ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.

Μετά λοιπόν από την παρένθεση του ταξιδιώτη του ουρανού, για να επανέλθω σε κάτι πιο άμεσο και χειροπιαστό, θα είμαι έξω από τη Βουλή αύριο. Δεν με νοιάζει ποιός ξεκίνησε αυτή την ιδέα, ποιοί θα είναι, με νοιάζει να είναι πολλοί, και να φωναξουν δυνατά. Δεν θα έθρει κανένα αποτέλεσμα? Ισως να είναι κι έτσι. Ομως πόσες φορές στη ζωή μας οι πιο σπουδαίες πράξεις μας δεν είναι εκείνες που φαίνονται χαμένες από χέρι?

Την Κυριακή είναι σπουδαίο να είμαστε εκεί γιατί είμαστε πολίτες μιας πόλης που σβήνει αργά και βασανιστικά. Γιατί μπορεί να μας χωρίζουν χιλιάδες πράγματα, αντιλήψεις, ιδεολογίες, αλλά μοιραζόμαστε πολλά . Το δηλητηριασμένο αέρα που αναπνεουμε, το θλιβερό τσιμεντένιο τοπίο, την εικόνα από πράσινο που απομακρύνεται από τα μάτια μας και από τη ζωή μας, αφήνοντας πίσω μπετόν και σίδερα.

Οπότε για μια φορά ίσως έχουμε την ευκαιρία να φωνάξουμε μαζί για κάτι που δεν είναι υποκειμενικό αλλά αντικειμενικά οδυνηρό.

Οσο για τις εκδηλώσεις αφήνοντας κουτιά κλπ μπροστά στη Βουλή, πρέπει να προσέξουμε πολύ. Μη βρεθεί κανένας, έτσι τυχαίος περαστικός, και αφήσει τίποτα χειρότερο, και μεθαύριο στις εφημερίδες αντί για ειρηνικοί πολίτες, φανεί να είμαστε βάνδαλοι που θέλουν να κάψουν τη πόλη τους. Μην βρεθούμε να γίνουμε οι κακοί του παραμυθιου τους.

Ας προσέξουμε λοιπόν όλοι, αύριο, να είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε. ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ.