ΔΙΑΚΟΠΕΣ..

Πως μπορεί κάποιος να μιλάει για διακοπές αν δεν διέκοψε τίποτα? Καθόντουσαν εκεί στο διπλανό μπαλκόνι της πανσιόν. Ιδιοι, μια μικρή μετατόπιση της εργαλειοθήκης τους λίγο παρα πέρα από το στριμωγμένο διαμέρισμα των αθηνών. Ηταν όλα εκεί πάνω στο τραπέζι τους τα γκατζετάκια τους που έχουν γίνει δεύτερη φύση.

Ανάμεσα σε ενα ατέλειωτο γαλάζιο πάνω κάτω εκείνοι ήταν το μελανό σημείο που διεκοπτε την ομορφιά της ρεμπελιάς. Λαπ τοπ, κινητά, mp3, κάμερες, μηχανές, προγραμματάκια, περιοδικά ανάλογα τα είχαν φέρει όλα μαζί, αντάμα με μια ακατάσχετη πολυλογία που τάραζε τη γαλήνη του φεγγαριού, μιλώντας για δουλειές και πάλι δουλειές, αυτοκίνητα και πάλι αυτοκίνητα, υπολογιστές και πάλι υπολογιστές.

Οι πιο φανατικοί είχαν γυρίσει τη πλάτη εντελώς θρασύτατα στη μεγάλη άρκτο που κόντευε να πέσει πάνω στα κεφάλια μας νευριασμένη, και δεν μπήκαν καν στο κόπο να συνειδητοποιήσουν έστω και ελάχιστα ότι έπρεπε για μερικές έστω ώρες να διακοπολογήσουν..

Η μέλισσα πάνω στο μπουκάλι της πορτοκαλάδας μου είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται έντονα, η νυχτερίδα που φώλιαζε στη γωνία του πίσω μπαλκονιού το ίδιο. Το αλάτι πάνω μου μόλις που το συγκρατούσαν μη γίνει θύελλα και τους σκεπάσει με το μαρτύριο της λύσσας...

Ηταν εκεί φρέσκοι, αψεγάδιαστοι, οι κοπέλλες μακιγιαρισμένες, γεμάτες μπιχλιμπίδια, κρέμες και αρώματα που κάναν την ατμόσφαιρα να μοιάζει με πολυκατάστημα. Τα αγόρια ονειρευόντουσαν ένα γαμάτο νέο μηχάνημα που λες και η ιδέα τους προέκυπτε από το σκάσιμο που έκανε το κύμμα...

Ενοιωσα μια υπέροχη αλήτισα, τσαπατσούλισα, με πόδια γεμάτα άμμο, και βλέμμα σκεπασμένο από ένα πυκνό ουρανό.

Εκλεισα τ'αυτιά μου στις μηχανικές σειρήνες και κοίταξα ίσια επάνω το μυστικό διάδρομο. Μ'ενα σάλτο έφτασα στην άκρη του εκεί που τα πληκτολόγια είχαν χάσει πια τη σημασία τους και οι ρόδες γυρίζανε μάταια.

Διέκοψα.
Επέστρεψα σαν κλέφτης στο τόπο μου, κι ήταν ίδιος απαράλλαχτος όπως πάντα. Πέταξα μέσα ένα μπουκάλι μπύρας μ'ενα χαρτάκι από τσιγάρο που έγραφε την ΄ιδια φράση όπως πάντα. Είμαι εδώ. Παρούσα. Εχω χαράξει τις ολόιδιες μέρες μ'ενα λέπι και τις έχω διακόψει.. Για λίγο έστω. Η επιστροφή θα μοιάζει μ'ενα τσίμπημα από αχινό. Για να θυμάμαι το θαλασσί που αγνόησαν.