ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΣ "ΤΙ Θ'ΑΠΟΓΙΝΩ"!!

Αυτό το κειμενάκι σήμερα θα έχει ένα διαφορετικό χρώμα. Η αφορμή του? Τα γενέθλια του γιού μου που σήμερα ενηλικιώνεται. Το "τι θ'απογίνω" είναι το ψευδώνυμό του μέσα στην οικογένεια. Οταν θέλει να με νευριάσει έχει διαλέξει να παίρνει ένα ύφος αρχαίας τραγωδίας και να μου λέει "μάνα τι θ'απογίνω σ'αυτή τη ζωή?" Συνήθως αυτό συνέβαινε όταν βαριόταν εντελώς να διαβάσει, όταν έπρεπε να κάνει κάτι που σιχαινόταν κλπ κλπ. Ετσι έμεινε πλέον σαν ανέκδοτο ο κύριος τι θ'απογίνω.

Σήμερα λοιπόν περνάω σε μια άλλη σφαίρα. Η κόρη ενηλικιώθηκε πριν 2 χρόνια ο γιός σήμερα κι εγώ είμαι πια μάνα δυό ενηλίκων. Πίνω το καφέ μου και περνάνε σαν σφαίρα στο μυαλό μου....20 χρόνια...

Τι έγινε ρε παιδιά? Πέρασαν 20 χρόνια? Κι αυτοί οι δυό διάβολοι τι μορφή έχουν πάρει σήμερα?
Τη μορφή μιας απίστευτης αντίθεσης και μιας απίστευτης ομοιότητας.

Βάζελος ο ένας γαύρος ο άλλος(!!!)
Σκληροπυρηνικός ο ένας κουλτουριάρα η άλλη.
Κολλημένος μέσα στον υπολογιστή ο ένας κολλημένη στις κινηματογραφικές αίθουσες η άλλη.
Δεν αντέχω να διαβάζω έλεος ο ένας, γουστάρω το διάβασμα η άλλη.
(Ποιός απο τους δύο είναι μπλόγκερ δεν μπορώ να αποκαλύψω είναι επτασφράγιστο μυστικό!)

Κοινά χαρακτηριστικά ένα και αιώνιο!
Θα τσακωνόμαστε μέχρι τελική πτώσης μεταξύ μας ανταλάσσοντας ότι κοσμητικο επίθετο κυκλοφορεί αλλά ουαι κι αλίμονο αν κάποιος από τους απέξω πει κιχ για τον έναν απ΄τους δυό . Τον φάγανε λάχανο!

Το δικό μου ατού απέναντί τους? Οτι βρίσκω απίθανο πόσα νέα πράγματα μπορώ να μάθω από εκείνους.
Το μειονέκτημα? Αυτό που πάντα έλεγε η κόρη μου. " Είναι τόσο δύσκολο να μεγαλώνεις μητέρες"!!

Επί πλέον με άντεξαν και με αντέχουν. Τότε σκέφτομαι μπορούν ν'αντέξουν τα πάντα.

Αντεξαν ακόμα και το γεγονός ότι μπλογκάρω :)
Αντεξαν τα περίεργα βιβλία που γεμίζουν τη βιβλιοθήκη μου, τις κουραστικές μου ατελείωτες συζητήσεις για πράγματα που δεν συζήταγαν οι νορμάλ μαμαδες, άντεξαν το υπερβολικό των συνειρμών μου και των ανησυχιών μου και έμαθαν να με κράζουν μ'ενα εντελώς γοητευτικό τρόπο όταν πάω να ξεφύγω πολύ!

Φυσικά τα bad boys θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε μαζί μασουλώντας πίτσα , κάθε νέο βιβλίο του αρκά το αναλύουμε εκτενώς, και έχουμε βρει κοινό τόπο συνάντησης όταν κάνουμε ανταγωνισμό στα mp3 μας που είναι γεμάτα με βαριά ασήκωτη ΡΟΚ!
Τελικά δεν γινόταν να διαφέρουμε τόσο αφού και ο τρεις ροκάρουμε!

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ναι... εδώ δεν είναι ακριβώς σπιτι.. Είναι κάτι μεταξύ παλαβού φόρουμ και ενός σχολείου πολύ ροκ.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ λοιπόν και προχωράμε, όσο πάει.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ - Ρε μικρή αφού ο μικρός θα πάει έξω σήμερα το βράδυ με τη τσακαλοπαρέα και θα μας φτύσει δε παρατάς εκείνο το έρημο το διάβασμα να πάμε νύχτες πρεμιέρας τι λές?