Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΣ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.

Αν μια μέρα η ανθωπότητα ολόκληρη άλλαζε μορφή
Ξύπναγε ο κόσμος και ανάκαλυπτε ότι όλες οι ανάγκες που του είχαν δημιουργηθεί από το τέρας της κατανάλωσης, της αγοράς, του κέρδους, ήταν άχρηστες και επιζημιες για τον οργανισμό του, πως ήταν μια ξένη συνήθεια που είχε αποδεχτεί γιατί δεν ήξερε ότι μπορεί να ζήσει χωρίς αυτές.

Αν ξαφνικά ο κάθε απλός ανθρωπάκος γύριζε ξαφνικά γύρω του και έβλεπε ότι δεν έχει καμμιά ανάγκη να εκβιάζεται, ούτε να παρακαλάει, ούτε να ζητιανεύει τίποτα, γιατί με ελάχιστα μπορούσε να ζήσει. Πέταγε το αυτοκίνητο, εγκατέλειπε τις πόλεις φαντάσματα, ξεχνούσε τις καλωδιωμένες του πραγματικότητες και στο σύνολο αποφασιζε να μη λάβει μέρος πλεον σε κανενός είδους αγοραπωλησία

Αν ξαφνικά αποφάσιζε να γίνει ολιγαρκής, αγράμματος, χωρίς φιλοδοξίες, με μονο όνειρο να ανακαλύψει από την αρχή τα κρυφά όνειρα που ταιριάζαν με τους χτύπους μιας ευαίσθητης καρδιάς κρυμμένης πίσω από την άλλη.

Αν ξαφνικά οι άνθρωποι γινόντουσαν ψυχές που αποζητούσαν να ενωθούν η μια με την άλλη και να χορέψουν σ'ενα παγκόσμιο χορό αγάπης και αδελφοσύνης και δημιουργούσαν από την αρχή τους νόμους τους με γνώμονα την ανθρωπιά και όχι το κέρδος.

Αν δηλαδή ο άνθρωπος γινόταν ξαφνικά μια μέρα κάτι άλλο από αυτό που είναι φθάνοντας εκεί με τα νύχια του, σκάβοντας με υπομονή και ξεθάβωντας κάθε θησαυρό που είχε μάθει να αγνοεί γιατί δεν είχε δει ποτέ πως υπάρχει, και ανέτρεπε δεδομένα και προβλέψεις διαπερνώντας σαν λαίλαπα τα καλοστημένα σχέδια των επόμενων 350 αιώνων... σε μια νύχτα.

Φανταστείτε μια εξουσία που προσπαθεί να έλξει, να διαβάλλει ή να εκφοβίσει έναν άνθρωπο που δεν επιθυμεί τίποτα από τα αγαθά της, που δεν φιλοδοξεί να κερδίσει κάτι , που δεν ενδιαφέρεται και δεν δελεάζεται απ΄ότι έχει δημιουργηθεί. Κάποιον που μπορεί να κοιτάξει κατάματα την αφθονία και να πει , "για μένα δεν υπάρχεις, δεν μ'ενδιαφέρεις υπάρχουν πολύ πιο όμορφα πράγματα, πιο σπουδαία από τα χαρτόκουτα που καταχωνιάζεις τα προϊόντα σου από τους νόμους σου που είναι όλοι κομμένοι ραμένοι στα μέτρα διατήρησης ασυμμετρων ζωών".

Σ'αυτό το σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ο άνθρωπος θα βρισκόταν πάλι στα σπήλαια, με φύλλο συκής, να μαζεύει καρπους από τα δέντρα και να ξαπλώνει κάτω από τ'αστέρια όχι όπως στην αρχή της γέννεσης του, αλλά αλλοιώς, κάποιος που ξεκίνησε έτσι, ξέφυγε απεκτησε τα πάντα και αποφάσισε να τα εγκαταλείψει έχοντας πλέον τη γνώση ότι ήταν άχρηστα τέλικα!

Αυτό το σενάριο είναι παιδαριώδες, ρομαντικό και φυσικά μη εφικτό. Δε συνιστά καμμιά απειλή σε κανένα κέντρο παγκόσμιας και τοπικής εξουσίας. Είναι μια ανέφικτη απειλή.

Αν όμως αύριο το πρωί σε κάποιες επικείμενες εκλογές ενός μικρού και ανυποψίαστου κράτους ένα ολόκληρο εκλογικό σώμα για πρωτη φορά στην ιστορία, αποφάσιζε να καθήσει σπίτι και να αγνοησει ότι υπάρχουν εκλογές έτσι σιωπηλά χωρίς φασαρίες χωρίς προειδοποίηση απλά γιατί αυτοί οι κάτοικοι αποφάσισαν να είναι απρόβλεπτοι και νοήμονες. Γιατί αποφάσισαν να μην συγχωρέσουν πια κανένα εξευτελιστικό ψέμμα, καμμιά στείρα αερολογία, γιατί ξαφνικά τρελλάθηκαν κι αποφάσισαν να ακολουθήσουν όλοι το δεν έχω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι ελεύθερος,

Τότε αυτό το μικρό κράτος το απρόβλεπτο θα αποτελούσε ΑΣΥΜΕΤΡΟ ΑΠΕΙΛΗ για όλη την ανθρωπότητα.

Οπότε μη φοβάστε κυρίες και κύριοι, δεν απειλείστε από κανέναν.

Η 17 Σεπτεμβρίου θα είναι απλά για άλλη μια φορά η γιορτή της Αγίας Σοφίας, θα πάρουμε γλύκά για τις φίλες μας που γιορτάζουν, θα κοιτάξουμε τα προσπέκτους για ένα νέο αμάξι, άλλοι θα οργανώσουν τα πλάνα για μια επέκταση της επιχείρησης, στα νοσοκομεία της χώρας οι γιατροί θα παίρνουν πάντα το φακελλάκι, τα φροντιστήρια θα εγγράφουν τις νέες ορδές πελατών για τις επομενες πανελλήνιες, οι μανάδες θα πιέζουν για μια μεταθεσούλα του γιου σ'ενα στρατόπεδο πιο κοντά στο σπίτι, οι γαρδένιες θα κυλάνε στα σκυλάδικα ανάμεσα στο νοθευμένο ουίσκυ, η πουτάνα θα πηγαινοφέρει τα τακούνια της στη γωνιά κι ο νταβατζής θα παραφυλάει λιγάκι πιο πέρα, ο γείτονας θα ξυλοφορτώνει πάλι τη γυναίκα του και τα παιδιά του , οι δημόσιοι υπάλληλοι θα συνεχίσουν να νοιώθουν ασφαλείς και κυρίαρχοι, οι τράπεζες θα συνεχίσουν τις επόμενες κατασχέσεις στον κατάλογο τους, οι πιστωτικές θα συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται , οι ντομάτες θα είναι όλο και πιο άγευστες, και το κρέας όλο πιο δηλητηριασμένο, οι εκκλήσίες θα συνεχίσουν να μαζεύουν λεφτά στο παγγάρι κι οι πιστοι θα σκύβουν όλο και πιο πολύ τη μούρη στο πάτωμα, η τηλεόραση θα συνεχίσει να λανσάρει καραγκιόζηδες και σαπίλα, οι μίζες θα ρέουν πάντα αφθονες, η όποια αντιπολίτευση θα υπόσχεται ότι στις επόμενες εκλογές θα γίνει χαμός, η νέα κυβέρνηση θα γλεντάει τις μάσες που θα κάνει, η Αμερική θα προστατεύσει το κόσμο από ένα νέο τρομοκρατικό χτύπημα, η Ευρωπη θα ονειρεύεται τα χαμένα της βασίλεια, τα υποανάπτυκτα κράτη θα συνεχίσουν να πεθαίνουν στη πείνα, η εκμετάλλευση του ανθρώπου θα συνεχίσει να γίνεται όλο και πιο στυγνή, η γη θα φλέγεται, θα στερεύει, θα μολύνεται και οι πυροπαθείς της Πελοπονήσσσου θα έχουν όλο και περισσότερες δυσκολίες να μένουν στις σκηνές και τα ψευτολυώμενα η δε Τράπεζες θα θέλουν πολύ περισσότερα από μια αιτησουλα για να τους δώσουν τα υπόλοιπα κια οι πόρτες των αρμοδίων θα είναι πλέον κλειστές.....

Δεν υπάρχουν ασύμμετες απειλές. Είμαστε όλοι εδώ. Φτιαγμένοι με γνώμονα το εγώ μας, διψασμένοι για φράγκα και πολυτέλειες, είμαστε οι ορδές των σουπερ μάρκετ του σαββάτου, είμαστε αυτοί που ελπίζουν να βουτήξουν κανα οικοπεδάκι σε καλή τιμή τώρα που είναι πολλά διαθέσιμα, είμαστε αυτοί που δεν γνωρίζουμε το όνομα του γείτονά μας, είμαστε οι πολυλογάδες ξερόλες που δεν έχουμε διαβάσει ποτέ ιστορία, είμαστε οι λάτρεις του καλογυαλισμένου αυτοκίνητου, οι ίδιοι που γελάμε με τους καραγκιόζηδες στα παράθυρα της τηλεόρασης και την άλλη μέρα στο γραφείο τους τους ζητάμε να διορίσει το σπλάχνο μας, οι θαμώνες των κέντρων της παραλιακής, οι πελάτες της πουτάνας της γ ωνίας, οι ζηλιάρηδες της ευτυχίας του διπλανού, οι καθησυχασμένοι της μιζέριας του άλλου, είμαστε οι γνωστοί άνθρωποι ίδιοι με εσάς σε πάστα που το μόνομας όνειρο θα ήταν κάποια μέρα εσείς να είστε στη θέση μας κι εσείς στη δική μας για να φουσκώσουμε από εκδίκηση, φράγκα και ξάπλες.

Είμαστε οι πολίτες που ονειρεύονται τη καλοπέραση και φοβούνται τη μιζέρια και θα κάνουμε τα παντα για να μείνουμε έτσι. Σας το υποσχόμαστε.

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας σ΄ενα κόσμο που η απαίτηση να ζήσεις καλύτερα, δικαιώτερα, και να παταχθεί η σαπίλα και η διαφθορά, ονομάζεται απλά ουτοπικός πόθος γραφικών μειονοτήτων.