ΔΡΑΣΕ Η ΣΚΑΣΕ!

Οταν θα δείτε να αραιώνουν όλο και πιο πολύ εδώ μέσα οι φιλοσοφίες μας, τότε σημαίνει ότι τα πράγματα έχουν περάσει πια τη σφαίρα της σκέψης και μας έχουν ζώσει κανονικά. Ημουν έτοιμη να γράψω χίλια δυο πράγματα. Μέχρι που άκουσα και γι΄αλλες απολύσεις... Ακουσα κι ενα φίλο που του παίρνουν το σπίτι. Ακουσα κι ενα θείο που του έκοψαν το ΕΚΑΣ κι έτσι έμεινε στη κυριολεξία με ψίχουλα. Ηρθαν και κάτι λογαριασμοί που θα τους βάλω στο κλήρο πιο θα πληρώσω τώρα, ποιό τον άλλο μήνα, ποιο μετά...

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να γράψω. Εμείς οι πολλοί και άγνωστοι, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας τραβάμε μεγάλο μανίκι και προβλέπεται ακόμα χειρότερο. Εχουμε πνιγεί. Κι ο καθένας προσπαθεί να κάνει τα μαγικά του, για να κρατήσουμε, ακόμα, τη ψυχραιμία μας. Για πόσο ακόμα δεν ξέρω. Οπως δεν ξέρω και τι θα γίνει αν κάποιο πρωί αυτή η ψυχραιμία αποφασίσει να φύγει. Τι θα μείνει στη θέση της.

Δεν είναι πια ζήτημα λεπτομέρειας. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Και το ωραίο είναι ότι ακόμα υπάρχει μια μερίδα πληθυσμού που όλα αυτά τα βλέπει σαν ξανθοπουλέικο μελόδραμα. Και δεν μιλάω για τους άρχοντες. Εκείνοι έτσι κι αλλοιώς νομίζουν ότι είναι από αθάνατοι και βάλε. Μιλάω για τους ενδιάμεσους. Τους ονομαζόμενους "εντάξει μωρέ, χαλάρωσε". Εκείνους στους οποίους ελπίζει η σαπίλα για να επιβιώσει ακόμα. Εκείνους που "εντάξει μωρέ στους άλλους συμβαίνει", "εντάξει μωρέ πολύ φώσκολο διαβάζεις".

Για εμάς λοιπόν που δεν είμαστε εντάξει μωρέ, αφιερώνω την παρακάτω εικονα που βρήκα στο ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!