Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ Σ’ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΥ «ΟΜΗΡΟΥΣ» ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ.

Πήρες κάποτε (προ Χριστού) ένα δάνειο.
Αφού το πήρες ακολούθησε ο χαμός.
Εκτός από τα προσωπικά προβλήματα που μπορεί να σου έτυχαν. Μένεις ξαφνικά, χωρίς δουλειά, χωρίς οικογένεια, χωρίς σπίτι, χωρίς το Θεό σου για χίλιους δυό λόγους που αποτελουν την τραγική καθημερινότητά μας.

Ανακαλύπτεις πως το ρεύμα απο α που κόστιζε τότε έχει αναχθεί σε α εις την νιοστή δύναμη,
Τό ίδιο το νερό, το τηλέφωνο, τα τρόφιμα, τα φάρμακα, τα παπούτσια, τα ρούχα, ο καφές, οι σεβιρέτες, τα προφυλακτικά, κι έχει απελπιστικά ερημώσει το πορτοφόλι.

Κι έρχεται εκείνο το τουβλο που τοχουν βάλει απο την χψφ εταιρεία που εκπροσωπεί την χψφ τράπεζα (λέμε τώρα.....) να μιλάει σαν ένα ρομπότ πίσω από ένα τηλέφωνο, και του πετάνε ένα κομματάκι ψωμί μόλις σημειώσει μια επιτυχία (δηλ. καταφέρει ν΄αρπάξει μια καθυστερημένη δόση κάποιας σταγόνας μέσα στον ωκεανό) και σου λέει,

Καλά όταν παίρνατε το δάνειο δεν σκεφτήκατε πως θα το ξεπληρώσετε???? Κι αρχίζει και βρίζει πατόκορφα. Βρίζει, απειλεί, ενοχλεί ΣΟΒΑΡΑ...

Πως λέμε καλά όταν χτίζατε ένα σπίτι δεν σκεφτήκατε ότι κάποτε μπορεί να το γκρεμίσει ένας σεισμός ή όταν πάτε για μπάνιο στη θάλασσα δεν σκέφτεστε ότι μπορεί να βγει ένας καρχαρίας, ή όταν τρώτε ψωμί δε σκέφτεστε μήπως σας κάτσει κανένα ψίχουλο στραβά και πνιγείτε???

Οχι βρε μαλακισμένη. Δεν το σκέφτηκα. Χρειαζόμουν σαν άνθρωπος ένα σπίτι να ελπίζω, και για μπάνιο να πάω να δω πως είναι η θάλασσα και να φάω λίγο ψωμάκι. Με το καημό τους θα πέθαινα βλαμμένη?

Ημουν από τους άσχετους που σκεφτηκαν ότι κάτι μπορεί να διορθωθεί στο μέλλον, θα ξεχρεώσω το δάνειο , θα γίνω και καλός άνθρωπος ,θα ανάβω κι ένα κερί στην εκκλησία , θα καλοπαντρέψω μ΄ενα τίμιο αγόρι τη κόρη μου και θα μάθω να φτιάχνω παστίτσιο σαν την κυρά Κούλα τη διπλανή!

Ομως όλα αυτά θα γινόντουσαν,
Αν ζουσα σε κράτος όχι σε σταύλο.
Κι αν αυτό το κράτος είχε τα μάτια του στραμμένα στο τοκογλύφο κι όχι στο θύμα!!!!

Φαντάστηκα βρε ηλίθια, οτι δε μπορεί να τρώνε μόνο, θα ρίξουν έστω κι ένα ψίχουλο να γιάνουμε. Ποιό ψίχουλο. Ακρίδα έπεσε. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο.
Ημουν επίσης από εκείνους που σκέφτηκαν ότι δεν μπορείς να είσαι και μαύρος, και να μη ξέρεις μπάσκετ και να την έχεις και μικρή όπως λέει το ανέκδοτο!!!!
Κι ομως έτσι ήμουν!

Οπότε εσύ μάζεψε το χαντς φρεε σου και βάλτο εκεί που ξέρεις, γιατί τώρα αρχίζει το μεγαλύτερο καλαμπούρι!!!
Από όσους είχαν και κάτι μπορέσατε να βουτήξετε, βουτήξατε.
Από εκείνους που δεν έχουν τίποτα..... τι ακριβώς θα πάρετε για να καταλάβω?
Θα έθρει ο Γολιάθ που ελέγχει το παγκόσμιο κεφάλαιο και θα βουτήξει τα κουταλάκια από το τσαντίρι για να δει ποσο πιάνουν ?
Θα απειλήσεις κάποιον που η ζωή τον απειλεί κάθε μέρα και το συνίθησε????

Κι εμείς πότε θα ξεκινήσουμε να απειλούμε όλους αυτούς που δανείστηκαν τη ζωη μας και έγινε δανεική κι αγύριστη?
Πότε θα απειλήσουμε όσους ξεδιάντροπα μας κοιτάνε λέγοντας ΨΟΦΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ.

Εύχομαι οι μη κατέχοντες ΤΙΠΟΤΑ να γίνουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Θάχει φάση να το δούμε.
Ισως νάναι και η λύση που περιμένουμε....

Μέχρι τότε μαζέψτε τους. Ενοχλούν σοβαρά το κόσμο. Εχουν ξεπεράσει τα όρια. Κι εγώ ίσως δεν έχω τέτοιου είδους προβλήματα αλλά βλέπω κάτι γέρους να τους απειλούν για τα παιδιά τους, κάτι ανθρώπους που τους οδηγούν μέχρι αυτοκτονία.

ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΟΥΣ ΑΜΕΣΑ!!!!!!

( Συχνά πυκνά ακούω από τους τελευταίους εναπομείναντες «σωστούς» και καθαρούς ευηπόληπτους πολίτες να θεωρούν ότι έχουν πιάσει το πάπα από τα α......

Επειδή δεν χρωστάνε και να λένε διάφορες φιλοσοφίες για τους συμπολίτες τους, εδώ δεν θα δεχτώ τέτοιου είδους σχόλια. Γιατί φωνάζουμε για εκείνους που αληθινά πιαστήκανε στη φάκα, και για σοβαρούς λόγους. Ούτε για εορτοδάνειο, ούτε για να πάρουν φιρμάτα ρούχα. Μιλάω για κάποιες χιλιάδες οικογένειες, που όπως άλλες εποχές, όταν βρέθηκαν πνιγμένες ο ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ ήταν πάρόν με το χέρι απλωμένο και τους τσίμπησε. Αυτοί οι άνθρωποι μας καίνε και ζητούν τη βοηθεια μας. Και μη ξεχνάμε όλοι μπορεί να πατήσουμε τη μπανανόφλουδα γιατί ως γνωστόν ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς κάνουμε σχέδια).

3 σχόλια:

neoinileias είπε...

ωραίο άρθρο

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ενταξει σημερα λοιπον δεν προλαβαινω ν αφηνω σχολια στα κειμενα σου.Οκ ως εδω.Αλλα το να μας κανεις να δακρυζουμε 40 χρονων μαντραχαλοι ε αυτο παει πολυ.Το χεις παρακανει πια!
Πρωτη φορα καποιος που δε με ξερει και να ποναει με τον πονο μου?
Σ ευχαριστω που με προλαβες απο αγανακτηση κι εγραψες οσα δεν προλαβα εγω.Να σαι καλα.Πολυ καλα!

vasiliskos είπε...

Είναι μερικά αγκάθια που κουβαλάει κανείς επάνω του, και δεν ωφελεί να τα κρύβουμε. Καλύτερα να δακρύσουμε για ένα μικρό τσίμπημα και να γελάσουμε με μια μεγάλη χαρά... Γιατί ξέρεις τελικά όλα αυτά που μας κάνουν μικρά τσιμπήματα είναι. Μικρές ενοχλήσεις. Τι μπορεί να σου κάνει τελικά κάποιος? Αν ξέρεις, ότι μπορεί να επιζήσεις ακόμα κι αν βρεθείς σ΄ενα παγκάκι στο δρόμο, μόνος, χωρίς τίποτα, ποιός να σου κάνει και τι?

Μου έχεις γράψει τόσα όμορφα πράγματα που θα με πιάσει ξαφνικά το "σύνδρομο του δεν θα φανώ αντάξια" και δεν θα μπορώ να γράψω λέξη:)
Ειλικρινά ευχαριστώ. Είναι όμορφο, όχι να εισπράττει κανείς μπράβο, αλλά να νοιώθει ότι οι αξίες του είναι άξιες...