Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Σ'ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΘΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ.

Υπάρχουν καιροί για γέλιο και καιροί για θλίψη. Η αισιοδοξία δεν μπορεί να είναι κάτι ξεκάρφωτο που έτσι σουρχεται για να ξεχωρίσεις από το γκριζάρισμα γύρω σου.

Ναι είμαστε αισιόδοξοι. Γιατί? Για να μην φορτώνουμε με αρνητική ενέργεια το αιθερικό μας σώμα.
Ναι αυτό το τελευταίο το έχω ακούσει δεν το λέω έτσι. Μίλαγα μια φορά ώρα με έναν πολύ πνευματικό άνρθωπο, για διάφορα προβλήματα που ταλανίζουν την πραγματικότητα και με συμβούλεψε να μην τα σκέφτομαι γιατί βρωμίζω το αιθερικό μου πεδίο!!!!

Από εκεί και μετά αποφασίζεις αυτόματα να είσαι με τους απαισιόδοξους και μ'ενα αιθερικό πεδίο σκέτο κατακάθι.
Στην άλλη μου ζωή υπόσχομαι ν'ανέβω βαθμίδα και να είμαι κάτι μεταξύ απαλού φτερού στον άνεμο και τυχαίας σκέψης.

Τώρα στα δικά μας πάλι.

Με τη κατηφορα που έχουμε πάρει μήπως η αισιοδοξία φέρνει λίγο στο χαζοχαρούμενο?
Εγώ δεν έχω καμμιά αντίρρηση , επειδή δεν έχω και τίποτα να χάσω ούτε να φυλάξω εκτός από κάτι ψιλά στη τσέπη θα μπορούσα και να το γυρίσω στο "χαμογελάτε είναι μεταδοτικό"... Ετσι ανέμελα κι ανώδυνα.

Φαντάζεστε ένα κόσμο που πάει από το κακό στο χειρότερο και οι άνθρωποι γελούν ανάλαφρα , έτσι όπως οι κυρίες που έχουν κάνει το εκατοστό λίφτινγκ και μοιάζουν με το σιδηρούν προσωπείο?

Επειδή ακόμα ζούμε εδώ και νοιώθουμε ότι υπάρχουμε και βασανιζόμαστε μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του καζανιού, είμαστε απαισιόδοξοι.
Το μόνο που επιτρέπεται σ'αυτό το δρόμο του χαμού είναι το χιούμορ το μπλακ το κατάμαυρο για να μην ακούγεται η φωνή μας παράφωνη μέσα στην μαζική κατάντια.

Υπάρχει βέβαια και η λύση του να ασχοληθεί κανείς με τον άλλο κόσμο που θα πας και να ξεφύγει εντελώς από το τώρα, το εδώ αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση που δεν θα εμπλακώ γιατί θα χρειαστεί να πω άσχημα πράγματα εκτός από απαισιόδοξα.

Ενας φίλος λοιπόν που μου έγραψε φοβούμενος ότι δεν μπορώ να αντλήσω αισιοδοξία από τίποτα του λέω ότι νοιώθω ότι επιβάλλεται έτσι να κάνω τώρα . Ακόμα κι αυτοί που μπορούν να ξεφύγουν τώρα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο να μείνουν. Εδώ παρόντες. Με τη καρδιά τους και τη δύναμή τους.

Γιατί υπάρχουν καταστάσεις που μπορεί να το διασκεδάσεις και άλλες που το να το διασκεδάσεις δείχνει απλά αναισθησία.
Και τώρα είναι καιροί ευαισθησίας και πένθους. Εποχές που πρέπει να βρεθούν λύσεις. Χειροπιαστές και άμεσες.

Μήπως και καταφέρουμε αργότερα και γελάσουμε σωστά....

6 σχόλια:

johnniebegood είπε...

"Το μόνο που επιτρέπεται σ'αυτό το δρόμο του χαμού είναι το χιούμορ το μπλακ το κατάμαυρο για να μην ακούγεται η φωνή μας παράφωνη μέσα στην μαζική κατάντια."

σηκω ψυχη μου, δωσε αιμα,
βαλε στα ρουχα σου φωτια,
βαλε στα οργανα φωτια,

να σηκωθει σαν μαυρο πνευμα
η τρομερη μας η λαλια

Le Panao είπε...

Διαφωνώ με αυτό το post γιατί θεωρώ ότι η απαισιοδοξία οδηγεί στην παραίτηση. Και η παραίτηση στη μιζέρια. Δηλαδή αν είμαι απαισιόδοξος για την έκβαση των γεγονότων τότε γιατί να προσπαθήσω για το καλύτερο; Ούτος ή άλλος εναντίον μου θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι όμως γίνομαι ένας μίζερος άνθρωπος, ανίκανος να αλλάξω τη ροή της ίδιας της ζωής μου. Χαμο(όχι χαζο!)γελάτε λοιπόν, είναι επικοδομητικό...

vasiliskos είπε...

Δεν είναι απαραίτητο κάποιος που δε βλέπει φως πέρα από το τουνελ να παραιτηθεί. Η συνειδητοποίηση ότι το χειρότερο έρχεται και κανείς δεν θα το αποτρέψει μπορεί να προκαλέσει το συναίσθημα της απαισιοδοξίας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα καθήσει με σταυρωμένα τα χέρια. Υπάρχουν μάχες όπου οι άνθρωποι βάδισαν γνωρίζοντας ότι είναι από χέρι χαμένοι και όμως πολέμησαν, για να νοιώσουν μια ελπίδα για το μέλλον, οι υπόλοιποι.

jane είπε...

na zeis me thn f8ora sou.
na zeis me thn vevaiothta tou 8anatou sou.
kai na gelas omorfa kai dunata.
na gelas san A8anatos.
Xarhs vlavianos
(pronomia 8nhtwn)
(epeidh h texnh einai pio peistikh apo ola ta epixeirhmata)

jane είπε...

na zeis me thn f8ora sou.
na zeis me thn vevaiothta tou 8anatou sou.
kai na gelas omorfa kai dunata.
na gelas san A8anatos.
Xarhs vlavianos
"pronomia 8nhtwn"

johnniebegood είπε...

παιδια μιλαμε για υπερπαραγωγη, μην το χασετε!!!

θα εχει και ειδικα εφε, και δραση και αγωνια και πολλους ηθοποιους!