ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΡΟΒΑΤΑ.

Μπαίνω στο πολυκατάστημα να χαζέψω. Η κοπελίτσα έρχεται δίπλα μου και με παρακολουθεί. Την κοιτάζω με κοιτάζει. Στην αρχή δεν αντιλαμβάνομαι τι θέλει μετά σκέφτομαι τσκάρει αν είμαι κλέφτρα. Επειδή άρχισα να τα παίρνω λιγάκι και την κοίταζα κι εγώ εντόνως κάνει νόημα κι έρχεται κι αλλη μια κοπελίτσα κοντά. Ετσί δυο τσεκάρανε αν και τι θα βουτήξω...

Την επόμενη μέρα το πρωί πηγαίνω στο περίπτερο και σκέφτομαι να ψαχουλέψω λίγο τα περιοδικά να πάρω κανένα να περάσει η ώρα μέσα στο μετρό. Ο περιπτεράς βγαίνει έρχεται δίπλα μου με ρωτάει, του λέω ότι θέλω να κοιτάξω τα περιοδικά στέκεται εκεί αμίλητος καρφωμένος επάνω μου και παρακολουθεί κάθε κίνηση.

Αυτή τη φορά ένοιωσα την ανάγκη να είμαι πιο άμεση. Κοιτάς μήπως σου βουτήξω τίποτα? Χαμογελάει αμήχανα και μου λέει «ε.. ξέρετε στις μέρες μας δεν το γράφει και κανείς στο κούτελο....»

Ενοιωσα να τσαντίζομαι έντονα. Δεν γούσταρα καν να αγοράσω τίποτα. Δεν έφταιγε ο έρημος ο περιπτεράς που τον έχουν καταρημάξει... απλά μου έφερε στο μυαλό, άθελά του, ένα σκηνικό που με ταράζει. Οι συνειρμοί που γίναν μέσα μου απλώθηκαν και ένοιωσα τη γνωστή ασφυξία...

Αλλη μια στιγμή ασφυξίας στο μαντρί του παραλόγου. Ξέρετε ποιό μαντρί..
Αυτό εδώ. Το μαντρί που διοικούν καμμιά εκατοστή λύκοι και επιβάλουν τη τάξη με μερικές χιλιάδες ψωριάρικα τσοπανόσκυλα που ταχουν βάλει να προσέχουν τα πρόβατα.

Το μαντρί όπου τα μικρά ταλαίπωρα τσοπανόσκυλα στέκονται δίπλα στα προβατάκια και τα προσέχουν μην κλέψουν καμμιά οδοντόκρεμα από το σουπερ μάρκετ, μη καπνίσουν ένα ύποπτο τσιγάρο, μην προσθέσουν καμμιά ύποπτη αποδειξούλα στο ήδη άθλιο εισόδημα, μη δε δόσουν τη δόση στη τράπεζα κι εκείνη μελαγχολήσει....

Οι λύκοι βουτάνε φιλέτα από παντού. Τα καλύτερα. Ανενόχλητοι. Κάνουν ότι θέλουν. Το μαντρί είναι δικό τους.
Κι η δικαιοσύνη έχει ανάγκη να εκτονωθεί κάπου. Πρέπει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Και ελπίζει να κάνω εγώ τη στραβή..

Ελπίζει να μου κάτσει κάτι άσχημα να μη μπορώ να πληρώσω τη δόση από το δάνειο και αφού βάλει το ψωριάρικο τσοπανόσκυλο να με απειλεί από το τηλέφωνο με θεούς και δαίμονες, (έτσι πρέπει να κάνει για να πάρει τα ψίχουλα που του δίνουν σα μισθό...) μετά θα μου στείλει το κλητήρα για να κάνει κατάσχεση στο σπίτι του κλέφτη. Εκείνου του πρόβατου δηλαδή που ήδη έχουν κατακλέψει όλοι. Ο εργοδότης, το ασφαλιστικό ταμείο, η κυβέρνησή του και η ΄ιδια η αγαπημένη του Τράπεζα.

Είναι το ίδιο με το τσοπανόσκυλο που στέλνουν να δει μήπως κρατάει μια σφεντόνα το φοιτητάκι το αγανακτισμένο στο δρόμο και ελπίζουν να κάνει τη στραβή να σπάσει κανα τζάμι για να έχουν να μπουζουριάσουν κάποιον. Για να έχει ένα λόγο ύπαρξης η παρουσία των άλλων τσοπανόσκυλων, εκείνων που επίσης πληρόνονται ψίχουλα αλλά τους έχουν πει ότι δουλεύουν για το καλό της πατρίδας.....

Και το άλλο δύστυχο ψωρόσκυλο , εκείνος ο ρουφιάνος της διπλανής πόρτας που έχει αναλάβει έργο ιερό. Είναι ο δοσίλογος της κατοχής, είναι ο χαφιές της αστυνομίας, είναι ο γλύφτης στη δουλειά που καρφώνει τους άλλους, είναι η φιλενάδα που βάζει λόγια να χωρίσει το ζευγάρι, είναι η πεθερά που καραδοκεί να βρει πάτημα να χωρίσει ο γιόκας της απ΄την άχρηστη, είναι ο φτωχομπινές που παρακαλάει για μια θεσούλα το κοιλαρά το βουλευτή της περιφέρειάς του, είναι το βλήμα που ετοιμάζεται να κατατροπώσει τους εχθρούς που τουχουν ρίξει από παντού κι εκείνος τους μυρίζεται.....

Είναι τα ψωριάρικα ανθρωπάκια που βγάζουν τα μάτια τους μεταξύ τους για να μπορούν οι λύκοι να κοιμούνται ήσυχα και να απολαμβάνουν τους μεζέδες ανενόχλητοι. Αυτά τα ψωριάρικα ανθρωπάκια που πάνω τους στηρίζεται η ησυχία της εξουσίας. Τα ανθρωπάκια που επιβιώνουν σαν καταδότες. Καταδότες της ζωής, της αγάπης, της οικογένειας, του φίλου, του παιδιού, της ψυχής τους της ίδιας. Δεν έχει σημασία αν έχουν το τίτλο του επίσημου χαφιέ ή το κάνουν για το κέφι τους. Το μέσα είναι το ίδιο. Γεμάτο ψώρα, πείνα και μιζέρια. Ενα τίποτα που επιβεβεώνεται καταδίδοντας, παρακολουθώντας, επικρίνοντας άλλα ...τίποτα..

Κι ακόμα ένα τσοπανόσκυλο, αυτό που θα παρακολουθεί αυτά που γράφω εδώ τώρα και θα καταγράφει ποιά είμαι, το ιστορικό μου, αν έχω «προηγούμενα» αν είμαι τρελλή ή επικίνδυνη.

Το κράτος της ψιλικατζίδικης δικαιοσύνης είναι ο περιπτεράς που παρακολουθεί κάθε μέρα να με τσακώσει να του κλέβω μια τσιχλόφουσκα, για να έχει κι αυτό το ίδιο ένα λόγο ύπαρξης.....