ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Οταν λέμε άλλαξα, ξύπνησα ένα πρωινό κι αποφάσισα ότι θα προσπαθήσω να είμαι κάτι άλλο από αυτό που ήμουν, σημαίνει βγήκα πιο πέρα. Με είδα. Με κοίταξα ολόκληρο σαν κάποιος που κάθεται πιο εκεί από την πραγματικότητα που βίωνα.

Κοίταξα αυτά που με σκότωναν, που με πόναγαν, αυτά που ένοιωθα άδικα να κάνω, αυτά που θόλωναν την καθαρότητά μου, τα συναισθήματά μου, τη ψυχή μου.
Συνειδητοποίησα το σύνολο.

Κοίταξα όλες τις όψεις σαν ένα ολόγραμμα μπροστά μου που μπορώ να τριγυρίσω όλες του τις μερικές και να νοιώσω τις διαστάσεις του.

Αυτή είναι μια ανατροπή, ένα αναπάντεχο καλημέρα σε μια καινούργια αντίληψη των πραγμάτων.

Αποφασίζω να ξεδιπλωθώ και να δω ξεδιπλωμένο το κοσμο γύρω μου.
Δεν θέλω να αστειευτώ, δεν θέλω να χαμογελάσω υπομονετικά, δεν θέλω να κουνήσω συγκαταβατικά το κεφάλι, θέλω να δημιουργήσω τα αστεία, την υπομονή, τη κατανόηση και τις εικόνες από την αρχή.

Δεν είναι μια αλλαγή από ένα μπλουζάκι στο πολυκατάστημα. Δεν είναι η αλλαγή του αυτοκινήτου που πάλιωσε, δεν είναι η αλλαγή στο επόμενο κανάλι της τηλεόρασης.
Είναι πάνω και πέρα από αυτά, μια ανατροπή των δεδομένων μου και των γνωστών πεπατημένων γιατί επιθυμώ αληθινά να βαδίσω πέρα από τη σήψη των ημερών μου.

Είναι η στιγμή που ένας άνθρωπος, θέλει να ανακαλύψει λέξεις με μεγαλείο να τις νοιωσει και να δοκιμάσει τον ευατό του απέναντί του.

Η στιγμή που ο άνθρωπος περνάει από όνειρα , οράματα στην απαίτηση να τα διεκδικήσει από την αρχή , η στιγμή που θέλει ν'ανασάνει καθάριο αέρα, να γευτεί ξανά νερό δροσερό, να μυρίσει αρώματα άγνωστα, ν'αγγίξει όσα τουχαν ξεφύγει, να περπατήσει σε φρέσκο χώμα, η στιγμή που θέλει να τιμήσει τη ζωή του.

Να πεταχτεί στον αόρατο κόρυμβο ονειρευόταν ο ποιητής...

Εκεί μακριά με το ψέμμα να φαντάζει ξεγυμνωμένο,
και η αλήθεια να είναι μια ακριβή αγάπη που πρέπει να παλέψεις πολύ για να την αποκτήσεις.

Ενα βήμα πιο πέρα από τη φθορά..
Κι όλα ξεκάθαρα, θαρραλλέα.

Να προχωρήσεις σε μελλοντικά χρόνια και να κοιτάξεις όλη αυτή τη σαπίλα σαν τον αντικατοπτρισμό μια εποχής που έχει από χρόνια πεθάνει.

Να σκάσεις το βράχο με μια καρφίτσα. Το βράχο σου αυτόν που σ'εκλεισε μέσα χωρίς να μπορείς να βλαστήσεις...

Πριν απ'ολα αυτά πρέπει απλά να υποπτευθείς έστω ελάχιστα με τι ακριβώς ταυτίζεσαι. Και για μια φορά έστω και μοναδική να πεις αλήθεια σε σένα αλήθεια ακόμα κι αυτή είναι ότι τίποτα απ'ολα αυτά δεν έχεις σκοπό να κάνεις....

Στην άγνοια του μεγαλείου χτίζουν τα κάστρα τους....