ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ? ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ... ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ?

Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να χτυπηθεί ο δικοματισμός σε μια χώρα που ο μισός πληθυσμός ψηφίζει ΝΔ γιατί έχει την εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ είναι παλιοκουμουνιστές που θα μας κάνουν Ρωσία,(ναι παίζει ακόμα πολύ μη το γελάτε καθόλου), και ο άλλος μισός λαός ψηφίζει ΠΑΣΟΚ γιατί δεξιός δεν είναι και το ΠΑΣΟΚ αντιπροσωπεύει γενικά όλους τους μη δεξιους (κι αυτό μη το γελάτε παίζει μόνιμα),

Προσθέτοντας σε αυτή την ιδεολογική βάση πιο πρακτικά γεγονότα του είδους, οι μισοί περιμένουν διορισμό αν φύγουν από τη μέση οι άλλοι μισοί,

Επίσης προχωρόντας και στην ιδιοσυγκρασική ανάλυση του πληθυσμού οι μισοί αισθάνονται ότι είναι παιδιά του λαού και οι άλλοι μισοί βορειοπροαστιώτες, ή τουλάχιστον ονειρεύονται να γίνουν κάτι τέτοιο,

Προσθέτοντας επίσης το πολύ σοβαρό πρόβλημα της οικογενειακής πίσης, ο παππούς μου, ο πατέρας μου και τώρα εγώ είμαστε εκεί,

Φθάνουμε στο μόνιμο συμπέρασμα που έτσι κι αλλοιώς ταλανίζει την ελληνική πραγματικότητα από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια μέχρι σήμερα.

Χωρίς να γνωρίζω και πολλά, χωρίς να το πολυψάξω ή να κουραστώ να μάθω κάτι παραπάνω απ΄οτι μου πασάρουν δεξιά κι αριστερά,

την έχω δει έτσι, από παράδοση βρε παιδί μου κι όταν έρθει η κουραστική εκείνη ώρα ν'αποφασίσω θα κάνω ότι πιο καλά έχω μάθει να κάνω. Θ'αφήσω τους άλλους να αποφασίσουν για μένα.

Κι όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι κάτι άλλο προσπαθούμε να γίνουμε είναι νωρίς ακόμα στο κόσμο αυτό όπως έλεγε κι ο ποιητής.

Εδώ είναι Ελλάδα. Κι η Ελλάδα έχει βαθειές πληγές που είναι αρχέτυπα στον απλοικό νου. Δεν είναι παίξε γέλασε. Κρατάνε καλά οι παλιές κολώνιες. Τι έτσι τυχαία διασπάρθηκαν στην ατμόσφαιρα δεκαετίες τώρα? Ετσι για να φύγουν μ'ενα φύσημα και να ξεθολώσουμε.

Στην Ελλάδα, κάθε φορά στις κάλπες υπάρχει ένα αρχέτυπο μίσος που θεριεύει. Δεν ψηφίζουμε με αγάπη για τη πατρίδα, ψηφίζουμε με μίσος για τους μισούς από τους συμπατριώτες μας.

Πολύ υπερβολικά αυτά που λέω ε? Στην εποχή της πληροφορικής, της εξερεύνησης του διαστήματος, των συνομοσιολογιών και του mind control αποχαυνώματος εγώ μιλάω για μίση?

Ναι θα ήμουν υπερβολική αν δεν ήμασταν εδώ. Σε τούτο το τόπο που μια χούφτα άνθρωποι αναμοχλεύουν και αναμοχλεύουν τα ίδια και τα ίδια για να κρύψουν την ανικανότητά τους. Τη προδοσία τους και το ξεπούλημά τους.

Τη Κυριακή άντε ένα 20% (μήπως είμαι υπερβολικά αισιόδοξη?) να πάει σκεπτικό στις κάλπες. Για τους υπόλοιπους το παιχνίδι, ακόμα, αποφασίζεται από τη γέννηση.

Σε τούτο εδώ το τόπο την ώρα που γεννιέσαι βαφτίζεσαι δυο φορές. Τη μία υποχρεωτικά χριστιανός ορθόδοξος και η δεύτερη βάφτιση να είσαι ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Ολα τα άλλα στο μυαλό του κοσμάκη δεν έχουν καμμιά θέση. Είναι για χασομέρηδες , για κουλτουριάρηδες για πορωμένους παλαιολιθικούς και για δεν ξέρω που κρατάει η σκούφια τους ( Σχετική επεξήγηση , Το χασομέρης πάει στα νέα κόμματα που ξεπετάγονται, το κουλτουριάρηδες πάει στο ΣΥΡΙΖΑ, το παλαιολιθικοί στο ΚΚΕ, και το δεν ξέρω που κρατάει η σκούφια στους λοιπούς)

Μπορεί να φανεί πολύ απλοική η ανάλυση αλλά δυστυχως δεν είναι ανάλυση είναι καταγραφή των τελευταίων συζητήσεων που έχω κάνει με διάφορο κόσμο. Κι εγώ ήθελα να πιστέψω ότι κάπου έχει γίνει μια πρόοδος και θα ακούσω μια λογική φράση βρε αδερφέ του είδους "νομίζω ότι τη διαχείρηση του συστήματος που βιώνουμε τη κάνει καλύτερα η ΝΔ ή την κάνει καλύτερα το ΠΑΣΟΚ, ή το πιο αληθινό, έχω ένα γιο βρε παιδί μου που θέλει να μπει στο Υπουργείο Αποχαυνείας, και ο Στάθης έχει βίσμα με το ΠΑΣΟΚ ή με τη ΝΔ και πρέπει να το ψηφίσω, ή άσε ρε δε με νοιάζει τι βγαίνει ίδιοι είναι όλοι αλλά τα παιδιά τα απο εκεί έχουν πιο όμορφες φάτσες και τους γουστάρω"..

Οταν όμως ακουσα πάλι από παιδί 20 χρονών να μου λέει θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ γιατί κινδινεύουμε από τη δεξιά περισσότερο παρά ποτέ, και σαν αριστερός δεν μπορώ παρά να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, κι όταν άκουσα τη ξαδελφούλα μου να λέει δεν πιστεύω να πας να το ρίξεις στους πασοκτζήδες το τείχος έχει πέσει χρόνια τώρα ( το τείχος με το ΠΑΣΟΚ έχει σχέση όσο η βούρτσα με τη ...... αλλά δεν την έχουν ενημερώσει ακόμα) ναι, όχι ένας πολλοί, μου σπάσαν τα νεύρα πάλι. Τους βαρέθηκα αλλά και τους λυπάμαι. Τους λυπάμαι ακόμα.

Το μόνο που έχει διαφοροποιηθεί από το 197φεύγα και μετά είναι ότι τώρα ακούω τα ίδια και από τα παιδιά των τότε φίλων μου. Κι εμείς μιλάμε για δικοματισμό. Γιατί υπάρχει και κάτι άλλο στη συνείδηση του έλληνα και δεν τοχω καταλάβει? Για πεστε το μου και μένα που λίγα κατέχω να με φωτίσετε. Οι πλατείες γεμάτες ήταν πάλι και όχι αγαπητέ φίλε δεν ήταν τρυκ των κομμάτων. Ηταν γεμάτες. Με σημαιάκια και καραμούζες. Και στο μπαλκόνι επάνω μίλαγε κάποιος από τους απογόνους των Λουδοβίκων της Ελλάδας. Και στη πρώτη καρέκλα καθόταν ακομα μια Μαρία Αντουανέτα στο πιο μπαλκάν στυλ βέβαια.


ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Ψηφίζουμε για να μην βγουν οι "άλλοι" Ισως να είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που χρησιμοποιεί τόσο "μυσταγωγικά" τη λέξη "οι άλλοι" Η μόνη περίπτωση που έχω δει αυτή τη λέξη να παίζει τόσο πολύ είναι στο LOST.