ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....

Πόσοι από εμάς αγγίζουν το πρόβλημα, αγγίζοντας το πραγματικά?
Θα ακούσουμε συζητήσεις και συζητήσεις σήμερα. Εντός και εκτός δικτύου. Πόσοι απ΄όσους συζητήσουν κατ΄αρχήν θα εκθέσουν τον ευαυτό τους. Κάποιον δικό τους. Τις προσωπικές τους εμπειρίες.
Ναι παίρνω και τραβάω αυτό το ζόρι...
Ναι έχω ζήσει τα τάδε πράγματα και η διαδικασία είναι η εξής....
Θα μιλήσουμε για κάποιους άλλους, θα υποθέσουμε ότι κάτι γίνεται, κι αν ακόμα την έχουμε πατήσει κάποια στιγμή ή τη πατάμε ακόμα, θα κρυφτούμε.

Γιατί είναι παράλογο αλλά είναι η αλήθεια. Τη στιγμή που χιλιάδες παιδιά χάνονται, που έχουν ερημώσει σπίτια, που παίζονται μεγάλα δράματα τέτοια που ο ανίδεος πολίτης δε μπορεί καν να φανταστεί..... κρυβόμαστε.
Κρυβόμαστε λες κι αν φτάσει παρά κει θα μας παρασύρει όλους και θα μας πνίξει. Παιζουμε τις στρουθοκάμηλους. Κρύβω το κεφάλι μέσα στην άμμο κι έτσι το πρόβλημα δεν θα με δει...

Το πόσο εύκολο είναι να γαμηθεί όλος ο κόσμος σου από αυτή τη μάστιγα, το γνώρισα νωρίς. Εζησα τα εφηβικά μου χρόνια στο εξωτερικό. Σε μια πανέμορφη ευρωπαϊκή πόλη που όμως στα 32 παιδιά που είχα στη τάξη μου, (στο λύκειο) τα 25 (τουλάχιστον) ήταν κανονικοί χρήστες του .. κάτι.
Ετσι είδα εκείνη τη φίλη μου να πεθαίνει.

Πριν 1 χρόνο από κείνη τη καταραμένη νύχτα, δεν είχε δοκιμάσει ούτε τσιγάρο. Ενα χρόνο μετά τη θάβαμε. Τόσο γρήγορα, τόσο βιαστικά. Ηταν 17 χρονών.
Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι συνέβη. Μοιάζαμε τόσο πολύ. Ο τρόπος σκέψης μας, η ιδιοσυγκρασία μας, οι οικογένειές μας... τι μπήκε τόσο απότομα ανάμεσά μας κι άφησε εμένα ζωντανή κι εκείνη νεκρή.

Ηταν πολύ απλό αυτό μας χώρισε. Ηταν λίγο πιο ευάλωτη, ήμουν λίγο πιο χοντρόπετση. Και το μυρίστικαν. Και την έπεσαν σ΄εκείνη. Οι «φίλοι» για να κάνουν μια ίδια μ΄εκείνους , οι «άλλοι» γιατί μυρίστηκαν ολόφρεσκο πελάτη και με φραγκάκια (ήταν καλοστεκούμενη οικογένεια), ακόμα κι ο γκόμενος είχε καταλάβει ότι «υπό την επίρρεια» θα τη πήδαγε ευκολότερα...

Τελικά τη πηδήξανε όλοι μαζί, κι εγώ όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, βρεθήκαμε ν΄αφήνουμε ένα λουλούδι σ΄ενα τάφο που η επιγράφη του θα ήταν σωστό να λέει «εδώ υπάρχει ένας ακόμα που έφυγε χωρίς να ξέρει το γιατί...»

Από τότε ήξερα, έμαθα ότι είναι πολύ πονηρή η κατάσταση. Πιο πονηρή απ΄οτι φανταζόμαστε...
Το υποψήφιο θύμα, είναι κατ΄αρχήν το «θύμα των θυμάτων».
Το πρώτο τσιγαριλίκι στο προτείνει ένα φιλικό, αγαπημένο χέρι, όχι ένας άγνωστος κακομουτσουνος έμπορος. Ανάβει κι ανάβεις. Ετσι για να νοιώσεις «της παρέας». Ανώδυνα, ήσυχα χωρίς πολύ σκέψη. Και τι έγινε...
Εκεί αρχίζουν οι διαφορές. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το τσιγαριλίκι τους ακόμα και φτάνουν τα 50...
Υπάρχουν παιδιά που γύρω στα 20-22 σταμάτησε η ζωή τους.
Είναι μια ρουλέτα από κει κι ύστερα. Αλλά όπως και νάναι η ρουλέτα, έχεις τη «φάτσα του χασίκλα».
Ακόμα κι όταν θεωρείς ότι το ελέγχεις μαλακίες. Εχεις ανάγκη από κάτι. Μια ακόμα εξάρτηση.

Τη προσθέτεις στην εξάρτηση από τσιγάρο, ποτό, φαί, σεξ..
Ολες οι απολαύσεις σ΄αυτη τη ζωή στα ακατάλληλα χέρια γίνονται εξάρτηση.
Μπορείς να καπνίσεις ένα τσιγάρο ή να πεθάνεις από καρκίνο.
Μπορείς να πιείς ένα ωραίο ποτάκι η να καταντήσεις να σέρνεσαι στα σκαλιά της ομόνοιας.
Μπορείς να ερωτευτείς κάποιον ή να καταντήσεις να σε βαράει και να του λες κι ευχαριστώ
Μπορείς να φας ένα ωραίο μεζέ, ή να καταντήσεις τα βράδυα να τη στήνεις μπρος σ΄ενα ψυγειο και να τρως με τη κουτάλα,
Μπορείς να προσπαθησεις να έχεις ένα ωραιο σώμα ή να πεθάνεις από τη πείνα σκελετωμένο αντίγραφο μιας τυχαίας μοντέλας που είδες στη τηλεόραση..
Μπορείς να δοκιμάσεις ένα τσιγαριλίκι ή μπορείς να χτυπήσεις τη μάννα σου, να κλέψεις το πατέρα σου, να πηδιέσαι τα βράδυα, να κλέβεις, ή και να σκοτώσεις για να βρεις μια κωλοδόση.

Δυστυχώς στην ανισσόροπη φύση ας είναι πιο εύκολο να γίνεις το δεύτερο παρά το πρώτο.
Κι όσοι πουλάνε και κερδίζουν γερά από την αρρώστεια σου το ξέρουν.
Και δεν θα θελήσουν ποτέ να σου δώσουν λύση να γιατρευτείς.

Φωνάχτε, διαμαρτυρηθείτε, κάντε αγώνες.
Θα διορθωθεί κι αυτό το πρόβλημα σίγουρα.
Αν κοιτάξεις τη γη από πάνω, σε κάθε γωνιά της , σε κάθε εκατοστό γης, τρέχει πύον από κάποιο κακό σπυρί.

Τα ναρκωτικά είναι χοντρή φάση κέρδους.
Κι έτσι θα μείνουν.
Αυτοί που κερδίζουν από αυτά έχουν χάσει μέχρι και τα δικά τους παιδιά και δε βγάλαν δάκρυ, λέτε να λυπηθούν τα δικά σας?