ΘΕΛΟΥΝ Ν΄ΑΛΛΑΞΟΥΝ? ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ?

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να ξεκινήσουν ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό? Ελάχιστοι. Η πλειοψηφία σχεδιάζει το κάθε ταξίδι ένα χρόνο πριν μη μείνει τίποτα χωρίς να το έχει προβλέψει...

Φωνάζουμε για την αποχαύνωση της τηλεόρασης. Είναι τελικά αποχαύνωση ή είναι ακριβώς ο τρόπος έκφρασης, ο τρόπος σκέψης των περισσότερων?

Φωνάζουμε για τη κοινωνική αδικία, τις άνισες ευκαιρίες, τις μίζες, τις κομπίνες, τη σαπίλα που υπάρχει γύρω μας, αλλά τελικά η πλειοψηφία ζει πράγματι άβολα μ΄ολα αυτά ή είναι όλα αυτά?

Το ίδιο φωνάζουμε για την αποχαύνωση των μαζών, το κοίμισμα των μυαλών, τις διάφορες προπαγάνδες, τη συνεχή κοροιδία σε όλα τα επίπεδα. Για ποιούς όμως όλα αυτά είναι κοροιδία? Ο αποχαυνωμένος έχει αντίληψη της αποχαύνωσης ή είναι το πουκάμισο που έμαθε να εφαρμόζει κι έξω απ΄αυτό νοιώθει απλά γυμνός.

Ζούμε άραγε σε μια κοινωνία που έχει γίνει ανεκτική στη διαφθορά ή τελικά η διαφθορά είναι ανεκτική σε μερικούς παρείσακτους που χαλάνε τη συνταγή..

Δεν είμαι βέβαιη αν ο διπλανός μου ονειρεύεται ένα καλύτερο κόσμο ή ένα κόσμο όπου να τη βγάζει καλύτερα εκείνος…..

Δεν είμαι βέβαιη αν ο υπαλληλάκος των 700 ευρώ είναι έτοιμος να κάνει τη μεγάλη του επανάσταση, ή αν ετοιμάζεται να κάνει τη μεγάλη του κομπίνα για να ξελασπώσει…

Δεν είμαι βέβαιη αν ο τηλεορασόπληκτος που κοιτάζει με προσοχή τον κάθε τηλεοπτικό μαλάκα τον βλέπει σαν μαλάκα ή απλά ονειρεύεται κι εκείνος κάποια λεπτά δημοσιότητας….

Δεν είμαι βέβαιη αν κοιτώντας τα σκάνδαλα της εκκλησίας ή της πολιτείας είναι έτοιμος να αλαξοπιστήσει ή απλά μηχανεύεται καινούργιες δικαιολογίες για να μην αλλάξει τίποτα…

Θέλουν αλήθεια ν΄αλλάξουν. Και να γίνουν τι? Γνωρίζουν κάτι περισσότερο από αυτό που έχουν καταντήσει?

Η μεγάλη επιτυχία του συστήματος δεν είναι ότι έφτιαξε νόμους κομμένους ραμμένους στα μέτρα του, είναι ότι διαμόρφωσε τέτοιες συνειδήσεις που να βλέπουν αυτούς τους νόμους σαν σωστούς, και στη χειρότερη περίπτωση να θέλουν το πολύ πολύ να διορθώσουν τις «ατέλειες» κι αυτό να το ονομάζουν επιτυχία.

Το πολιτικό σύστημα πέτυχε τελικά αυτό ακριβώς που επεδίωξε και το θρησκευτικό κατεστημένο που βάδιζε μαζί του.

Να ξεχάσει ο άνθρωπος τελικά τι αλήθεια είναι. Να ξεχάσει ο κάθε άνθρωπος τη δύναμή του και τη θέση που του αρμόζει πάνω σ΄αυτό το πλανήτη.

Ο άνθρωπος έχει πλήρη αμνησία σε σχέση με αυτό που είναι αληθινά και μ΄αυτό που τον περιβάλλει. Γι΄αυτό και τα δυο, το μέσα του και το έξω του μοιάζουν πια με μόλυνση και μάλιστα μη αναστρέψιμη.

Ολική λοβοτομή. Τόσο επιτυχημένη που ακόμα κι αυτοί που είναι «επαναστάτες» να επιδιώκουν την ανατροπή μέσα στα ίδια «καλούπια» που έχουν φτιάξει αυτοί

τους οποίους θέλουν να ανατρέψουν.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία να κατεβάσεις τον άνθρωπο στο επίπεδο ενός αριθμού. Τότε εύκολα μπορείς να τον αφανίσεις χωρίς τύψεις, ακόμα πιο εύκολα μπορείς να τον αφανίζεις κάθε μέρα.

Ο Γιώργος δεν έχει συνείδηση τι ακριβώς είναι. Δεν ψάχνει για την ουσία της ζωής. Το νοημά της. Προτιμά να παίρνει από τα έτοιμα νοήματα. Δεν είναι πολίτης. Είναι πελάτης.

Κι έχει διάφορες ιδιότητες που τον προσδιορίζουν. Είναι ο γιός του Νίκου, ο άντρας της Καίτης, ο πατέρας του Κώστα, το ΑΦΜ, το τάδε δελτίο ταυτότητας, το τάδε νουμερο στο ΙΚΑ, ο ένας εκ των τόσων χιλιάδων συνταξιούχων, ο ένας από τους τόσους χιλιάδες βασάνηδες.

Αλλά στην ουσία αυτά ξέρει κι ο ίδιος. Εχει μάθει να αυτοπροσδιορίζεται όπως οι εποχές προστάζουν.

Αυτά είναι τα πλαίσια του. Η ζωή του.

Σ’αυτά τα πλαίσια θα αναλώνονται οι υπακοές του σ΄αυτά και οι επαναστάσεις του.

Μπορείς να είσαι στείρο πνεύμα δούλος, μπορείς να είσαι και στείρος επαναστάτης.

Μπορεί να είναι στείρα η πίστη σου αλλά το ίδιο στείρα και η επιστήμη σου.

Η φοβερή εξέλιξη του ανθρώπου . Απαλλαγμένος από κάθε επικίνδυνη πνευματικότητα. Αποκομένος από την ουσία .

Τι όμορφα τότε που μπορείς να τον μετατρέψεις σε νούμερο. Και να πειραματιστείς επάνω του χωρίς όρια και χωρίς τύψεις.

Το πείραμα μπορεί να είναι ότι δήποτε. Από το αν μπορεί να ζει με 700 ευρώ μέχρι του πόσο θα ζήσει αν του εμφυτεύσεις τον τάδε ιό.

Τρεις άρχοντες απόλυτοι κυριάρχοι . Το χρήμα, η παντοδύναμη επιστήμη και τα θρησκευτικά δόγματα. (Και στα τελευταία για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις συμπεριλαμβάνω και όλους τους νεο-αγύρτες που τάχα το παίζουν Μαρία Τερέζα)

Ολα τα υπόλοιπα είναι διάφορες παραλλαγές τους.

Διάβασα σ΄ενα βιβλίο μια φράση και τη γράφω εδώ, ίσως συνοψίζει όλα αυτά που προσπαθώ να σας πω…

«Τι πιο θλιβερό για μια κοινωνία πού θεωρεί τις πνευματικές αλήθειες όχι σαν την ουσία της ζωής, αλλά απλά σαν μια άλλη άποψη….»

Μας είπαν ότι τάχα ήμασταν στο μηδέν και προσπαθήσαμε όλοι μαζί να φτάσουμε στο 100.

Κι εγώ αναλογίζομαι πως φτάσαμε να αναζητάμε νοήματα και λύσεις σ΄αυτό το συρφετό χωρίς να κάνουμε βήμα έξω από αυτόν. Αυτό είναι το φυσικό επακόλουθο? Η εξέλιξη?

Το πρόβλημα είναι ότι έχουν λιγοστέψει οι μάστορες που φτιάχναν καλά ξυπνητήρια. Εκείνα που μόλις χτύπαγαν ξύπναγε όλη η γειτονιά το χάραμα σαν να γινόταν πόλεμος…

Τώρα κινητό προγραμματισμένο σε εβδομαδιαία βάση κι αγιος ο θεός....