Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΑΚΙ, ΜΙΑ ΧΑΡΑ, ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ.

Σας έχω πει ξανά νομίζω για το ψιλικατζή της γειτονιάς μου (παλιά ) επί δικτατορίας ήταν ο χαμογελαστός γνωστός χαφιές.
Ηξερε ποιός, τι, που, πως κλπ σαν κάθε καλός χαφιές.
Χρόνια είχα να σκεφτώ αυτή τη φιγούρα μέχρι που άρχισε να γίνεται τώρα το σούσουρο για τα μπλογκ.
Προσπαθώ να φανταστώ τους σύγχρονους χαφιέδες....
Πως να είναι άραγε? Εκείνη η παλιά κλασσική φιγούρα ήταν με κουρεμένο φανταρίστικο το μαλλί, με μαύρο μικρό μάτι σαν κουμπότρυπα, γλοιώδες χαμόγελο, κι ένα κομπόδεμα από φραγκοδίφραγκα κάτω από το στρώμα.
Οι σύγχρονοι χαφιέδες? Πως είναι άραγε?
Εχουν ακόμα το συνήθειο να θέλουν να σκοτώνουν κάθε υποψία χαράς μόλις τη δουν να γεννιέται?
Κάνουν πάντα περισσότερα ακόμα κι απ΄αυτά που τους ζητούν τ΄αφεντικά τους?
Στο πολιτισμό της κλειδαρότρυπας πρέπει επί τέλους να βρήκαν τη δικαίωσή τους..
Μην ξεχάσετε.
ΤΑ ΜΠΛΟΓΚ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ...

2 σχόλια:

Kostas Skiadas είπε...

Ή περίπτωσις τού διαδικτύου είναι διαφορετική καί πιό περίπλοκη. Μαζεύτηκαν πολλοί μπλόγκερς καί οί οποίοι διαρκώς πολλαπλασιάζονται, μέ αποτέλεσμα καί σέ συνδυασμό μέ τήν ανωνυμία τών περισσοτέρων θά είναι δύσκολος ό εντοπισμός των όταν καί εάν χρειασθεί. Εκτός καί άν οί ίδιοι συναινέσουν μέ τήν αναγραφή τών στοιχείων τους, πράγμα εντελώς απίθανο.

vasiliskos είπε...

Οντως απίθανο. Εγώ προσωπικά δεν θα συναινέσω. Το βασιλίσκος δεν είναι ανωνυμία. Είναι ένα όνομα που για συγκεκριμένους λόγους, εδώ μέσα είναι το όνομά μου. Σέβομαι όσους εμφανίζονται επώνυμα όπως επίσης σέβομαι και όσους δεν θέλουν να αναφέρουν το όνομα που έχουν εκτός δικτύου. Γιατί στην ουσία δεν είναι ανωνυμία. Είναι ένα άλλο όνομα που όποιος το έχει επιλέξει ίσως τελικά να το νοιώθει το ίδιο οικείο όπως το κανονικό του όνομα. Αλλωστε στη ζωή σε βαπτίζουν άνευ ερωτήσεως και πολύ αργότερα αρχίζεις και συνειδητοποιείεις πιο είναι το πραγματικό σου όνομα :)