ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΟΛΥ!

Σάββατο. Κοιμάμαι με εκείνη την ευτυχισμένη αίσθηση ότι δεν δουλεύω. Με το ανεμιστηράκι δίπλα, το απόλυτο χουζούρι βυθισμένη σε κάποιο δροσερό καλοκαρινό όνειρο.
Και τότε ήρθε ο σεισμός. Αυτή ήταν η αίσθηση. Σεισμός, πετάγομαι ανάστατη.
Μόλις ξυπνάω καλά καλά (πέντε τα ξημερώματα ήταν) έτοιμη να πεταχτώ έξω από το σπίτι να γλυτώσω από τα ερείπια που θα γίνει, συνειδητοποιώ ότι αυτός ο σεισμός έχει κάτι το παράξενο...

Δεν βουίζουν οι τοίχοι, τρίζουν! Κι όχι μόνο τρίζουν, αλλά απλώνεται στην ατμόσφαιρα κάτι που πρέπει να μοιάζει με ρυθμό! Πλησιάζω το παράθυρο και καταλαβαίνω ότι από κάποια συμπαντική συγχρονικότητα, αποφάσισε να παρκάρει έξω από το σπίτι μου (εκεί τον βόλευε) κάποιος καψουροέλληνας!

Πρώτα μου χτυπάει στο μάτι το καλογυαλισμένο αυτοκίνητο με τα κατεβασμένα τζάμια εξοπλισμένο με το ισχυρότερο όπλο που μπορεί αυτή τη στιγμή να τσακίσει τις αντιστάσεις κάθε ανυποψιαστου πολίτη. Το υπερόπλο σιντιέρα με τετραφωνικό ήχο και μουσική επένδυση τα απόλυτα καψουροτράγουδα της εγχώριας αγοράς!

Ο Μήτος είναι εκεί έξω. Παρών! Κι αγαπάει υπερβολικά. Δεν μπορεί κανείς μας να καταλάβει πόσο καψούρης είναι και πρέπει πάσει θυσία να μας το αποδείξει. Εδώ και τώρα την ώρα που εμείς κοιμόμαστε αναίσθητοι για ότι συμβαίνει γύρω μας "εκείνος δεν κοιμάται πια τα βράδια" Υποφέρει, αγαπάει, τον έχει δώσει η κουφάλα και πονάει!

Καίγεται η Πάρνηθα, η Αχαιά, η Κεφαλονιά η υπόλοιπη Ελλάδα και... η καρδιά του Μήτσου! Κι αποφάσισε να το πει σ'οποιο δύστυχο πέσει μπροστά του. Εχει ξεπεράσει τους νόμους της φύσης γιατί μπορεί ακόμα και επιζεί χωρίς σπασμένα τύμπανα με το αυτί κολλημένο στα ηχειά που τραντάζουν όλο το τετράγωνο. Εχει ξοδέψει ένα μισθό για να μπορεί να ακούει όλος ο κόσμος μαζί μ'εκείνον τη κάψα του!!!

Ο Ελληνας της βαβούρας. Ο άνθρωπος εγώ υπάρχω και οι άλλοι θέλετε δε θέλετε με ανέχεστε. Ο ίδιος που μπαίνει σ'ενα μαγαζί και τα κάνει λαμπόγυαλο, ο ίδιος που επαναλαμβάνει 100 φορές την ημέρα τις χαρακτηριστικές φράσεις
-ξέρει πως με λένε εμένα
-ασε ρε οταν πηγαινες εγώ ερχόμουνα
-τι να μας πεις κι εσύ μια νύχτα απ τη ζωή μου ολόκληρη η δική σου
-όλες κουφάλες είναι

Εχει σοβαρό πρόβλημα να περάσει απαρατήρητος.
Στα μπουζούκια νοικιάζει τα τρία μπροστινά τραπέζια για να κάνει μπούγιο και να κάθεται άνετα το μωρό όταν θα κάθεται στα ενδιάμεσα από τα τσιφτετέλια που κουναει το θεικό κωλαράκι μόνο για πάρτη του!
Στη παραλία όταν φεύγει μια στρατιά από υπηρέτες πρέπει να μαζέψουν τα απομεινάρια που αφήνει πίσω του. Κουτιά από μπίρες, αποτσίγαρα, καλαμάκια και πλαστικά ποτήρια από τα φραπόγαλα.

Είναι ο άντρας ο σωστός ο τσίφτης. Κι ο άντρας ο σωστός εδώ σ'αυτό το τόπο τηρεί μερικούς σοβαρούς κοινωνικούς κανόνες. Αυτούς που μπορούν να αποδεικνύουν ανά πάσα στιγμή ότι γαμάει και δέρνει τους πάντες και κινείται με τέτοιο τρόπο, περπάτημα βαρύ, τσιγάρο ασήκωτο, βλέμμα αγριωπό λίγες κουβέντες και απαραιτήτως καψουροτράγουδα, μη τυχόν και τον μπερδέψει κανείς με κάτι συκιές που κυκλοφορούν!

Δυστυχώς δεν φώναξα την αστυνομία να τον μαζέψει. Για δυό σοβαρούς λόγους, πρώτον όλοι οι γείτονες λείπουν για να ζητούσα μια ελάχιστη λογική υποστήριξη και δεύτερον δεν είμαι σε τόσο καλή ψυχική κατάσταση να ακούσω τη χαρκτηριστική φράση...
Τι είπες μωρή χαμούρα?

Εβγαλε τα σωψυχα του ο Μήτσος έξω από το κήπο μου, κάπνισε το βαρύ τσιγάρο του, έριξε κι ένα θεικό καυγά στο κινητό με το μωρό που τον πούλησε και αποχώρησε αφήνοντας μου την βεβαιότητα ότι ναι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα! Το δικό του και το δικό μου. Οι επιστήμονες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Σ'αυτή τη χώρα ειλικρινά χωράμε όλοι μα όλοι προερχόμενοι από εντελώς διαφορετικούς πλανήτες!!!