Η ΥΒΡΙΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ..

Σκηνή 1η – Πλησιάζω στο περίπτερο και με προσπερνάει ένας κύριος. Εχετε να μου κάνετε ψιλά ένα πεντηντάρικο ρωτάει. Οχι απαντά ο περιπτεράς.
«Αντε και γαμήσου.. λέει ο κύριος και φεύγει»
Σκηνή 2η - Η κοπέλλα περπατάει στο δρόμο και μιλάει φωναχτά στο κινητό. Βρίζει. Σε κάποια στιγμή πετάει ένα διάολο και το κινητό στο πεζοδρόμιο κάτω και το πατάει.
Σκηνή 3η – Περιμένουμε στη στάση. Μόλις φτάνει το λεωφορείο μια κυρία μας σπρώχνει να περάσει πρώτη να προλάβει τυχόν κενή θέση. Δυο τρεις τη σπρώχνουν άγρια και την εκτοπίζουν στο πεζοδρόμιο παραπατώντας, με συνοδεία μια ποικιλλία από μπινελίκια.

Αρχίζει και φουντώνει κάτι. Νοιώθω μια ξαφνική επιθυμία να συμμετάσχω στο σπρωξίδι, στο βρισίδι. Εντονα.
Κοιτάω δεξιά, αριστερά σαν νεοφώτιστο αγρίμι κι εύχομαι να μου πει κάποιος μια μαλακία μόνο, για να δω την αντίδρασή μου.

Κοιτάζω τα στριμωγμένα σαν σαρδέλες πλάσματα. Ολοι με το κούτελο ζαρωμένο από ρυτίδες, έτοιμοι για καυγά, τα νεύρα σε τενωμένο σχοινί. Αγνωστης αιτίας εχθροί μεταξύ τους.

Το συναίσθημα της βίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερο μέσα μου. Ξαφνικά σαν μια συνολική επιθυμία λυντσαρίσματος με παρασέρνει κάτι να βγω από αυτό που συνήθως είμαι. Ενας μισοκοιμισμένος πολίτης που ζει στη κοσμάρα του.

Εχει γίνει κάποιο έγκλημα επάνω μας. Το ξέρουμε. Τα χουμε πάρει άγρια. Περιμένουμε έξω από τα δικαστήρια κάποια συνοδεία να φέρει το φονιά. Να δούμε τη μούρη του. Να προλάβουμε να τον αρπάξουμε και να τον λυώσουμε εκεί επί τόπου.

Η συνοδεία αργεί. Είμαστε ανυπόμονοι. Ερμαια στα νεύρα μας που πονάνε. Σ’εκείνο το μισητό συναίσθημα της εκδίκησης που δεν γίνεται...

Εφημερίδες κάθε μέρα ειδήσεις. Κακοποίηση γυναικών, παιδιών, γερόντων, δυό οδηγοί πλακωθήκανε στο μπουνίδι για ένα γρατζούνισμα, μια κυρία πλάκωσε στις τσαντιές τη μπροστινή γιατί της πήρε τη θέση στην ουρά στη τράπεζα.

Μια ομάδα από συνταξιούχους βρίσανε άγρια ένα μισοκοιμισμένο υπάλληλο που πινε το καφεδάκι του, καθώς εκείνοι περιμέναν να πάρουν το εισιτήριο για την επίσκεψη στο γιατρό.

Ο πατέρας μου βρίζει όλη μέρα κρατώντας ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι. Η βρισιά του έχει γίνει επαναληπτική σαν χτύπος ρολογιού από το διπλανό δωμάτιο. Οξω καθάρματα, να μαλάκες με τα πέντε δάχτυλα να μουτζώνουν μια οθόνη τηλεόρασης..

Υβρις αναδυομένη,
Καλεί Νέμεση....