ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ!

Πολύ συχνά πλέον ακούγεται η απαξιωτική έκφραση "επαναστάτατες του καναπέ". Ομολογώ δε, πως κι εγώ έχω χρησιμοποιήσει την εν λόγω έκφραση. Κυρίως μέσα στα μπλογκ πλέον στα ποστ που αφήνουν διάφοροι, είναι η έκφραση ψωμοτύρι. Εσεις οι επαναστάτες του καναπέ.

Μου γεννιέται λοιπόν η εξής απορία. Για να λέει κάποιος κάτι τέτοιο έτσι με ένα τόνο υποτιμητικό, σημαίνει ότι είναι κάτι άλλο (?). Και τι μπορεί να είναι αυτό το άλλο. Κοιτάζοντας γύρω μου υποθέτω ότι απλά είναι ένας που για κάποιο δικό του εσωτερικό πρόβλημα έχει κάποια αντιπάθεια στους καναπέδες!! Πιθανά λοιπόν αυτός που το χρησιμοποιεί είναι επαναστάτης...της καρέκλας, ή του τραπεζιού, ή του όρθιου, ή του οκλαδόν ας πούμε.

Δεν εξηγείτε αλλοιώς. Γιατί αν ήταν κάτι άλλο θα το είχαμε παρατηρήσει. Αν σκεφτούμε τι θα μπορούσαμε να ορίσουμε σαν επανάσταση σήμερα, το πολύ πολύ να μας έρθει στο μυαλό η διαφήμηση γνωστού αναψυκτικού, που έλεγε κάπως έτσι "μπράβο στο Κωστάκη που δε πήγε σχολείο και έκανε σκασιαρχείο" "μπράβο στην Αννούλα που σκαλίζει τη μύτη της δημόσια και ας τη μαλώνει η μαμά" κλπ κλπ...

Τι είναι αλήθεια επανάσταση σήμερα? Και πως την εννοεί όποιος ειρωνεύεται λέγοντας είσαι επαναστάτης του καναπέ?

Το πόσο πολύ έχουμε πέσει στο λάκκο με τα.... (συμπληρώστε το όπως θέλετε), φαίνεται ακριβώς από αυτό. Θεωρείται επαναστάτης όποιος έστω κάνει μια κίνηση να βγει , έστω κι ελάχιστα από τη σειρά της κρεατομηχανής.

Εχει πάρει τη μορφή επανάστασης να φωνάξεις για τα αυτονόητα γιατί ούτε γι'αυτά δεν έχει διάθεση να φωνάξει κανείς. Εχει γίνει επαναστατικό το να τρως φαι με λιπαρά και όχι λαιτ. Είναι ανατρεπτικό να κλείσεις τη τηλεόραση και να πας βόλτα. Είναι σχεδόν ανήκουστο να πουλήσεις το αυτοκίνητο και να κυκλοφορείς με ποδήλατο. Να μην έχεις πιστωτική.

Επανάσταση είναι πια να τολμήσεις να ζητήσεις να πληρωθείς για τις υπερωρίες που έκανες...

Να μην σκεπάζεις ντροπιασμένος τη κοιλίτσα ή τα ψωμάκια και να μην γουστάρεις να σιδερώσεις τη μούρη σου επειδή χαρακτήκανε οι πρώτες ρυτιδούλες.

Επανάσταση είναι να εγκαταλείψεις όλες τις κωλουποχρεώσεις και να στρωθείς να παίξεις ένα τρίβιαλ μέχρι τελικής πτώσης με τα παιδιά σου. Να τα παρεις από το χέρι τη Κυριακή και να σκαρφαλώσεις σε μια κορυφή..

Να θυμηθείς να κάνεις μια βόλτα στην Ακρόπολη που δεν είχες μπει ποτέ στο κόπο ν'ανέβεις.

Να πετάξεις το κινητό έστω και για μια μέρα, να φτιάξεις ένα καφεδάκι και ν'απολαύσεις ένα αγαπημένο βιβλίο ανενόχλητος.

Επανάσταση είναι να ανοίξεις ένα μπλογκάκι και να μιλήσεις στο κόσμο για όλα αυτά που σε πληγώνουν και να θελήσεις να τα μοιραστείς με τους συνανθρώπους σου, φωνάζοντας άνθρωπους ψάχνω βρε παιδιά..

Ολοι του καναπέ είμαστε. Απλά μερικοί από εμάς νοιώθουμε τα ελατήρια που ξεκαρβαλώθηκαν απ τα χρόνια να μας πιέζουν λιγάκι στο κάθισμα. Οπότε ίσως είναι καλύτερα όταν χρησιμοποιούμε αυτή την έκφραση να προτείνουμε και λύσεις μη καναπεδάτες, για να βοηθήσουμε και τους άλλους να ξεκολλήσουν και όχι απλά να λέμε έτσι για να κάνουμε εντύπωση..

Τελευταία κατηγορία αφησα την αγαπημένη μου. Επανάσταση ζωής σήμερα στην Ελλάδα κάνει ο υπαλληλίσκος και ο συνταξιούχος, γιατί καταφέρνουν ακόμα και ζουν... Πράγμα που θέλει μεγάλη δύναμη να το κατορθώσεις με πέντε ψίχουλα το μήνα. Και μην πει κανείς όπα έπεσε κι ο λαικισμός. Γιατί αυτό το τελευταίο δεν το λέω από το καναπέ αλλά καθώς πηγαίνω να βγάλω άλλο ένα άθλιο ψωρομεροκάματο.

Και ναι το να αφιερώνεις ένα μικρό χαρτηλίκι για να πληρώνεις μια σύνδεση και να τα χώνεις εδώ μέσα, κι αυτό μια μικροεπανάσταση είναι, γιατί δεν μπορεί να έχουν πρόσβαση μόνο οι τσεπωμένοι. Θα βόλευε αλλά ατυχήσανε. Εδώ έχουμε πρόσβαση όλοι. Και καλά κάνουμε.