ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Η ΧΑΜΕΝΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Οι ρίζες του δέντρου της ζωής ενός λαού είναι η ιστορία του. Πάνω σ'αυτές τις ρίζες αναπτύσσεται, φουντώνει, ανθίζει η συνέχειά του.
Ενας λαός για να μπορέσει να κατανοήσει πως έφτασε ως εδώ που είναι τώρα, πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του.
Τη συνολική ιστορία. Με τις λαμπρές και σκοτεινές της σελίδες. Οχι μια τυχαία περίληψη. Οχι μερικά αποσπάσματα τυπικά επιλεγμένα από τη διαδρομή αιώνων. Πρέπει να γνωρίζει όλους τους αιώνες.

Ο σύγχρονος έλληνας, σε σχεση με την ιστορία του ειναι σαν ένα οικογενειάρχη που μπαίνει σε δυο τρία επιλεγμένα σημεία στο σπίτι, βιώνει μερικές απαραίτητες καθημερινές συνήθειες και πέφτει για ύπνο σε μια γωνιά μέχρι να σηκωθεί την επόμενη μέρα και να ξανακάνει ακριβώς τα ίδια.
Στο σπίτι αυτό αγνοεί τα υπόλοιπα. Αγνοεί όλα εκείνα που δεν είναι απαραίτητα σ΄εκείνες ακριβώς τις καθημερινές συνήθειες.

Η ιστορία ενός λαού δεν είναι ούτε η παρουσία στις εθνικές παρελάσεις με το σημαιάκι στο χέρι, ούτε δύο τρία ποιηματάκια στις σχολικές γιορτές.
Οι Θερμοπύλες, η άλωση της Κωνσταντινούπολης, η επανάσταση του 1821 (η πρώτη μέρα), το 1940 (η πρώτη μέρα επίσης) και η πτώση της δικτατορίας, δεν ειναι η περίληψη της ιστορίας που αρκεί να ξέρουμε. Πριν και μετά από αυτά τα γεγονότα υπάρχει ιστορία και αυτά τα γεγονότα ήταν ακριβώς απόρροια της ιστορίας που προηγηθηκε.

Ιστορία που έχει να κάνει με ντόπια και διεθνή γεγονότα. Ιστορία που έχει γίνει μέσα από μια ροή που δεν διακόπτεται πουθενά και που έχει συγκεκριμένη εξήγηση για τα γεγονότα που συνέβησαν. Γιατί έγιναν, με ποιό τρόπο έγιναν και ποιό ήταν το αποτέλεσμα.
Η γνώση της ιστορίας σ'ενα λαό είναι η σπουδαιότερη γνώση που μπορεί να έχει για να μπορέσει να προχωρήσει μπροστά.

Ο οικογενειάρχης που αγνοεί τι έχει συμβεί στο σπίτι του βρίσκεται συνεχώς μπροστά σε γεγονότα τα οποια δεν μπορεί να εξηγήσει και για τα οποία προσπαθεί μάταια να βρει το λόγο που συνέβησαν.

Ετσι ακριβώς είναι ο έλληνας.
Αγνοεί τι έχει συμβεί σ΄αυτό το τόπο. Και η άγνοια δεν είναι μόνο για τα τελευταία χρόνια. Η άγνοια πηγαίνει αιώνες πίσω.
Μπορεί να αναλύσει κάλλιστα τις δολοπλοκίες που συμβαίνουν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου, να μιλάει για τους δυτικούς και τους ανατολικούς, έχει δει όλες τις ταινίες για το βιετνάμ, έχει δει άλλες τόσες για τη γαλλική επανάσταση, για τους ινδιανους, για τους κινέζους, για τους κατοίκους των νήσων μπόρα μπόρα, μπορεί να κλείνει πονηρά το ματάκι σε κάθε είδηση που ακούει λέγοντας, άσε ρε σε ποιον τα πουλάνε αυτά οι αμερικάνοι, ξέρουμε τι καπνό φουμάρουν, μπορεί να αγανακτεί σε κάθε διεθνή συνομοσιολογία που αντιλαμβάνεται, μπορεί να γνωρίζει ακόμα και λεπτομέρειες για διάφορα αστέρια της διεθνούς σκηνής, αλλά εδώ αγνοεί σχεδόν τα πάντα.

Τι συνέβει από τους 300 του Λεωνίδα μέχρι τους 300 της σημερινής Βουλής αγνοεί. Γνωρίζει μόνο μερικές χονδροειδείς περιλήψεις και αναφορές που έμαθε είτε από το μισονυσταγμένο μάθημα στο σχολείο είτε από κανένα ντοκυμαντέρ που κατα τύχη είδε στη τηλεόραση.

Από εθνικός σε χριστιανός βρέθηκε να είναι έτσι χωρίς να ξέρει.
Από βαλκάνιος ευρωπαίος βρέθηκε να είναι με κάποια γεγονότα που μισοξέρει ή αγνοεί.
Εμεινε 400 χρόνια σκλαβωμένος και δεν έχει καταλάβει γιατί ακριβώς ήταν τόσα χρόνια. Μοιάζει σαν στη πορεία της ιστορίας του να έπεφτε σε χειμερία νάρκη, κάποιοι άλλοι κατά τη διάρκεια αυτής της νάρκης ρύθμιζαν τη τύχη του και ξαφνικά τον ξυπνάγανε κι εκείνος ανταποκρινόταν στη νέα πραγματικότητα που έβλεπε μπροστά του.

Πως γίναν τα περάσματα από τη μια εποχή στην άλλη.
Ποιοί είναι υπεύθυνοι για το καλό ή το κακό ξέρει περίπου.
Η συνάρτηση της ιστορίας του με τη διεθνή σκηνή, ξέρει περίπου ή καθόλου.

Μέσα σ'αυτή την άγνοια και όσο θα υπάρχει ακόμα είμαστε αβοήθητοι. Ερμαια στις πληροφορίες που θα μας πασάρει ο καθένας ανάλογα με το τι τον συμφέρει.
Δεν θελήσαμε να μάθουμε παραπάνω. Παρόλο τον ηρωισμό που είμαστε κάθε φορά διατεθειμένοι να δείξουμε όταν τα δύσκολα φτάνουν, παρόλο το αίμα που απλόχερα ποτίσαμε αυτό το τόπο, δεν θέλουμε να ξέρουμε περισσότερα.

Κι αυτοί που έχουν κάθε φορά τα ηνία της εξουσίας στα χέρια τους, βασίζονται σ'αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα.
Εξουσιάζουν ένα λαό που αρνείται να ρωτήσει και να μάθει. Ενα λαό που δεν πατάει το πόδι γερά κάτω να φωνάξει έστω και τώρα, κύριοι ποιοί είστε και πως φτάσαμε μέχρι εδώ.

Ισως τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τώρα που ακριβώς τα πράγματα δείχνουν να είναι κολλημένα σ'ενα μόνιμο τέλμα χωρίς χρώμα, χωρίς εναλλαγές, χωρίς ελπίδα διαφυγής επιβάλλεται να ξεφυλίσσουμε τις σελίδες της ιστορίας και να δούμε μέσα από τις γραμμές, να δούμε επι τέλους τον έλληνα σε συνάρτηση με τα γεγονότα που τρέχουν. Κι ίσως τότε να βγούμε από τη νέα αυτή χειμερία νάρκη πριν ξυπνήσουμε σ'ενα τοπίο γεμάτο πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.