ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ "ΠΑΛΙΟ"..

Πριν λίγο μιλούσα με το πατέρα μου στο τηλέφωνο που βρίσκεται σε ένα από τα χωριά στο Πάρνωνα. Βλέπει τους καπνούς από το Ταύγετο και μου είπε ακριβώς τα παρακάτω.

Είμαι 78 χρονών. Ολη μου τη ζωή δε θυμάμαι να είχε πιάσει ποτέ τέτοια φωτιά.
Πέρασε ολόκληρη η λαίλαπα του πολέμου και δεν κάηκε τίποτα.

Οι Γερμανοί γέμιζαν το τόπο με φωτοβολίδες. Μάχες, εκρήξεις, ανατινάξεις όλα μείνα όπως ήταν πριν.

Και οι ίδιοι οι κάτοικοι όλα τα χρόνια κάναν τις ίδιες δουλειές. Και τις μικροφωτιές που έβαζαν οι χωρικοί για διάφορες συνηθισμένες δουλειές. Και άνεμοι φύσαγαν. Η φύση προχώραγε πάντα σε συνδυασμό με τους κατοίκους.

Το ίδιο σίγουρα συνέβαινε και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Δηλαδή έτσι τυχαία το 2007 μέσα σε δυο μήνες βρέθηκε να καίγεται όλη η Ελλάδα? Επειδή λέει κάποιος πέταξε ένα τσιγάρο ή μια γριούλα έκαψε μερικά φύλλα στην αυλή???
Σοβαρολούμε?

Φαίνεται το 2007 τα πράγματα γίνονται αλλοιώς από ότι στη διάρκεια αιώνων.
Γιατί όταν λένε ότι κινδυνεύουν κτίσματα στη Μάνη που είναι από το 1700 τι σημαίνει ότι από το 1700 μέχρι σήμερα όπου ΠΟΤΕ δεν είχαν καεί έτυχε φέτος να γίνει?

Δηλαδή πανέμορφα μέρη που μένουν πανέμορφα αιώνες τώρα, όπως και στην Αθήνα τα υπέροχα βουνά που γίνα στάχτη όλα αυτά έτυχε να ατυχήσουν τη τελευταία εικοσαετία?
Τέλος συζήτησης.

Δεν υπάρχουν λόγια.

Κάθε Ελληνας που αγαπάει το τόπο του αληθινά, φέτος πρέπει να κυκλοφορεί με πένθος κι όχι δεν είναι λαικισμός. Δεν πενθεί κάποιος δηλαδή όταν καίγεται το σπίτι του? Δεν είναι σπίτι μας ο τόπος μας? Τοτε τι θα έπρεπε άραγε να πενθούμε?

Αν το σκυλάκι της τάδε χαμένης ηλίθιας ζεσταίνεται το καλοκαίρι και πρέπει να πάει σ'ενα καλό κομμωτήριο για κούρεμα?
Μήπως πρέπει να ανησυχουμε αν η τάδε παλαβή έβαλε καινούργιο στήθος ή καινούργιους κώλους?
Μήπως η έννοια μας είναι αν ο τάδε ξενέρωτος έκανε κι άλλο χρυσό δίσκο πουλώντας τη σαβούρα του?
Η μήπως θα έπρεπε να μας ανησυχεί ποιός πηδήχτηκε με ποιόν και πόση διατροφή ζήτησε η κερατωμένη του κερατωμένου?

Καίγεται η γή, τα ταμεία, οι τσέπες μας, τα παιδιά μας, οι γέροι μας και τα μυαλά μας.... αυτά μάλλον έχουν καεί από καιρό τώρα.

ΑΙΝΤΕ ΘΥΜΑ ΑΙΝΤΕ ΨΩΝΙΟ.. Κι εγώ που τα γράφω αιντε κι εγώ και η αναισθησία μου που έχει βγάλει μούχλα στη καρέκλα μου και στο μυαλό μου.