Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΣΟΥ ΣΥΡΙΚΝΩΣΑ ΤΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ!!!

Κάθισαν στο διπλανό τραπεζάκι στο συνοικιακό καφέ όπου μέχρι τότε το είχα σαν στέκι για χαλάρωση. Ηλικία 18? 20? Θα σας γελάσω... Απλωσαν με χάρη πάνω στο έρημο το τραπεζάκι από δύο κινητά η καθε μία, τσιγάρα λεπτά με λουλουδάκια, χαντςφρεε, μπλουτουθ,μπ3, ένα πακετάκι από αρωματικές τσίχλες, ένα τεύχος γνωστού περιοδικού που συνήθως το κεντρικό του θέμα είναι "πως να του το κάνετε με 100 τρόπους" και επίσης με περίσσια χάρη παράγγειλαν δυο φρέντο με ζαχαρίνη.

Αφού άναψαν το τσιγαράκι και ρούφηξαν με προσοχή τη πρώτη γουλιά φρέντο για να μη φύγει το διακριτικότατο λιπ γκλος που στοιχημάτιζα το καρουλοκινητό μου, ότι θα είχε γεύση ανανά ή βατόμουρου με σος σοκολάτα, άρχισαν την πρώτη σοβαρή συζήτηση. Συγκλονισμένη έμαθα όλα τα μυστικά αποτρίχωσης γάμπας και μπικίνι, και θλιμένη κατανόησα ότι η ελειπής μου γνώση στο σοβαρότατο αυτό γυναικείο ζήτημα (δεν το είχα αποτριχώσει με μελοκερο ανακατεμένο με άνθη χαμομιλιού και ελαφριά οσμή λεβάντας, το ομολογώ ταπεινά), ήταν ίσως η αιτία που σήμερα είμαι ψωρουπαλληλος και όχι αστέρας της τουβου.

Ομως αυτές οι γνώσεις ήταν ευτελείς , ταπεινές, συγκρινόμενες με το θησαυρό γνώσεων που ακολούθησαν. Η συζήτηση συγκεντρώθηκε σε ένα συγκεκριμένο άτομο που έφερε το γοητευτικό όνομα Αλέξης (λέτε να είναι εκείνος ο γνωστός που κρυβόταν πίσω από τις λέξεις?..) για τον οποίο Αλέξη το επόμενο μισάωρο έμαθα ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Η μία δεν τον γνώριζε κι έτσι είχα την ευτυχία να μάθω τι φοράει, πως το φοράει, μέσα κι έξω, πως το κάνει, πόσες φορές το κάνει, τι γουστάρει και τρελαίνεται και.... φυσικά πόσο τον έχει. Η αναφορά των πόντων ήταν τόσο ακριβής που με απορία προσπάθησα να μαντέψω. Η ο Αλέξης δεν είχε κανένα πρόβλημα να του τον μετράνε με το χαρακάκι ή η περιγράφουσα νεονίσκη μπορούσε να το μετρήσει με το έτσι που λένε!!!

Αφού πέρασε το μισάωρο του τρόμου όπου έμαθα επίσης ότι ο Αλέξης είναι και πολύ μαλάκας αλλά αυτή θα τον στείλει στο τάφο μέχρι να πει ήμαρτον, και ότι και οι φίλοι του Αλέξη είναι όλοι μαλάκες (πιθανά και όλο του το σόι απ'οτι φαντάζομαι), αφού έμαθα επίσης ότι το σπουδαίο είναι ότι το φυσάει το χρήμα όμως και γι'αυτό η τιμωρία του (για κάποιο στήσιμο που της είχε κάνει) ότι θα τη παέι μπουζούκια και άνω και με δώρο... και αφού ένοιωσα ότι αν ήμουν ο Αλέξης τα μ παλάκια μου θα είχαν συρικνωθεί σε σημείο να θυμίζουν μαυρομάτικα φασολάκια, τα πράγματα ηρέμισαν και οι κοπέλες πήραν μια ανάσα.

Ωιμέ.. καλύτερα να μην είχαν σταματήσει γιατί στην διακοπή από την τριχοαλεξοκουβέντα λέει η μία στην άλλη. Ρε μαλάκα βγηκαν τα αποτελέσματα στη σχολή? Το πήρες το τάδε μάθημα. Ναι ρε μαλάκα απαντάει η άλλη με 8... Οπότε μόλις συνειδητοποίησα ότι μπροστά μου δεν έχω μια τυχαία αυριανή παρουσιάστρια πρωινάδικου, έχω δυστυχώς παρουσιάστρια τουλάχιστον δελτίου ειδήσεων και βάλε. Τότε επίσης συνειδητοποίησα ότι ο Αλέξης δεν ήταν ο νεαρούλης με το χαριτωμένο ινδιάνικο βραχιολάκη και το τρύπιο τζινάκι αλλά πιθανότατα θα ήταν κάτι σαν τον κύριο Κώστα. Ο κύριος Κώστας ήταν ένα παλιό μου αφεντικό 53 ετών που απέλυσε τρία άτομα στο γραφείο γιατί είχαν μιλήσει άσχημα στην Ζωίτσα των 21 Μαίων που ήταν το μωρό του και χόρευε και απίθανο τσιφτετέλι ...

Και φαντάσου ότι η Ζωίτσα ήταν απόφοιτος γυμνασίου. Φαντάσου τι θα απολύσει μεθαύριο η εν λόγω που θα έχει και πτυχίο 8, και προφισιενσι και κινιτό με μπλουτουθ!!!! Πριν προλάβω να σκεφτώ όλα αυτά σταμάτησε ένα αυτοκίνητο πάτησε μια κόρνα και η μικρή πετάχτηκε επάνω μ'ενα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά φωνάζοντας σαν φίλαθλος που μόλις σκόραρε η ομάδα "Μωρό μου ήρθες? Αγάπη μου"....

Σ'αυτό το σημείο μάζεψα την εφημερίδα μου και σηκώθηκα. Δεν ήθελα να δω τη συνέχεια γιατί έτσι κι άλλοιώς δεν θα έλυνα την απορία που με τριγύριζε. Τι ψήφισαν ρε πούστη μου στις εκογές? Τι?
Και τελικά μήπως είχα την ευτυχία μόλις να γνωρίσω ένα μελλοντικό αστέρι που θα φωτιζει με το πνεύμα της ακόμα και τα πολιτικά πάνελ πριν τις εκλογές? Γιατί όχι? Είχε όλα όσα χρειάζεται να έχεις. 100 τρόπους για να συρικνώνεις το μυαλό τόσο όσο χρειάζεται για να σε αποδεχτούν οι ήδη υπόλοιποι συρικνωμένοι.

"Ηταν ένα απόσπασμα από το βιβλίο που κάποτε μπορεί να γραφτεί και ίσως με τίτλο -Ενας κόσμος γεμάτος τριχες -!!

5 σχόλια:

Billoff είπε...

Άουτς!
Μόλις περιέγραψες ακριβώς αυτά που σιχαίνομαι και πολεμώ καθημερινά...
Εύγε!

vasiliskos είπε...

Για να φύγει η σιχασιά, σου χαρίζω σε σένα και σε όλη τη παρέα εδω μέσα ένα κείμενο γεμάτο φρέσκο άρωμα δυόσμου να φύγει από πάνω μας λίγη σαπίλα!!
Και με την ευκαιρία να πω ότι διαβάζω μανιωδώς το ταν η επί τας και μη κάνεις κανένα αστείο και σταματήσεις:)
Τη καλημέρα μου!

Billoff είπε...

Θεέ μου...! Όταν μου λέτε τέτοια αγχώνομαι ΤΟΣΟ πολύ!
Ευχαριστώ!

aerosol είπε...

Είναι τόσο πετυχημένο που με έπιασε το (γνώριμο, πλέον) μείγμα θλίψης και θυμού. Ο τίτλος έγραψε!

vasiliskos είπε...

Ειλικρινά όταν βίωσα το γεγονός είχα μετατραπεί για λίγο σε άντρα και προσπάθησα να σκεφτώ τι επίδραση σωματική θα είχαν επάνω μου οι ηλιθιότητες που ξερνάγανε τα δυό σούργελα. Και έτσι μου ήρθε ο τίτλος.. Εκανα μάλιστα (από μέσα μου) κι ένα σιγανό ΑΟΥΤΣ..