ΝΑ ΣΕΞ ΚΑΝΕΙΣ Η ΝΑ ΜΗ ΣΕΞ?

Είπα κι εγώ να βάλω ένα πιασάρικο τίτλο να κάνω εφέ. Να χρησιμοποιήσω την αυστηρά απαγορευμένη λέξη στους πνευματικά ανεβασμένους δικτυωμένους.

Πως μου ήρθε έτσι ξαφνικά? Ενώ τόσα σοβαρά πράγματα μας ταλαιπωρούν?
Δηλαδή αυτό δεν είναι σοβαρό?

Διαβάζω.. 30 εκατομύρια αμερικάνοι είναι σεξοιντερνετοεθισμένοι. Η νέα αυτή ορολογία σημαίνει φυσικά, λειτουργώ αποκλειστικά και μόνο μέσα από το κουτάκι. Η Ευρώπη ακολουθεί επίσης γοργά αν και ακόμα σε πιο χαμηλούς ρυθμούς.

Κοιτάζω επίσης τις διάφορες στατιστικές και βλέπω ότι πρώτη λέξη αναζήτηση απανταχού είναι επίσης αυτή η μικρή τόσο ταλαίπωρη λεξούλα. ΣΕΞ.

Στα αρκετά χρόνια πλέον περιηγησής μου μέσα στο ιντερνετ, έχω αρχίσει και χαζεύω πραγματικά με ένα εντελώς διασκεδαστικό (?) θλιβερό (?) φαινόμενο.
Ο ηλεκτρονικός κόσμος σε αντίθεση με τον έξω, έχει διαχωρίσει τη θέση του ξεκάθαρα.
Οι έτσι και οι αλλοιώς.

Η πορνοψάχνεις ή το έχεις απαρνηθεί ως την πιο μίζερη εκ των ανθρωπίνων ιδιοτήτων.
Δεν έχει ανάμιξη. Παρατηρώντας καλά γεννιέται η εξής απορία σε ένα απλοικό νου.
Οι άνθρωποι όσο περισσότερα θέλουν να δείξουν ότι ξέρουν τόσο σωπαίνουν σχετικά με τα ένστικτά τους. Και στην αντίθετη μεριά δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από αυτά.

Σελίδες πνευματικές και σελίδες σωματικές. Είναι σαν να κατάφερε το ιντερνετ να κάνει ένα καλό διαχωρισμό σε κάτι που προσπαθεί ο άνθρωπος να διαχωρίσει και δε μπορεί από τότε που έφαγε το καταραμένο το φρουτάκι.

Τι ακριβώς είναι εκείνος που μονίμως είναι με τα μάτια γουρλωμένα πάνω από γαργαλιστικά βιντεάκια, σαχλοτσατ, κρυμμένος με ένα ψευδώνυμο του είδους "αμα τον φας από μένα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ" που δεν ενδιαφέρεται για ΤΙΠΟΤΑ αλλο εδω μέσα παρά να βλέπει, να ακούει και να τη παίζει?

Τι ακριβώς είναι εκείνος επίσης που θα κάνει μακροσκελείς αναλύσεις για τα πάντα, από το αν οι απόστολοι ήταν τελικά δεκατρεις, αν οι εξωγήινοι είναι πράσινοι ή κίτρινοι, αν η γη είναι κούφια, κοίλη, τετράγωνη ή τρίγωνη κλπ κλπ αλλά δεν θα αναφερθεί ποτέ στο ταπεινό θέμα σεξ λες και δεν έχει ακούσει ποτέ ότι υπάρχει.

Οι δύο αυτές τεράστιες κατηγορίες , ουσιαστικά η πιο πετυχημένη πλειοψηφία μέσα σε site, forum, chat, blog, μοιάζουν να έχουν ξεχάσει την ενδιάμεση ισορροπία που θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει στο να είναι ένας άνθρωπος λιγάκι πιο ευτυχισμένος, λίγο πιο γεμάτος, ζωντανός αληθινά, ερωτευμένος με τη ζωή και τις χαρές, όπως επίσης ερωτευμένος και με το πνεύμα και τις χαρές του.

Μοιάζει ξεχασμένο το γεγονός ότι όλο αυτό το χάλι που βλέπουμε γύρω μας προέρχεται σε ένα μεγάλο μέρος από το χάος που έχουμε δημιουργήσει μέσα μας από αυτή τη καταραμένη λεξούλα.

Το σεξ από τη μία μεριά ξερό, άνευ σιέλου
Και η ευαισθησία από την άλλη .. άγαμη.

Μοιάζει σαν κάποιος να παίζει έκεινο το παιχνιδάκι που πρέπει να κουνάς τα δυο σου χέρια κυκλικά μπροστά στο στήθος σε αντίθετη φορά και δεν το καταφέρνεις ποτέ.
Να σκέφτομαι σοβαρά ή να συνουσιάζομαι? Τι από τα δύο άραγε?

Κι εκείνη η παλιομοδίτικη ξεχασμένη κατάσταση που λέγεται ερωτεύομαι? ταράζομαι? νοιώθω να πετάω στα σύνεφα κι ας προσγειωθώ με τη μούρη? Εκείνη η κατάσταση που νοιώθω διάφορες ευαισθησίες να με τυλίγουν, νοιώθω κάποιον άλλο να είναι κάτι παραπάνω από ένα κομμάτι κρέας, οπότε μέσω αυτού του συναισθήματος γίνομαι ευαίσθητος και σε άλλα που υπάρχουν γύρω μου, γιατί γλυκαίνω, γίνομαι τρωτός, εύπλαστος, έτοιμος να μοιραστώ, να δωρίσω να νοιώσω?

Πάει αυτό?
Σε μια κοινωνία που προωθεί τους κώλους από τη μία
και την απαξίωση από την άλλη είναι λογικό να γίνουν όλα έτσι ακριβώς όπως είμαστε.
Μίζερα...

Γαμάς απλά κάποιον έτσι τυχαία για να βγάλεις μια στιγμιαία εκτόνωση λες και πατάς ένα ρέψιμο μετά από μια φασολάδα, θα μάθεις να το κάνεις γενικώτερα και παντού. Θα γαμάς τα δέντρα, τη πόλη σου, το γείτονα, το συνάδελφο, τα παιδιά σου, τους γέρους σου.
Μαθαίνεις να γαμάς απλά.

Κι από την άλλη μαθαίνεις να μην το κάνεις ούτε κι αυτό. Και μαζι με την άρνηση θα αρνηθείς και το δέντρο, τη πόλη σου, το γείτονα, το συνάδελφο, τα παιδιά σου, τους γέρους σου.

Γαμάς ή αρνείσαι τη ζωή.

Εχεις εξαφανίσει εκείνο το ενδιάμεσο συναίσθημα που σε κράταγε ζωντανό.

Ας μιλήσουμε γι αυτά που ξεχάσαμε.
Για να μην υπάρξει μια εποχή που θα γεννιούνται άνθρωποι που θα λένε ότι δεν τα γνώρισαν ποτέ...