Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

ΑΝ ΜΟΝΟ....

Οι δυό ελάχιστες λέξεις της οδυνηρής ύπαρξής μας. Οι λέξεις που έρχονται, ύστερα. Τα νοήματα που αποκαλύπτονται όταν είναι μη αναστρέψιμα.

Αν μόνο δεν ήμουν πιωμένος εκείνο το βράδυ και είχα "κρατήσει" το αμάξι εκείνο το παιδί θα ζούσε.
Αν μόνο είχα προλάβει να της πω ένα συγνώμη, θα ήταν εδώ ακόμα μαζί μου.
Αν μόνο είχα αφήσει εκείνο το καταραμένο ραντεβού, θα προλάβαινα να δω το γέρο μου ζωντανό.
Αν μόνο είχα λίγη περισσότερη υπομονή, μπορεί να ήταν ακόμα μαζί όλη η οικογένεια.
Αν μόνο είχα ξεκινήσει πέντε λεπτά νωρίτερα, μπορεί να πρόφταινα το τρένο...

Σε ένα "αν μόνο " δεν υπάρχει άγνοια και τυχαιότητα. Υπάρχει η απόδειξη εκείνων που ήξερες πως μπορείς να αποφύγεις κι άφησες έτσι να γίνουν, ώστε να σκύβεις το κεφάλι μετανοιωμένος.
Στο αν μόνο κρύβεται η μαζοχιστική επιθυμία του ανθρώπου να κάνει λάθος και να πονέσει.
Κρύβονται οι αλήθειες που βλέπει, που τις πατάει εγωιστικά και περιμένει υπομονετικά να βιώσει τη τιμωρία του.

Είναι πιο οικείο, πιο εύκολο να ζητήσεις συγνώμη για αυτό που έπρεπε να κάνεις και δεν έκανες, παρά να κοπιάσεις για να κατακτήσεις αυτό που ήξερες πως έπρεπε να γίνει.
Ανάμεσα στο θολό βουητό της ύπαρξής μας θα μπορούσαμε ακόμα και να ζήσουμε αληθινά αν μόνο..

Το σαδιστικό πείσμα του να επιθυμείς το λάθος , το δικό σου, το λάθος των άλλων, το λάθος σε όλα, γνωρίζοντας ακριβώς ποιό είναι το σωστό, και μη μου πείτε ότι υπερβάλλω, η εποχή της αθωότητας της ανθρωπότητας , αν ποτέ υπήρξε, έχει περάσει προ πολλού, μας φέρνει σιγά σιγά στην εποχή του θανάτου "των ανθρώπων".

Κάποιος είπε, η φύση θα ζήσει με τη μία ή άλλη μορφή της, εμείς θα χαθούμε. Φυσικό είναι. Θα είναι η καλύτερη ευκαιρία στον τελευταίο άνθρωπο να ψυθιρίσει τις λέξεις άλλη μια φορά.

Ο κόσμος θα ήταν ομορφότερος, τα παιδιά θα είχαν μεγαλώσει καλύτερα, οι γέροι θα πέθαιναν με αξιοπρέπεια, οι θάλασσες θαταν ακόμα μια γιορτή από σμαραγδένιες λάμψεις, τα δέντρα θα στάζαν ακομα τη δροσιά τους, στον ουρανό θα βλέπαμε ακόμα σεντόνια από άστρα, ο αέρας θα μας άνοιγε τη μύτη από μοσχοβόλιες , τα φρούτα θα ήταν όλα ένα ξεχωριστό άρωμα, τα παιδιά θα κοιμόντουσαν ακόμα με παραμύθια, οι νέοι θα ξύπναγαν με ένα καινούργιο όνειρο κάθε μέρα, κι οι ερωτευμένοι θα μαγευόντουσαν ακόμα τις νύχτες κι όλα αυτά,
ΑΝ ΜΟΝΟ...

3 σχόλια:

johnniebegood είπε...

ο Θεος εχει χιουμορ!

μας εδωσε την συνειδηση που χρειαζεται για να λεμε αυτο το "αν μονο..."

μας εδωσε την αντιληψη ωστε να βιωσουμε το τελος που εμεις προκαλουμε.

αν αυτη την συνειδηση και αυτην την αντιληψη τις χρησιμοποιουσαμε πραγματικα, σε καθημερινη βαση, αυτο το "αν μονο" δεν θα υπηρχε σαν εκφραση.

και φυσικα
"Ο κόσμος θα ήταν ομορφότερος, τα παιδιά θα είχαν μεγαλώσει καλύτερα, οι γέροι θα πέθαιναν με αξιοπρέπεια, οι θάλασσες θαταν ακόμα μια γιορτή από σμαραγδένιες λάμψεις, τα δέντρα θα στάζαν ακομα τη δροσιά τους, στον ουρανό θα βλέπαμε ακόμα σεντόνια από άστρα, ο αέρας θα μας άνοιγε τη μύτη από μοσχοβόλιες , τα φρούτα θα ήταν όλα ένα ξεχωριστό άρωμα, τα παιδιά θα κοιμόντουσαν ακόμα με παραμύθια, οι νέοι θα ξύπναγαν με ένα καινούργιο όνειρο κάθε μέρα, κι οι ερωτευμένοι θα μαγευόντουσαν ακόμα τις νύχτες κι όλα αυτά"


νασαι καλα!

(αντικτ της πενας σου!)

Ανώνυμος είπε...

Κι όμως μου φαίνεται πως και το "αν μόνο" μπορεί να είναι ένα παιχνίδι του μυαλού, ένα ακόμα βύθισμα στην ενοχή, λες και έχουμε απόλυτο έλεγχο στα δρώμενα του κόσμου και η πιο μικρή μας πράξη μπορεί να γεμίσει μάταιη ευθύνη.

johnniebegood είπε...

απολυτο ελεγχο στα δρωμενα δεν εχουμε, αλλά και η πιο μικρη μας πραξη μπορει να εχει σημαντικα αποτελεσματα.

και προσωπικα πιστευω οτι μονο για τις πραξεις μας πρεπει να νιωθουμε ευθυνη.