ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΤΡΙΔΩΝ.

Χρόνια πολλά λοιπόν στους πατεράδες που κυβέρνησαν το μικρό τους κράτος με ήθος, σεβασμό και αγάπη.
Γιατί η οικογένεια είναι η εικόνα ενός πολιτεύματος.
Μπορεί να είναι δημοκρατία ή φασισμός. Μπορεί να είναι επανάσταση ή υποταγή.
Κι ο πατέρας στα μάτια ενός παιδιού είναι ο ηγέτης.
Κι ο ηγέτης μπορεί να είναι προστάτης ή δυνάστης.

Χρόνια πολλά λοιπόν στους πατεράδες που περπάτησαν στα όνειρα των παιδιών τους. Καμμιά ευχή για εκείνους που γέννησαν εφιάλτες.

Πατέρας δεν είναι ο σύντροφος μιας οποιασδήποτε μητέρας. Είναι ο συμπολεμιστής μιας γυναίκας στη σπουδαιότερη μάχη. Τη μάχη του να συμβάλλεις στο να μεγαλώσει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Και σ΄αυτή τη μάχη ισχύει κάτι απλό. Για να το καταφέρει κάποιος αυτό πρέπει κι ο ίδιος να είναι...

Ισως σε μια ιδανική κοινωνία θά πρεπε μια μεγάλη μάζα πληθυσμού να στειρώνεται για να μην έχει το δικαίωμα να "σπέρνει"
Αλλά από την άλλη σε μια ιδανική κοινωνία δεν θα υπήρχε αυτή η μάζα κτηνανθρώπων...

Προς το παρόν θα συνεχίσουμε να βιώνουμε το ίδιο φαινόμενο.
Τη δημιουργία μιας οικογένειας με τη νοοτροπία του τυχαίου. Ετσι κάνουν όλοι, ας κάνουμε κι εμείς, μια τυχαία εγκυμοσύνη που δεν έγινε έκτρωση, ή μια υποχρέωση-έθιμο. Οταν μεγαλώνεις κάνεις παιδια. Γιατί έτσι θα αποκτήσεις ακόμα ένα τίτλο στο βιογραφικό σου. Πατέρας ή μάννα και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι μαζί σου που έκανες το καθήκον.

Το κακο είναι ότι στη συνέχεια κανείς δεν θα σε ελέγξει σε περίπτωση που αντί για οικογένεια δημιουργήσεις ένα έκτρωμα, γιατί δεν είναι αυτό το ζητούμενο των "γύρω" σου και γιατί όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν.

Χρόνια πολλά λοιπόν στους πατεράδες που μπορούν να αγαπήσουν κάτι περισσότερο από τον ευατό τους σε μια κοινωνία που έτσι κι αλλοιώς η αγάπη για τον πλησίον είναι κρυμμένη χρόνια τώρα σε άγνωστη τοποθεσία.

Ενας άνθρωπος που γεννιέται δεν είναι η προέκτασή μας. Δεν είναι το πιστοποιητικό της αθανασίας μας σ΄αυτό το κόσμο.
Ειναι απλά ένας ΑΛΛΟΣ άνθρωπος που ίσως δεν μας μοιάζει σε τίποτα κι ίσως να έχει ελπίδα να γίνει καλύτερος από εμάς.
Δεν τον γεννάμε για να τον διατάξουμε, τον γεννάμε για να έρθει μια ακόμα ελπίδα.
Δεν τον γεννάμε για να φτιάξουμε μια φωτοκόπια του ευαυτού μας, τον γεννάμε για να του κάνουμε μερικά μαθήματα οδήγησης και μετά να φύγει ελεύθερος για το τόπο που εκείνος θα θελήσει να ταξιδέψει.

Πατεράδες, μανάδες είστε οι κομιστές ενός εισιτηρίου. Δώστε το κι ευχηθείτε ο καρπός σας να συμβάλλει για ένα καλύτερο κόσμο. Ισως να ήρθε ακριβώς γι αυτό το λογο. Μην τον φυλακίσετε...