ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ ΚΟΥΚΙΑ.

Διάβαζα σήμερα σε μια εφημερίδα ένα άρθρο για τις αυξήσεις στα διάφορα προϊοντα και φέρνει ένα απλο παράδειγμα.
Ενα λίτρο γάλα + 1 κιλο ψωμί σήμερα κοστίζουν 3 ευρώ.
Το οποίο σημαίνει σε τριάντα μέρες 90 ευρώ.
Βάλε κι ένα εισιτήριο πήγαινε έλα με λεωφορείο (όχι μετρό) μας κάνουν άλλα 30 ευρώ.
Κοινώς 1 λιτρο γάλα + 1 κιλό ψωμί + 2 εισιτήρια λεωφορείου 120 ευρώ.
Δηλαδή σε ένα μισθό των 600-700 ευρώ ξεκινάς υπολογίζοντας όταν αν πίνεις γαλατάκι τρως και ψωμάκι και πηγαινοέρχεσαι στη δουλειά σου σαρδελοποιημένος θέλεις 120 ευρώ.
Μ ια χαρά σε βρίσκω.
Και δερματάκι θα κάνεις με τόσο γάλα και ψωμάκι του θεού και στη δουλίτσα σου θα φτάσεις.

Γιατί αν τυχόν η μοίρα (αυτή ξερουμε εμείς σαν Υπουργό Οικονομίας) σ'εχει ρίξει να πληρώνεις νοίκι έστω και σε μια γκαρσονιέρα (δηλ. 250 ευρώ σε δ κατηγορία σπίτι) και υπολογίσεις το ηλεκτρικό, το νερό και με πολύ αισιοδοξία και θράσος να βάλεις και θέρμανση τελειώσανε.

Αυτή είναι η εικονα ενός εργαζόμενου χαμηλόμισθου που με τόσο κόπο και μόχθο κατόρθωσαν να φτιάξουν οι πολυσπουδαγμένοι και έμπειροι πολιτικοί μας.

Κι όσο ακόμα ζουν οι γέροι και τσοντάρουν,
όσο ακόμα μπορείς να κάνεις και δεύτερη δουλειά,
όσο ακόμα μπορείς να τα συμμαζεύεις από δω κι από εκεί, κάτι δανεικά, κάτι φέσια, κάτι είχα και πούλησα μπορείς να κρατάς λιγάκι την αξιοπρέπειά σου.
Και με τη προυπόθεση ότι θα έχεις κι εκείνο το μισθό των 600-700 ευρώ.

Πες όμως ότι οι γέροι αποδήμησαν
το κάτι τις το πούλησες
τα δανεικά κλείσανε
και έμεινες και άνεργος
τότε δεν θα φας ούτε παπάρα ψωμάκι μέσα στο γαλατάκι. Πιθανότατα θα φας παπάρια.

Κι εκεί αρχίζει η μηχανογραφία της καθημερινότητας.
Η ζεις ή πεθαίνεις.
Οπότε θα αρχίσεις να σκέφτεσαι σοβαρά ποιόν να κοροιδέψεις, ποιόν να καπελώσεις, ποιόν να γλύψεις, ποιόν να εκμεταλλευτείς, ποιόν να κλέψεις έτσι ώστε να έχεις τα προς το ζειν.
Κι ανάλογα με το που θα μπορείς να "τρυπώσεις" θα κάνεις και τ'ανάλογα.
Αν είσαι υπαλληλάκος θα γίνεις καρφί
Αν είσαι σε καμμιά θεσούλα στο δημόσιο θα κοιτάς πως να βγάλεις κάνα "έξτρα"
Αν ψάχνεις για γκόμενα θα περνάς πρώτα από το υποθηκοφυλάκιο να δεις αν κρατιέται ο μπαμπάς για να της τη πέσεις
Αν δεν σε έχεις και πολλούς ηθικούς περιορισμούς θα γίνεις και βαποράκι και κλεφτρόνι και πουτανάκι, και κολομπαράς και ζιγκολίκι και όλα τα χαριτωμένα επαγγέλματα.

Απλά μετρημένα κουκιά είναι.
Τιμημένο νιάτο,
τιμημένε συνταξιούχε,
τιμημένε έλληνα.

Τουλάχιστον όμως μέσα σ΄ολα αυτά θα έχεις ένα πνευματικό πλούτο που θα λαμβάνεις καθημερινά από τις εξαιρετικές εκπομπές στη τηλεόραση.

Φυσικά υπάρχει και το άλλο σενάριο.
2 άνθρωποι από 1000 ευρώ ο καθένας , 2 χιλιάρικα το μήνα σπίτι δικό τους και άλλο ένα που πέρνουν τα νοίκια. Δεν το αμφισβητώ.

Ομως υπομονή παιδιά γεννιούνται, όλα αυξάνονται, οι μισθοί δεν θα πάνε παραπάνω από τόσο τα σπίτια δεν θα αυγατίσουν για να φτάσουν και για τους νεογέννητους και οι νεογέννητοι δεν είναι απαραίτητο ότι θα βρουν δουλειά... και τότε τα λεμε.

Ακόμα τώρα τα δραματικα σενάρια κάνουν πολλούς να κουνάνε το κεφάλι τους μ'εκείνο το γνωστό απαξιωτικό ύφος. Τς τς τς, υπερβολές και λαικισμοί. Αν κάνεις το κουμάντο σου και είσαι σωστός όλα θα γίνουν. Η γνωστή ιδεολογία που επικρατεί ακόμα όταν έχεις καμμιά δεκαριά αποκουμπιδια γύρω και έχεις βρει κι άλλα τόσα ετοιματζίδικα. ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ.

Στη δουλειά μου φθάνουν καθημερινά με φαξ, μειλ, με το ταχυδρόμο ότι γουστάρετε από βιογραφικά ανέργων πτυχιούχων και μη κι ακούω την ίδια φιλοσοφία κάθε φορά. Αν θέλει να δουλέψει ο άνθρωπος μπορεί. Να πάει σ'ενα ντελιβεράδικο, σε μια οικοδομή, να καθαρισει καμμιά σκάλα και βγάζει λεφτά μέχρι να βρει δουλειά άλλη , λένε εκείνοι που όπως είπε κι ο Βασίλης στο Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ, το πολύ πολύ που έχουν πάθει είναι τραυματισμό με συραπτικό.

Το να έχεις πτυχίο και να δουλέψεις ντελιβεράδικο είναι ένδειξη επαγγελματικού προγραμματισμού. Εγώ προσωπικά θα συμβούλευα και σε καλίγραμες απόφοιτες να μάθουν και χορό της κοιλιάς και σε καλίγραμα αγόρια να γίνουν και συνοδοί κυριων. Οι άσχημοι ντελιβεράδικο και πολύ σας είναι.
Μη φοβάστε όμως στο μέλλον δεν θα υπάρχει αυτός ο προβληματισμός γιατί σε εταιρεία και μάλιστα πολυεθνική (άλλωστε σε λίγα χρόνια πέντε πολυεθνικές θα είναι όλες κι όλες που θα έχουν όλα τα άλλα) δεν θα προσλαμβάνεται ούτε για καλαμπούρι απόφοιτος κρατικού πανεπιστημίου.

Αδέλφια σαν λείψουν τα πιπέρια να δω τα μαγειριά μας.

Ξέρετε αυτό που με πληγώνει περισσότερο για τους νέους ειναι αυτή η έμφυτη χαιρεκακία που βγάζουμε λες και θέλουμε να τα τσακίσουμε, σα κωλόγριες γεροντοκόρες που κοιτάνε με μίσος τις όμορφες κοπέλες. Ολα παιδιά μας είναι ρε γαμώτο κι αυτό που τους ετοιμάζουμε είναι ένα καθαρό σενάριο φρίκης. Το μέλλον είναι η εικονα αυτού που προηγήθηκε κι αν θα είναι σκατά είναι γιατί σκατιάρηδες ήμασταν εμείς.