Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ!

Είχα μαραζώσει τόσα χρόνια. Κάτι οι μοντέλες οι ανορεκτικές με τα παρδαλά σακουλοφορέματα κάτι το Χόλυγουντ μ'εκεινους τους θεούς να περιφέρονται πάνω στα κόκκινα χαλιά, κάτι οι παραλίες με τα στριγκομαγιό να πηγαινοέρχονται κι εγώ να τυλίγομαι σε τρεις πετσέτες με δυο ψάθινα καπέλλα για κάλυψη, ναι είχα μαραζώσει.

Τι με στούμπωνες ρε μάνα μικρή επειδή είχες το κατοχικό σύνδρομο? Κι εγώ να βλέπω την εικόνα μου (στη ζουλα πάντα) στους καθρέφτες και να νομίζω ότι βλέπω το Φρέντυ Κρούγκερ!!

Ολος ο κόσμος λέπτενε, λέπτενε ασταμάτητα κι εγώ είχα αρχίσει να μπαίνω στα προστατευόμενα είδη. Η μονάχους μονάχους κι ο βασιλίσκος-βασιλίσκος!
Μέχρι που άρχισε να πέφτει μια αχτίδα στον ορίζοντα.. Ο Κωστάκης. Εκεί ψηλά στο μπαλκόνι τρία χρόνια πριν άρχισε να ρίχνει λίγο φως στην μαύρη κι άραχνη κομπλεξάρα μου.

Και πάνω που έλεγα, μπα σύμπτωση θαναι, να δεις που θα λεπτύνει μπορεί να είχε καμμιά ψιλοαλεργία και τον έχουνε φουσκώσει στις κορτιζόνες, νάσου κι η Μαρίτσα!
Το ίνδαλμά μου. Με τις φρατζόλες να στριμώχνονται στις κλάρες, με τις φρεσκοξυρισμένες τριχούλες. Ελληνίδα βρε παιδί μου. Οπως η θειά μου η Γαρουφαλιά που με κοίταζε πάντα μ'εκείνο το Χανιμπαλ βλέμμα και μουδειχνε του κώλους της λέγοντας χεχεχε με βλέπεις έτσι θα γίνεις καμάρι!!!

Κάτι μυριζόμουν. Κάτι άλλαζε. Αρχισαν επι τέλους να βγαίνουν άνθρωποι που τατρωγαν και φαινόταν βρε αδελφέ. Φαινόταν! Εκανε μπαμ η βουτα! Οχι σαν κάτι λιμοκοντόρους ευρωπαίους που γράφανε συνέχεια οι εφημερίδες "τάφαγε". Τι τάφαγε ο έρμος μωρέ? Και που τάβαλε ο Γκούφυ?

Κι ήρθε το σωτήριο 2007.
Ναι τη κυριακή το βράδυ εγώ προσωπικά δικαιώθηκα. Δεν είναι αρχηγοί αυτοί. Είναι σταυραδέλφια μου. Μια ανησυχία είχα μ'ειχε πιάσει μ'εκείνο το Γιωργάκη σαν σαρδέλα μες τις φάλαινες ήταν , αλλά πριν προλάβω να κάνω ένα τηλέφωνο διαμαρτυρίας στο κόμμα του οι τεράστιοι εγκέφαλοι της επικοινωνίας το είχαν ήδη καταλάβει!

Βγάζουν από τους "πάγους" συγνώμη το σπίτι του το Βαγγέλα!
Το θωρηκτό Ποτέμκιν του σοσιαλισμού.
Η δεξιά και η κανονική και οι ενισχυμένη είχε ήδη ορθώσει τις πλατφόρμες , η Αλέκα ε εντάξει Αλέκα μου ταχεις κι εσύ φαγανιάρικο, λιχούδικο, έλειπε μόνο το σοσιαλιστικό θωρηκτό "ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ".

Καλά εκείνη την ισχνή βαρκουλα το καπετάν Γιώργη πότε τον εξαφάνισαν .. ούτε ο διακτινισμός των δρακονιανών δεν έχει τόσο άμεσο αποτέλεσμα!

Και τώρα με βασανίζει μόνο εκείνος ο Αλέκος.
Που πας Αλέκο σα ραδικάκι ανάμεσα στις ηλειώτικες καρπούζες? Που πας? Πες ότι πας να περάσεις στο διάδρομο της Βουλής και πετυχαίνεις με τους άλλους μαζί. Πως θα φανεί το ανάστημα αγόρι μου καλό? Υπό σκιά θα τη βγάζεις!

Ακουσε με κι εμένα. Εχω εδώ το χρυσό οδηγό των ντελιβεράδικων. Βούτα τη πηρούνα κι αρχισε να κατεβάζεις κανα κατσικοπόδαρο γιατί δε μας βλέπω καλά.
Εκείνο το βλέμμα το δες που λέει κι ο φίλος μου ο Γιάννης?
Χρατς θα μας μασήσει και θα φτύσει τα κοκκαλάκια στο κουβαδάκι του Γιωργάκη! Χρατς!

Α ρε γιαγιά μου , καλή ώρα εκεί που βρίσκεσαι, τόλεγες πάντα αλλά ποιός σ'ακουγε
ΤΟ ΦΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΠΕΙΝΑ ΓΕΡΟΝΤΙΛΑ Γιώργο μου, γεροντίλα!!!

Οσο για μένα έχω πια ελπίδες.
Αι σιχτιρ με τα ξενέρωτα σκιάχτρα.
Κοψίδι αδέρφι μου κοψίδι. Η εποχή της μεγάλης μάσας μόλις ξεκίνησε!!!