ΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΠΡΟΒΑΤΑ?

Η Ελλάδα τζογάρει. Οπως λένε, κουτσοί , στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα..
Τα μικρά χάρτινα δελτία ελπίδα πρόνοιας «εξ άνωθεν..αμήν».

Συστήματα για να πας καλά οργανωμένος στη μάχη.
Τυχαία δελτία τραβηγμένα από το πλαστικό καλαθάκι σε περίπτωση που πιστεύεις ότι η αν είναι ναρθει θε να ρθει αλλοιώς θα προσπεράσει.

Δεν θα προσπαθήσω να αναλύσω το φαίνομενο τζόγος-τελευταία έξοδος Ρίτα Χέηγουορθ, θα σταθώ σε μια μικρή στατιστική που έκανα ανάμεσα σε φίλους, συγγενείς, συναδέλφους αυτές τις μέρες.

ΕΡΩΤΗΣΗ 1. Αν κέρδιζες το τζόκερ την επομενη μέρα θα πήγαινες στη δουλειά?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ – Φυσικά
ΕΡΩΤΗΣΗ 2. Γιατί?

Κι εδώ ειλικρινά το απόλαυσα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να αποσπάσω τόσες πολλές πληροφορίες σχετικά με τα απωθημένα που κουβαλάνε οι γνωστοί μου, όσο κάνοντας αυτή τη μικρή ερωτησούλα!

Ανακαλύπτεις ξαφνικά, ότι αυτό που ονομάζεις απωθημένο και υποπτεύεσαι δεν είναι τίποτα μπροστά στο αληθινό απωθημένο. Εκείνο που μπορεί να κάνει τον ασήμαντο υπαλληλάκο να σκέφτεται ότι κερδίζοντας 7 εκατομύρια ευρώ θα έκανε χιλιάδες πράγματα αλλά το πρώτο το σοβαρότερο θα ήταν να πάει στη δουλειά , να φτάσει στο διευθυντή, να του πει εκείνος όπως πάντα, έχεις κάνει τρια λαθάκια Μήτσο πάλι σημερα, και ο Μήτσος σαν νέος Λεωνίδας , δεν θα τουπει βέβαια μολών λαβέ, αλλά θα του απαντήσει κάνοντας τη γνωστή κίνηση «και τρία αυτά έξι μαλάκα !!!»

Ακουσα για εκδικήσεις, για μια ονειρεμένη από χρόνια βρισιά, για εκείνον που έχει μπει στο μάτι κι επιτέλους θα τον πετάξεις σαν ενοχλητική τρίχα, ακόμα και την ώρα που λέγανε τ'αστεία το μάτι είχε γυρίσει κι ένα χαμόγελο σαδιστικό ήταν στα χείλια που φώναζε προς όλους "είσαστε μαλάκες και επί τέλους θα σας το πω..."

Μουρθε στο μυαλό μια τραγική φράση (λίγο παραποιημένη)

Τι ονειρεύονται τα ηλεκτρικά πρόβατα?

Ονειρεύονται ένα δευτερόλεπτο ανώδυνης μαγκιάς.

Ενα πάτημα του ποδιού δυνατά χωρίς να τους ταράξει ο κάλος.

Ενα αι σιχτίρ δυνατά φωναχτά χωρίς συνέπειες

Εκείνη την αίσθηση του από σήμερα δεν σας έχω ανάγκη.....

Και μετά, πολύ μετά όλα τα υπόλοιπα, ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο , ένα λογαριασμό στη τράπεζα, ένα σκάφος, ένα εξοχικό, είκοσι ντουλάπες με σινιαρισμένα ρούχα, κι ύστερα να κάθεσαι......

Θυμήθηκα μια παλιά αμερικάνικη ταινία όπου κάποιος μεγιστάνας διάλεξε μερικά τυχαία ονόματα από το τηλεφωνικό κατάλογο και τους άφησε κληρονομιά 1 εκατομύριο δολλάρια.
Από τα διάφορα πνευματώδη της ταινίας θυμάμαι δύο χαρακτηριστικά.

Το ένα ήταν ένας υπαλληλίσκος που δούλευε στο υπόγειο μιας πολυεθνικής που είχε καμμιά εκατοστή ορόφους. Μόλις πήρε το εκατομύριο πήγε σαν όλες τις μέρες στη δουλειά, ανέβηκε με το ασανσέρ τους εκατό ορόφους, έφτασε στα γραφεία του Προέδρου που δεν είχε ξαναδεί ποτέ, προσπέρασε μπράβους, κλήτήρες, ασφάλεια κλπ μπούκαρε μέσα στο Πρόεδρο κατέβασε τα παντελόνια και του έδειξε τα οπίσθια.

Η δεύτερη περίπτωση ήταν μιας πουτάνας που μόλις πήρε τα λεφτά αγόρασε μια χολυγουντιανή βιλάρα που είχε μέσα τα πάντα εκτός από ένα δωμάτιο. Κρεβατοκάμαρα....

Τζογάρετε. Οταν πια ένα κράτος δεν ασχολείται με τους πολίτες κι ο πολίτης έχει τόσο ναρκωθεί ωστέ να μην μπορεί να κουνήσει ούτε δαχτυλάκι αν δεν του το πουν, ο τζόγος είναι ένα δευτερόλεπτο ψευτιάς ακόμα.

Δεν θα κερδίσεις φίλε , αλλά καθισμένος στο σκαμπό του προπατζίδικου ανάμεσα στα υπόλοιπα ηλεκτρικά πρόβατα, θα έχεις δέκα λεπτά καιρό να ονειρευτείς την δική σου ατομική επαναστασούλα, που δεν θαλλαζε βέβαια το κόσμο, αλλά θακανε τη δική σου κόλαση πιο εύπεπτη.

Τι ονειρεύονται τα ηλεκτρικά πρόβατα
Ανάμεσα στα βδομαδιάτικα τζακ ποτ
Και τη κυριακάτικη μελαγχολία
Πριν μια ακόμα ίδια Δευτέρα?