού!!

1 σχόλιο:

johnniebegood είπε...

ενας παγκοσμιος μαζικος αεροψεκασμος με ΟΥΜΠΙΚ ισως?

ειλικρινα δεν βλεπω καμια διεξοδο...