ΒΑΛΤΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΝΑΚΡΩΤΙΚΩΝ. ΣΦΙΧΤΕΙΤΕ ΒΡΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ!

Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών? για τα ναρκωτικά? κάπως έτσι τη λένε. Δηλαδή μια μέρα σκέψης για το πρόβλημα των ναρκωτικών. Μάλιστα...
Για να δούμε ποιοί θα σκεφτούν αυτή τη μέρα.

Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου που ως γνωστόν, το βλέπουμε καθημερινά άλλωστε, έχουν κυρήξει ένα ανελέητο πόλεμο εναντίων των ναρκωτικών. Καθημερινά βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων πίνακα με τα ονόματα μεγαλεμπόρων, καλλιεργητών κλπ που έχουν συληφθεί και κρεμιούνται στη κεντρική πλατεία του χωριού. Τι άλλο παραπάνω να κάνουν? Μην είμαστε κι αχάριστοι. Φανταστείτε ότι αν ρωτήσουμε ένα μικρό παιδάκι στη γειτονιά ποιός είναι ο "κύριος" που δίνει καραμελίτσες στα παιδάκια θα μας δείξει αμέσως "να εκείνος είναι" αλλά η πολιτεία, οι δάσκαλοι και η οικογένειά του παίζουν τη τυφλόμυχα τάχατες ο καθένας για τους δικούς του "αλτρουιστικούς" λόγους... Η πολιτεία δεν ακούει, οι παιδαγωγοί θα μιλήσουν σήμερα που είναι η επαίτειος (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) και η οικογένεια θα πει.. πιπέρι στο στόμα!

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι ίδιοι οι χρήστες, που νομίζω ότι έχουν κάθε βοήθεια ανθρωπίνως δυνατή από σειρά οργάνων του κράτους. Μόλις κάποιος πέσει στη πρέζα όλοι ασχολούνται μαζί του (αφού φυσικά πεθάνει και μετά) γιατί ως γνωστόν αν σωζόταν πριν, δεν θάχαμε παγκόσμια ημέρα να κάνουμε και με τι θα καλύπταμε το κενό.... Δεν θα αναλύσω καν τη παράμετρο αυτή γιατί δεν θεωρώ τον ευαυτό μου άξιο να αναλύσει ένα δράμα που ούτε μια μικρή παράμετρο δεν γνωρίζω....

Η άλλη κατηγορία είναι οι οικογένειες του θύματος. Οι οποίες επίσης έχουν κάθε φροντίδα ώστε να ανταπεξέλθουν στον γολγοθά. Πρώτη βοήθεια έρχεται από το περιβάλλον τους. "Μη πλησιάζεται εκείνο το σπίτι" γιατί έχουν το γιο που είναι μπλεγμένος άσχημα αλλά τι τα θες μερικοί άνθρωποι δεν έπρεπε να γίνονται γονείς. Τς τς τς... Συνήθως το σπίτι ενός ναρκομανούς (αν έχει σπίτι πια και δεν τον έχουν πετάξει τελείως έξω) μοιάζει απλά με το σπίτι (άλλων εποχών) ενός λεπρού. Θάφτε τον γρήγορα μη μολύνει κι άλλους.

Μας μένει λοιπόν η υγιής κατηγορία που δεν πουλάει, δε πίνει, δε βοηθάει. Οι καλοί πολίτες. Εκείνοι ασχολούνται με το θέμα τόσο, όσο και σε άλλες κατηγορίες παραπλανηθέντων προβάτων. Κάνουν ένα σταυρό, ρουφάνε μια γουλιά καφέ και λένε στο απογευματινό κουτσομπολιό με τη γειτόνισα. Αχ Κούλα μου δόξασοι ο θεός, εμένα ο Κωστάκης μου ούτε τσιγάρο δε κάνει...

Η παγκόσμια ημέρα λοιπόν κατά των ναρκωτικών είναι ακόμα μια μέρα φολκλόρ. Δηλώνουμε παρόντες ότι γνωρίζουμε ένα πρόβλημα, ευχόμαστε να μη φτάσει ποτέ στη πόρτα μας, και χαζεύουμε μερικά σχετικά ντοκυμαντέρ και εκδηλώσεις για να δούμε πως είναι "οι άλλοι" και να αισθανθούμε ήσυχοι ότι δεν είμαστε έτσι.

Παρεπιπτόντως κυρία Κατίνα μου, ο Κωστάκης σου είσαι σίγουρη ότι είναι ασφαλής? Νομίζεις ότι είναι πολύ μακριά η μπόχα και δεν θα σε πιάσει? Νομίζεις ότι υπάρχει ειδικός θεός που θα προστατέψει εσένα ή είσαι τόσο σίγουρη ότι όλα αυτά γίνονται μόνο από λάθος γονείς με λάθος συμπεριφορές και είναι μεμονωμένα πέριστατικά...

Τα ναρκωτικά είναι τεράστια πηγή κέρδους. Αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα τους. Η μεγαλύτερη πηγή κέρδους και ανεξέλεγκτη. Οσο λοιπόν παραμένει έτσι ζητάει χρήστες. Και θα τους βρει είτε είναι ο Κωστάκης σου είτε είναι ο Κωστάκης της λάθος μάνας. Αν μπορούσαν αύριο το πρωί θα μπουκώναν τα παιδιά όλου του κόσμου με το ζόρι μεχρι να σκάσουν απ τη πρέζα. Γιατί τα ναρκωτικά ως γνωστόν κινούν ένα τεράστιο κύκλωμα που συνδέεται με ότι πιο άθλιο. Και κάθε εμποράκος βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας, μπροστά στο σχολείο, στο μπαράκι, στη παραλία, στους τόπους συγκέντρωσης της νεολαίας, στα στέκια τους και τώρα περισσότερο από ποτέ, σε μια κοινωνία που δεν έχει καμμιά χαρά να προσφέρει, κανένα όνειρο, το "φανταστικό ταξίδι" περνάει πολύ... Γίνεται ανάγκη.

Αλλωστε αν μας κοιτάξεις έτσι σαν παρατηρητής απ΄έξω ειτε ρουφάμε είτε όχι, πρεζάκηδες είμαστε όλοι. Μόνο που του καθενός η μαστούρα έχει άλλο όνομα. Απλά τη δική μας τη μαστούρα των "καθως πρέπει πολιτών" την επιτρέπουν γιατί αυτή δίνει την ευκαιρία να κινείται άνετα και χλιδάτα η κανονική μαστούρα των παιδιών μας.

Οι τελειωμένες κοινωνίες δημιουργούνται από τελειωμένου πολίτες. Εμας.