ΠΕΡΙ ΖΩΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΜΗ..

Η ιστορία του «πως κάνουν έτσι για τα ζώα» εδώ ο κόσμος καίγεται κι η άλλη παθαίνει μια υστερία για το σκυλάκι της είναι μια παλιά πονεμένη ιστορία.

Δεν έχω καμμιά ειδικότητα ψυχολόγου για να αναλύσω τι πρόβλημα μπορεί να έχει ο κάθε ηλίθιος που βασανίζει ένα ζωάκι, μπορώ όμως να κάνω μερικές σκέψεις απλές προσωπικές που άλλοι θα συμφωνήσουν και άλλοι όχι.

Εμπειρικά λοιπόν έχω δει ότι όλα τα πιτσιρίκια που κρεμάγανε τα τενεκεδάκια στις ουρές της γάτας για να κάνουν χαβαλέ, που τσουρούφλιζαν με καυτό νερό το οποιο ζωντανό έβρισκαν εύκαιρο, που τρύπαγαν με μια καρφίτσα το κεφάλι από ένα πουλάκι για να κάνουν επίσης χαβαλέ με τη φρίκη, μεγαλώνοντας εξελίχθηκαν στους κλασικούς μαλάκες που ζουν ανάμεσά μας και μας ενοχλούν.

Δεν ξέρω αν ο φανατικός ζωόφιλος ή εκείνος που έχει γραφτεί σε τρακόσιες οργανώσεις για τη προστασία των ζώων είναι αναμφισβήτητα καλός άνθρωπος μόνο και μόνο γιατί κάνει κάτι τέτοιο. Μπορεί να είναι ένας επίσης μεγάλος μαλάκας μπορεί όμως να είναι κι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος.

Αυτό όμως που έχω για σίγουρο είναι ότι ο πρώτος (εκείνος δηλαδή που τσουρουφλίζει ή βασανίζει γενικώτερα τα ζώα) καλός άνθρωπος δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ.

Οποιοσδήποτε μπορεί να νοιώσει ηδονή, ή μια σαδιστική ευχαρίστηση βλέποντας ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ πλάσμα του θεού να υποφέρει, να πονάει , να μαρτυράει είναι ένας ανώμαλος μαλάκας που σίγουρα θα δείξει την ανωμαλία του σε διάφορες φάσεις στη ζωή και όχι μόνο στα ζώα.

Δείχνοντας με το δάχτυλο και καταδικάζοντας έναν ηλίθιο που χασκογελάει την ώρα που ζεματάει ένα ζώο δεν καταδικάζεις τη πράξη γιατί είναι ζώο. Το ίδιο κάνουμε και σ’εκείνους που θα βασανίσουν έναν άνθρωπο, εκείνους που χτυπάνε ένα παιδάκι , εκείνους που τη βρίσκουν να βαράνε τη γυναίκα τους , εκείνους που βαράνε τα παιδιά τους, εκείνους γενικώτερα που μετατρέπουν το συνάνθρωπό τους σε δοχείο για ν’αδειάζουν τη σαπίλα και τη διαστροφή που έχουν μέσα τους.

Το να ασχολείσαι λοιπόν μόνο με μια κατηγορία ανωμαλανθρώπων δεν είναι αρκετό. Οπότε εγώ προσωπικά δεν έχω τίποτα να πω με εκείνους που διαχωρίζουν τα πλάσματα της φύσης σε εκείνα που έχουν δικαίωμα να τα σεβόμαστε και σε εκείνα που μπορούμε να κάνουμε πλάκα με το μαρτύριό τους.

Αν ένας ζωόφιλος και μαχόμενος υπερασπιστής της φύσης είναι ένα κάθαρμα π.χ. με την οικογένειά του για μένα είναι το ίδιο με ένα βλαμένο που βασανίζει ένα ζωάκι.
Το ίδιο κι ένας καθως πρέπει κύριος που ρίχνει ένα κομμάτι φαι γεμάτο γυαλιά σ’ενα ζωάκι και το βλέπει να χτυπιέται μες το αίμα είναι επίσης κάθαρμα.

Αυτά τα ολίγα για όσους χωρίζουν τη φύση σε στρατόπεδα κατά τας ορέξεις τους.

Για μένα προσωπικά σαν Βασιλική υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Δεν μπορώ να λέγομαι άνθρωπος και εγώ και αυτός ο τύπος ανθρώπου . Κάποιος από τους δυό μας πρέπει να αλλάξει ράτσα.
Αν θέλει να κρατήσει το τίτλο περήφανα κανένα πρόβλημα. Δηλώνω ότι εγώ δεν είμαι και είμαστε ωραία και καλά.