ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΩΡΕ ΠΕΡΙΚΛΕΤΟ?

Εβλεπα το αλ τσαντιρ που πραγματικά και με συγκίνησε και μ'εκανε να γελάσω αυθόρμητα και πικρά... κι ετσι μουρθε και ξετρύπωσα ένα παλιό βιβλίο..

Δυο μικρά κομμάτια απ΄αυτό που τότε ήταν και πάντα θα είναι εδώ σ'αυτό το τόπο. Τι να πεις παραπάνω...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

Κι εγώ για να ξεχνάω
των στεναγμών τον δρόμο
μουρχεται να κάνω
συχνά τον Αστρονόμο

Και λησμονών τα βάρη
κοιτάζω προς τον Αρη,
και βλέπω προς τον Κρόνο
για να περνώ τον χρόνο

Ισως κι από ψηλά
κανείς βασανισμένος
εδώ στα χαμηλά
κυττάζει σαστισμένος

Κι ο νους του όλος κρίση,
καθώς και ο δικός μου
ζητά να βρει μια λύση
στο πρόβημα του κόσμου

Και δεν μπορεί και κλαίει,
και δεν μπορώ και κλαίω,
όρσε κι αυτός μου λέει,
όρσε κι εγώ του λέω...

-------------------------------------------------------------------

Και μια κι είπα Περικλέτος...

Χαίρε λοιπόν Αθήνα μου, με όλη σου τη βρώμα,
χαίρε, ω σκόνη κλασική και λασπωμένο χώμα.
Χαίρε ω γη των ψοφημιών και των ουροδοχείων,
των χασαπιών, της ευλογιάς και των βακτηριδίων.
Χαίρε, ω πόλις σκοτεινών και ανοιγμένων λάκκων,
χαίρε, ω πόλις των κλεφτών και των χωροφυλάκων,
χαίρε, ω πόλις βρωμερών και λυσασμένων σκύλων,
χαίρε, ω πόλις, χάχηδων και τόσων υπαλλήλων,
χαίρε, ω πόλις κοκοτών και κερασφόρων τράγων,
χαίρε, ω πόλις μεσιτών και οικοπδοφάγων,
χαίρε, ω πόλις τεμπελιάς, βλακείας και μαλάκας,
χαίρε, ω πόλις ξακουστή των γαιδουριών της Πλάκας.

---------------------------------------------------------------------------


Και των σοφών οι λόγοι θαρρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ότι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα
δεν κάνει ότι λέγει, δεν λέγει ότι κάνει.