ΤΗΛΕΟΡΑΣΟΥΛΑ ΜΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΑΚΙ ΜΟΥ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ?

Αν δεν διάβασα λάθος, 21 Νοεμβρίου έχει οριστεί να είναι η παγκόσμια ημέρα της τηλεόρασης. Δηλαδή υπάρχει και κάποια μέρα που δεν ανήκει στη τηλεόραση?
Υπάρχει κάποιο κομμάτι της ζωής που να μην το έχει αναλάβει «εργολαβία» κάποιο κανάλι?

Η τηλεόραση λοιπόν δεν μπήκε τυχαία στα σπίτια, ούτε τυχαία έγινε προσιτή η απόκτησή της σε όλους, ούτε τυχαία θα αντικαταστήσει κάποια στιγμή ακόμα και τους τοίχους του σπιτιού που μας περιβάλλουν.

Τι πιο χλιδάτο να προβάλλεις διάφορα κανάλια σε γιγαντοοθόνες γύρω γύρω σου, να νοιώθεις απόλυτα ταυτισμένος μ’ενα χαζοκούτι που εκπέμπει καλοστημένες μπούρδες ασταμάτητα κατ΄ευθείαν στον πυρήνα της αντίληψής σου.

Από την εποχή του ΦΥΓΑ υπήρξε μια συγκλονιστική συνέχεια.
Ο φυγάς τη γλύτωσε αλλά το τηλεοπτικό μπατσαριό μας μπουζούριασε όλους μαζί ισόβια!

Εκεί που βλέπαμε και κανένα θεατρικό, κάποιο ντοκυμαντέρ, κάποια όμορφη συζήτηση, άντε και μερικά διασκεδαστικά σήριαλ, μόλις περασε το μήνυμα ότι εκεί μέσα θα δούμε το φως το αληθινό, και κολλήσαμε σα χάνοι με τις πίτσες και τις μπύρες στο τραπεζάκι πανέτοιμες να συμμετάσχουν στο γλέντι, άρχισε σιγανά σιγανά να διοχετεύεται το πρώτο κύμμα οχετού.

Με πανηγυρισμούς γιορτάσαμε την άφιξη της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Τοσος ενθουσιασμός λες και τα κανάλια που θα ανοίγανε ήταν τ’αδέρφια μας.
Δειλά δειλά μπήκαν κάτι χλιδάτα χολυγουντιανά σκουπίδια σήριαλ, κάτι άκυρα νοτιοαμερικάνικα, κάποια σαχλοπαίχνιδα , οι ειδήσεις άρχισαν να προσθέτουν τα πρώτα γαργαλιστικά θεματάκια, κι άρχισε να εμφανίζεται για πρώτη φορά αυτό που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του πολιτισμού μας.

Γραβατωμένοι, καλοκουρεμένοι με ρομποτική άρθρωση θ’αρχιζαν να εμφανίζονται από το πουθενά, με γουρλωμένα μάτια να κοιτάνε κατ’ευθείαν το σκονάκι το κολλημένο απέναντί τους, σπουδαγμένοι σ’ενα βασικό μάθημα.

Αυτοί εκεί μπροστά σας πρέπει να :

Πανικοβληθούν
Να παραμείνουν φοβισμένοι
Να πεισθούν ότι είστε με το μέρος τους
Να νομίζουν ότι από τα χείλη σας θα ακούσουν την αποκάλυψη τώρα

Να τους συνιθήσετε σιγά σιγά στο ότι :

Μυαλά, μπουτάκια, κωλαράκια και συναισθήματα είναι το ίδιο και το αυτό αρκεί να συνοδεύονται με μια ολοδροση χολα χολα!
Μισθοί, συντάξεις, ασφάλεια, υγεία, παιδεία, μόρφωση μπορούν να γίνουν καλύτερα αν τα πλύνετε με το πανίσχυρο τάδε!
Η ιστορία και το μέλλον άνετα μπορούν να χωρέσουν σε ένα καταπληκτικό διθέσιο που μπορείς να το αποκτήσεις με 6000 δόσεις από εκείνη τη συγκεκριμένη τράπεζα που είναι το νέο σταυραδέλφι σου!
Και κοντά σ’αυτό τον διαβασμένο απατεώνα, θ’αρχιζαν να εμφανίζονται και οι παρακαθήμενοι σε κάθε πάνελ κατιμάδες...

Φωνάζω σε τρομάζω, σε υπνωτίζω και πέντε έξι άλλοι γύρω στη πέφτουνε από ολες τις μεριές.

Θα μάθεις να ανοίγεις το χαζόκουτο το πρωί με το καφέ
Αμέσως μόλις γύριζεις από τη δουλειά
Τη νύχτα συντροφιά σου να τρυπώνει στα όνειρά σου.

Και θαφτανες στη μεγαλειώδη φράση.
.... ΤΟ ΕΙΠΕ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ...
Τελεία και παύλα. Μετά Χριστό προφήτης γάϊδαρος...

Κι όμως είναι τόσο απλό να τη κλείσουμε. Αν σκεφτούμε πως αν είχε φτιαχτεί για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη, δεν θα είχαμε πρόσβαση σ’αυτήν όλοι, παρά μονο οι «εκλεκτοί».

Από την άλλη βέβαια, κανείς δεν εγγυάται ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν νοιώθει μια μαζοχιστική ικανοποίηση να τον μεταχειρίζονται σαν σκουπίδι και όχι μόνο οι τηλεκαρχαρίες και τα τσιμπούρια τους.

Μερικές φορές νομίζω ότι η κοινωνία πια έχει πάρει τη μορφή εκείνης της δύστυχης που γύριζε ο αφέντης της άντρας της φέσι στο σπίτι το βράδυ, της έριχνε ένα χέρι ξύλο και μετά τη πήδαγε κι αυτή έλεγε,
«θα γαμήσεις άλλο μήτσο ή να πάω να πλυθώ?...»

Συγνώμη για τα γαλλικά μου!