ΕΔΩ Η ΠΟΥΣΤΙΑ ΕΚΕΙ Η ΠΟΥΣΤΙΑ.... ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΥΣΤΙΑ?

Δεν μιλάμε πλέον για ακρίβεια, για ζόρια που μπορούμε ν'αντέξουμε, για μια υποτυπώδη κοινωνική μέριμνα που κάποια στιγμή θα απολαύσουμε, ένα ελάχιστο βλέμμα της εξουσίας προς τους ασθενέστερους πληθυσμούς, έτσι ... για τα μάτια.

Τώρα μιλάμε πια για καθαρή εξόντωση οικονομική, εργασιακή, κοινωνική, πνευματική του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών. Για αδιαφορία με θράσος, για πυροβολισμό «εν ψυχρώ».

Γιατί αυτό που ζούμε , με διαφορετικές πτυχές ο καθένας, είναι ΕΞΟΝΤΩΣΗ σε κάθε επίπεδο της ζωής. Ασχέτως αν το αντιλαμβάνεται ο καθένας ή όχι. Η φρίκη της εξόντωσης αυτής συμβαίνει ερήμην μας ή και με τη συναίνεσή μας.

Και όταν βλέπεις να συμβαίνει, τέτοια αθλιότητα, παρακμή, φτώχια, εγκληματικότητα, μίζες, σκάνδαλα, σήψη γενικώτερα σε κάθε πεδίο, απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και μέσα στη καλή χαρά τους μεγαλοκαρχαρίες εκδόσεων, τηλεόρασης, τραπεζών , και λοιπών μεγάλων κτηνανθρώπων, μυρίζει πουστιά. Χοντρή πουστιά....

Είναι το γνωστό τρίπτυχο του τρόμου. Εκείνοι διέταξαν κάποιους να έχουν το μεγαλύτερο κέρδος με τις μικρότες απώλειες. Να μαζεύουν ότι μπορέσουν στο ξέφραγο αμπέλι με τον αμπελουργό να κοιμάται ύπνο βαθύ...
Εκείνοι τα θαλάσσωσαν και δεν απέδωσαν όσα είχε το πλάνο.Και τους πήρε χαμπάρι ο κοσμάκης...
Αρα τον πούλο και πρέπει να έρθει άλλη φουρνιά.

Εκεί είναι η πουστιά.

«Εκείνοι» όταν μελέτησαν τα χαρτιά τους και πριν στείλουν στο διάολο τα δουλικά τους τα αποτυχημένα... τι καινούργιο φρούτο έχουν ετοιμάσει?

Γιατί βέβαια όποιος πιστεύει ότι υπάρχει κάτι που γίνεται χωρίς στυγνό προγραμματισμό και μελέτη από τους καλύτερους ειδήμονες του χώρου, ώστε όλα να πάνε κατ΄ευχήν τους, ή εντελώς αφελής πρέπει να είναι ή από άλλο πλανήτη....

Η παλιές καραβάνες ήρθε η ώρα να τη κάνουν. Οχι γιατί το επέλεξε ο λαός, γιατί απλά χάσανε το στοίχημα.
Οπότε όταν το παλιό φεύγει τι αυθόρμητα σκεφτόμαστε?... Οτι θαρθει κάτι «νέο».

Αυτό φοβάμαι. Εκεί αρχίζουν και με πιάνουν τα διαόλια. Οχι γιατί φυσικά δεν θέλω κάτι νέο, αλλά νέο τι?

Νέο όπως άλλαξε ο μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλοιώς.
Τι να τον κάνουμε το μανωλιό με τα φρουφρου και τ΄αρώματα?

Αυτός ο ενθουσιασμός που δείχνουν οι παλιές πουτάνες στα κανάλια για το «φρέσκο και λαχταριστό αρνάκι» αυτό επιβεβαιώνει πιο πολύ τους φόβους μου.

Πως τοχε πει εκείνος ο Μάξιμος για τον Αντίχρηστο?
Οταν θάρθει θα τον συμπαθήσουμε όλοι, θα είναι το καλύτερο παιδί και θα δώσει φως στις θλιμένες καρδιές των ανθρώπων?
Οτι θα μιλάει όμορφα και ο κόσμος θα τον αγαπήσει αυθόρμητα?
Ωχ...