ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΚΡΙΝΩ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ.

Αυτές τις μέρες μέσα σ'ολα έχουμε και τις εκλογές.
Και το ερώτημα απλό προς όλους εμάς που γράφουμε, διαμαρτυρόμαστε, φωνάζουμε, βρίζουμε.
Εκείνη τι στιγμή τι θα κάνουμε.

Είναι πολύ σοβαρότερο το ερώτημα απ'οτι αφήνεται να φαίνεται τώρα τελευταία..
Η απαξίωση του δικαιώματος της ψήφου είναι ένα ακόμα θλιβερό σκαλοπάτι προς τα κάτω.
Τι σημαίνει άραγε μαυρίστε τους όλους μην ψηφίσετε κανέναν. Ολοι την ίδια μούρη έχουν.
Ας πούμε ότι συμφωνούμε σ'αυτό.

Πως θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο? Να το λέμε, να το εννούμε πραγματικά και να το πράξουμε.
Οπότε δεν ψηφίζουμε ΚΑΝΕΝΑΣ - ΚΑΝΕΝΑΝ και δείχνουμε την αγανάκτησή μας.

Ομως στις εκογές που έρχονται το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού θα ψηφίσει. Και θα ψηφίσει κάποιον συγκεκριμένα από τα κόμματα που συμμετέχουν.
Αν μερικοί (λίγοι) απέχουν ή άν κάποιοι άλλοι βάλουν ένα καμμένο ξυλάκι μέσα αντί για ψήφο και η ψήφος τους ακυρωθεί απλά θα καταμετρηθούν μερικά άκυρα ψηφοδέλτια και μερικές αποχές.

Την επόμενη μέρα όμως θα έχει βγει μια κυβέρνηση που θα έχει αποφασίσει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι ούτε οι αυθόρμητες εκδηλώσεις του "αι σιχτήρ" ούτε οι κραυγές τύπου μαύρο σε όλους για να τους δείξουμε, ούτε εγώ θα κάτσω σπίτι μου και δε πα να κάνετε ότι θέλετε οι υπόλοιποι.

Η επόμενη μέρα μας αφορά όλους θέλουμε δε θέλουμε. Εκτός κι αν κάποιος δηλώνει ερημήτης που κατοικεί σε κάποιο σπήλαιο, δεν δουλεύει δεν έχει υποχρεώσεις δεν έρχεται σε καμμία επαφή με την πραγματικότητα και θρέφεται με κανένα χορταράκι και ψάρια που πιάνει στο ποτάμι με το ινδιάνικο καμάκι του.

Οι υπόλοιποι θα έχουμε μια κυβέρνηση η οποία θα καθορίζει τον τρόπου που ζούμε, που ανασαίνουμε, που πεθαίνουμε. Αυτή είναι η μόνη άμεση αλήθεια.

Ναι υπάρχει και η αλήθεια των εξωγήινων, της κούφιας γης, της δευτέρας παρουσίας, του μεγάλου Κθούλου, των αγγέλλων και των εκπτωτων, της συνομωσίας των δρακονιανών κλπ κλπ, αλλά τώρα στις 16 στη γη, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στην οδό τάδε αγαπητέ τάδε το μόνο που σου ζητούν να κάνεις είναι να ρίξεις ένα χαρτάκι σε ένα κουτάκι.

Και να αποφασίσεις την επόμενη μέρα όχι αν η ζωή σου θα γίνει καλύτερη γιατί αυτό είναι ένα όνειρο τρελλό όνειρο απατηλό, αλλά να αποφασίσεις τουλάχιστον πόσο μπορείς να αντέξεις ακόμα να σε δουλεύουν.

Τι μπορούμε να κάνουμε όσοι αναρωτιόμαστε και δεν είμαστε τυλιγμένοι σε κάποια σημαία στα μάτια και στο μυαλό μας?
Να κινητοποιήσουμε ένα μουχλιασμένο μηχανισμό που ονομάζεται σκέφτομαι, κρίνω, αποφασίζω.

Κι αν αποφασίσω μετά από σκέψη όμως να ρίξω και το ξυλάκι, σεβαστό.
Αν αποφασίσω μετά από σκέψη να απέχω κι αυτό σεβαστό.
Αν αποφασίσω να τους μαυρίσω όλους ή να επιλέξω κάποιον ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΚΕΨΗ, σεβαστό.

Αρκεί να μην αφήσω να μου κάνουν ότι μου κάνουν πάντα. Να με σύρουν σαν τ'αρνιά που κάηκαν στην Ηλεία, όπου, ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ.