ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ! ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ!!

Μέσα στην οργή για τις φωτιές, ζοχαδιασμενη και γεμάτη σκέψεις για τα όσα τελος πάντων έβλεπα, ο καλός Θεός με επανέφερε στη τάξη!

Καθόμουν χθες σ'ενα καφέ και είχα την απίστευτη τύχη να καθίσω δίπλα σε μια παρέα σοφών διδασκάλων που επιτέλους με επανέφεραν στην πραγματικότητα γιατί κινδύνευα να ξεφύγω εντελώς.

Περιγραφή παρέας : 3 ζευγάρια ηλικίας 30 - 35? κάπου εκεί. Οι μπαμπάδες αραχτοί με όλα τα έξτρα μπροστά τους. Κινητά, τσιγάρα, αναπτήρες, φραπέδες κάτι σαντουιτσάρες γεμισμένες με την άρτα και τα γιάννενα και οι μαμάδες επίσης με τα ανάλογα μπινελίκια μπροστά αλλά πιο χαι. Οι φραπέδες για τις κυρίες ήταν φρέντο, οι κοκα κολες λαιτ, τα τσιγάρα λεπτούλια, τα σαντουιτσάκια αραβικές πίτες με λαχανικά έτσι για να μη φαρδαίνουν οι κώλοι γιατί έχουμε και τσάρκα στις παραλίες σύντομα.

Οι κυρίες κάναν ότι συνήθως γίνεται σ'αυτές τις περιπτώσεις. Κάθε φορά που ο κοιλαράς φώναζε Μαίρη μάζεψε το γιατί θα του αλλάξω τη παναγία, η Μαίρη έτρεχε στα αλλα τραπέζια να μαζέψει το βλαστάρι που δημιουργουσε με τη στάση του και κάθε βήμα του νέους ηρώδηδες!!!

Τα παληκάρια φιλοσοφούσαν με εκείνο το λάγνο, αραχτό βαθυστόχαστο βλέμμα που παίρνει κανείς μεταξύ ρεψίματος, επόμενης γουλιάς φραπέ, και τραβήγματος τζούρας.

Μεταξύ των υπόλοιπων σοβαρών θεμάτων. Ξέρετε , για τις καινούργιες ζάντες, και για το που θαράξουν το βράδυ για καμμιά μπύρα... μεταξύ λοιπών αυτών των σοβαρών θεμάτων και καμμιά ματιά στα γύρα με το γνωστό σχόλιο "πω πω ρε μαλάκα και γαμώ τα κωλαράκια" από καμμιά μικρή που πέρναγε, έπεσε η δική μου βόμβα. Και τη λέω δική μου γιατί το ξέρω το έκαναν επίτηδες για μένα.

Ρε μαλάκα λέει ο ένας, είδες τις ειδήσεις με το καμένο δάσος και τα ζωντανά που τρέχανε?
Και απαντάει ο άλλος. Το είδα ρε μαλάκα αλλά εδώ που τα λέμε εκείνο το ελάφι μόλις το είδα λέω "ε ρε και να τοχαμε θα κάναμε ένα στιφάδο και γαμώ!!!"

Σ'εκείνο το σημείο ακριβώς μου συνέβη το γεγονός.
Ενοιωσα ένα τριχωτό άγριο χέρι να μου τραβάει όλο το δέρμα κάτω, και μετά μια σούβλα να με διαπερνάει και να γεμίζω αλατοπίπερα. Και μετά με είδα να ροδοψήνομαι με τη συνοδεία μιας φορητής σιντιέρας που έπεζε ζεμπεκιές.

Αδειασα. Αδειασα από σκέψεις συναισθήματα, έννοιες, θυμό, απ'ολα. Εμεινα όπως ακριβώς μένει το ξεροψημένο μεζεδάκι. Υποτακτικό έτοιμο για φάγωμα.
Τότε μουρθαν στο μυαλό διάφορες εικόνες σαν όνειρο. Ετσι όπως περνάνε στο μυαλό εκείνου που έχει παραδωθεί μπροστά σε μια κάνη που τον σημαδεύει.

Είδα τον ίδιο χοντρομπαλά γεμάτο φραπέδες και ψίχουλα, να χαζογελάει με το βίντεο του ξυλοδαρμού και να φωνάζει θα σας γαμήσουμε όλους ρε!!!, να λαδώνει τους γιατρούς λέγοντας πάρτα λεβέντη μου και φρόντισε για ένα καλό δωμάτιο, τον είδα να γλύφει ένα κλητήρα υπουργου για να πάρει ραντεβου, τον είδα να τα χώνει στη πολεοδομία για να βγάλει άδεια, τον είδα να πηδάει μια ρωσιδούλα σ'ενα κωλόμπαρο το βράδυ, τον είδα να χαζεύει ένα κωλοριάλιτυ ρουφώντας σαν ιποππόταμος μια μπίρα, τον είδα να λικνίζεται πάνω σε μια πίστα σκυλάδικου ιδρωμένος και με τα σάλια να τρέχουν καθώς μπάνιζε τα βιζιά της διπλανής, τον είδα να καρφώνει, να γλύφει, να λαδώνει, να χουφτώνει γενικώς και στο τέλος να ξεκοκαλίζει....
το ελάφι της Πάρνηθας.

Εκανα μεταβολή. Εφυγα.

Δεν μπορώ να φωνάζω για το σύνολο. Αδύνατον. Δεν είμαστε σύνολο. Αν αυτοί είναι από εδώ εγώ είμαι απ'αλλού. Τελεία και παύλα. Δεν έχω σχέση με το συγκεκριμένο είδος κανιβάλλων. Δεν με νοιάζει αν αύριο πνιγούν, καούν ή τους χώσει κάποιος ένα παλούκι στα χοντρά οπίσθια και τους ψήσει. Δεν με νοιάζει αν υπάρχουν.

Χθες βράδυ ένας φίλος μου θύμισε μια φράση.

"Αν μέχρι τα 40 δεν είσαι μισάνθρωπος, σημαίνει ότι δεν αγάπησες ποτέ τους ανθρώπους"

Κι εγώ πέρασα τα 40
κι αγάπησα τους ανθρώπους
άρα κυρίες και κύριοι, συγχωρείστε με αλλά από αξιοπρέπεια και μόνο πρέπει να γίνω μισάνθρωπος!