ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ...

Ο Χ. Τον βλέπω κάθε μέρα. Αψογο. Το κουστούμι κολλαριστό. Τα αξεσουάρ από δέρμα, παπούτσια, ζώνη φιρμάτα. Ενα ακριβό αλλά ελαφρύ άρωμα σηματοδοτεί το πέρασμά του ανάμεσα στους υπόλοιπους , με τους οποίους ανταλάσσει δυό τρεις απαραίτητες εκφράσεις. Καλημέρα, καληνύχτα, θα σε βάλω cc στο τάδε mail.

Ερχεται το πρωί στις 9 στο γραφείο. Κάνει κάθε μέρα τις ίδιες κινήσεις.

Ανοιγει το λαπ τοπ να δει τι mail υπάρχουν από χθες το βράδυ.

Πηγαίνει στη κουζίνα. Φτιάχνει ένα εσπρεσάκο με ένα φακελάκι ασπαρτάμη.

Μετά κάθεται στο γραφείο. Βγάζει από τη τσάντα το εταιρικό τηλέφωνο και καλωδιώ νεται. Ετσι θα μείνει καλωδιομένος όλη μέρα.

Θα μιλάει ασταμάτητα καθώς πίνακες εξελ θα έρχονται και θα φεύγουν κάτω από το αυστηρό βλέμμα του.

Το μεσημέρι στη διακοπή για φαγητό θα πάρει ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί, άπαχο τυρί και δυο φύλλα μαρούλι(χωρίς μαγιονέζα)

Θα κλείσει ένα ραντεβού για το σέρβις στο αυτοκίνητο. Στο οποίο αυτοκίνητο πρέπει να τοποθετήσει το νεο μπλουτουθ.

Θα διαβάσει τις οικονομικές εφημερίδες και θα ρίξει τη ματιά του στο χρηματιστήριο.

Θα εκθέσει αριθμούς και διαγράμματα στο τρίωρο σταφ μιτινγκ στην άψογη παρουσίαση του που έφτιαχνε τις τελευταίες δέκα μέρες της ζωής του σε ppt κάνοντας πρόβες το βράδυ στο σπίτι για το ποζάρισμα που θα πάρει ώστε να εμπνευσει δυναμικότητα και ευρηματικότητα στους καλεσμένους που έχουν έρθει από την μητρική του εξωτερικού.

Μετά το μίτινγκ θα προσπαθήσει να πλησιάσει το αφεντικό ιδιαιτέρως να του εκθέσει μια λαμπρή του ιδέα που αν γίναι αποδεκτή και αν πετύχει και αν δώσει μια ώθηση στην αγορά, θα νοιώσει περήφανος που υπάρχει, και θα αυξήσει σημαντικά το πριμ των Χριστουγέννων.

Ολη του η ζωή άλλωστε είναι σε συνάρτηση με την αύξηση των πωλήσεων. Με τους πίνακες απόδοσης, με τα μερίδια αγοράς, τα προμο και τις κινήσεις του ανταγωνισμού.

Δουλεύει αδιάκοπα γι’αυτό. Θεωρεί ντροπή να φύγει από το γραφείο πριν βραδιάσει για τα καλά. Θεωρεί υποανάπτυκτους και ασήμαντους τους υπαλλήλους που αναλίσκονται ακόμα στο να απαιτούν υπερωρίες και επιδόματα αδείας.

Εκείνος είναι συνειδητοποιημένα «τέκνο» της πολυεθνικής που έχει τη τιμή να ανήκει. Δεν είναι εργαζόμενος είναι στέλεχος. Ανάμεσα στον εργαζόμενο και το στέλεχος υπάρχει μια λαβκραφτική άβυσσος απόστασης που σκοπεύει να την κάνει ακόμα μεγαλύτερη.

Η καθημερινή του απόλαυση μετά από μια γεμάτη μέρα στο γραφείο ολοκληρώνεται με μια γερή επίσκεψη στο μοδάτο γυμναστήριο. Πάντα αργά το βράδυ στο τμήμα όπου μπορεί να γνωρίσει άλλα στελέχη , όπου στα πλαίσια του υγειούς ανταγωνισμού θα ανταλλάξουν μετά το ντουζ "απόψεις" πίνοντας ένα δροσερό χυμό ανάμικτων τροπικών φρούτων με ένα ίχνος βότκας που είναι και η μικρή αμαρτία της ημέρας.

Η ζωή του είναι προαποφασιμένη να οριστεί μέσω συγκεκριμένων αποκτημάτων.

Οταν τα αποκτήσει θα σημαίνει ότι έζησε σωστά.

Μέχρι να τα αποκτήσει θα εύχεται απλά να είναι καλά για να μπορέσει να το καταφέρει. Για να το καταφέρει θα κάνει ότιδήποτε χωρίς ενοχές, χωρίς ενδοιασμούς αγνοόντας κανόνες, ηθική και ταπεινά συνειδησιακά προβλήματα.

Μια όμορφη μεζονέτα κάπου στα βόρεια , ένα όμορφο αμάξι, μια όμορφη γυναίκα λεπτή, με περιουσία, θα είναι ιδιαίτερη ευτυχία αν ο πατέρας της είναι ένα γνωστό όνομα στο χώρο του, ένα όμορφο εξοχικό κοσμοπολίτικο για τις διακοπές, αν ποτέ χρειαστεί να πάρει διακοπές, ένα όμορφο υπολογιστή μικρό με όλα τα υπερσύγχρονα εξαρτήματα για να μπορεί να μην του λείπει ποτέ, στο πλοίο , στο αεροπάνο, στο κρεβάτι του , ένα όμορφο σύστημα χομ-σινεμα για μια διαφορετική πνευματική βραδυά με τους καλεσμένους που θα απολαμβάνουν μεζεδάκια από το κινέζικο καθώς θα παρακολουθούν την τελευταία χολυγουντιανή μαλακία, ένα δορυφορικό σύστημα για να ενημερώνεται ευρωπαϊκά, μια ντουλάπα με άψογα φιρμάτα ρούχα κατάλληλα για κάθε περίσταση, τη δυνατότητα να τρώει σε ιν εστιατόρια και τη δυνατότητα να συναναστρέφεται πάντα με ιν ανθρώπους.

Γύρω από αυτά τα αξιόλογα πράγματα υπάρχει ένας κόσμος που δεν τον αφορά.

Δεν είναι δική του υποχρέωση.

Δεν είναι δική του ευθύνη.

Αν ήταν έξυπνοι θα γινόντουσαν σαν κι αυτόν. Η δυστυχία στο κόσμο είναι μια απαραίτητη παράμετρος για να μπορείς να μετρήσεις τα μεγέθη της επιτυχίας που σου αναλογεί.

Η μόνη ουσιαστική σχέση που μπορεί αναγκαστικά να έχει με το πλήθος είναι αφού τους χωρίσει σε ταργκετ γκρουπ να κατανοήσει τις καταναλωτικές τους ανάγκες έτσι ώστε να τους περάσει επιτυχώς τα μπιχλιμπιδάκια που κατασκευάζει η μητέρα εταιρεία του.

Η ευθύνη του σ’αυτό το κόσμο αρχίζει και σταματά στη θετική ή αρνητική απόδοση στο καλά κλιματιζόμενο γραφείο.

Ισως δεν φτάσει ποτέ να γίνει η εξουσία που υπηρετεί, σίγουρα όμως θα έχει κάνει το καθήκον του ως άψογος πολίτης να αποφύγει τη μιζέρια που σιχαίνεται.

Θα είναι ο καλοδεχούμενος υπηρέτης μιας ασφαλούς κοινωνίας, εν μέσω καλοβαλμένων υπαλλήλων με θετικές σκέψεις και αποστασιοποίηση από τα γραφικά δρώμενα του λαουτζίκου.

Το μόνο θετικό όσο πληθαίνουν αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι ότι νοιώθω να επιβεβαιώνεται η άποψή μου ότι υπάρχουν κάτοικοι και σε άλλους πλανήτες, γιατί είναι σαφές ότι από τον ίδιο αποκλείεται να καταγόμαστε οι δυό μας. Οπότε ω του θαύματος κυρίες και κύριοι μόλις σας έφερα στο πιάτο την απάντηση που βασανίζει το ανθρώπινο γένος. Ναι υπάρχουν ΟΥΦΟ! Το ποιός από τους δυό μας είναι, είστε ελεύθεροι να το αποφασίσετε!