ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΖΩΗΣ.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση διάβασα στον aerosol. ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ο τίτλος.
Και τη χάρηκα τη συζήτηση, γιατί πολύ έχουμε ξεφύγει τώρα τελευταία με τους διαβόλους και τους τριβόλους.

Θεός, ζωή, αγάπη.
Η παρεξηγημένη τριάδα.
Αν την πεις έτσι κι όχι πατήρ, υιός και άγιο πνεύμα είσαι αιρετικός?
Πιστός ή άπιστος?
Μου επιτρέπετε ν’αλλάξω κατηγορία?

Υπάρχει κάτι πιο πέρα που δεν ενδιαφέρεται να ζήσει στην ασφάλεια μιας διαβεβαίωσης.
Αν αύριο το πρωί κάποιος μου έκανε δώρο όλες τις απαντήσεις,
Μου αποδείκνυαν ότι το μυαλό μου επιθυμούσε. Για θεούς, δαίμονες, παράδεισο, κόλαση, ζωή πριν, ζωή μετά, τι ακριβώς θα κέρδιζα σ’αυτή τη ζωή?

Τι θα μπορούσα να διορθώσω στη ζωή μου περισσότερο, απ΄οτι μπορώ τώρα αν το θελήσω να διορθώσω έστω και μες την άγνοια μου ?

Το αιώνιο αστείο στην ανρθώπινη ζωή.
Η απειλή ενός θεού τιμωρού για να γίνεις καλύτερος
Και η συγχώρεση του ίδιου θεού σε περίπτωση που δεν γίνεις...

Μια μάνα φροντίζει το παιδί της γιατί κάποιος θα την τιμωρήσει? Οχι..
Το φροντίζει γιατί το αγαπάει πάνω από όλους και όλα.

Αν η ζωή μπορούσε να αγαπηθεί τόσο αυθόρμητα όπως μια μάνα αγαπάει το παιδί της , οι θεοί θα μπορούσαν επιτέλους να ξεκουραστούν, κι εμείς επι τέλους να ζήσουμε...