Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΕΝΝΑ...

Τη πρώτη μέρα ο θεός έφτιαξε τη δικτατορία. Ησυχα πράγματα με τάξη. Θα κάνεις αυτό θα κάνεις εκείνο, και ουαι κι αλίμονο αν κάνεις ΕΚΕΙΝΟ. Γιατί ο άνθρωπος πρωτα έπρεπε να μάθει ποιός είναι το μεγάλο αφεντικό. Μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα (αφεντικά).

Τη δεύτερη μέρα αφού «ΕΚΕΙΝΟ» το έκαναν όμως, γιατί είχαν και μια ανυπακοή μέσα τους τα έρμα, μετά την αρχική τσαντίλα, λέει, πρέπει να το χαμηλώσω λίγο το προφίλ γιατί θα χάνω ψήφους.
Κι έφτιαξε τη δεξιά. Δεν είχε και καμμιά ιδεολογική διαφορά με τη δικτατορία αλλά ήταν οι περισσότεροι δεξιόχειροι και τους φάνηκε γνωστό και το γούσταραν!

Τη Τρίτη μέρα όμως μια και μερικοί μερικοί πέρναν πολύ θάρρος, γιατί ως γνωστόν ο άνθρωπος εκτός από ανυπάκουος είναι και κομματάκι ψωνάρα, και ετοιμαζόντουσαν να κάνουν μέχρι και απόβαση στο παράδεισο, λέει δε ρίχνω κι ένα κέντρο να ισορροπήσει λίγο τα πράγματα?
Να μπουκάρουν μέσα όσοι είχαν το ψιλοκόμπλεξ τους για τον αποκλεισμό από τα υπόλοιπα γεράκια? (σορυ ανθρώπους ήθελα να πω)

Κι έτσι το μαλιοτράβηγμα θα γινόταν από τρεις τώρα πια , ακροδεξιούς, δεξιούς και κεντρώους που μόνο ο θεός ήξερε τι είχαν να χωρίσουν!

Τέταρτη και Πέμπτη μέρα δεν υπάρχουν αλλαγές μη σας λένε αηδίες και τις πιστεύετε. Για πολύ καιρό τρεις που μαλλιοτραβιούνται είναι αρκετοί για να πάει κι ο θεός λίγες μέρες διακοπές σαν άνθρωπος!

Την έκτη μέρα ξεκούραστος γύρισε και βρήκε να γίνεται ένα μπάχαλο. Είχαν βγάλει όλοι μαχαίρια κι ακονίζανε το δέντρο!!! Τα βασίλεια της γης ρημαδιό. Αλλο είχε παραμεγαλώσει αλλο είχε παραμικρύνει, είχε πέσει σε μια χουφτίτσα κρίση βουλιμίας και δεν είχαν αφήσει τίποτα να φάνε οι υπόλοιποι. Ούτε αποφάγια!!!
Οπότε ήρθε η ιδέα! Οι πεινασμένοι πρέπει να φάνε κάτι γιατί αλλοιώς δε με βλέπω καλά... αλλά πάλι δε μπορώ να εκτεθώ ότι είμαι κι εγώ μπλεγμένος μες τη μέρση και μια και η έκτη μέρα αρχίζει από 6.... και αυτό τον αριθμό τους έχω μάθει να τον φοβούνται Χ3=666, θα φτιάξω κάτι που θα σκέφτεται εντελώς διαφορετικά από τους όλους άλλους θα προκαλέσει χαμό, επανάσταση , αλλά δεν θα το ρίξουν σε μένα το φταίξιμο γιατί θα τους κάτσει η ιδέα ότι είναι έργο του αντίχρησου. Κι έφτιαξε το σοσιαλισμό με φιλοδοξίες κουμουνισμού ..
Επι τέλους νοιώσαν μια κρυφή χαρά, μια ελπίδα κι οι αριστερόχειρες!!

Την έβδομη μέρα σκέφτηκε δε μπορεί όμως η δεξιά να έχει τόσες ποικιλίες και την αριστερά να την αφήσω έτσι σαν τη καλαμιά στο κάμπο...Κι έφτιαξε τότε και μια κεντρώα αριστερά δίπλα στη κεντρώα δεξιά, και από τη μία και την άλλη ήταν ή άλλη δεξιά και η άλλη αριστερά, και πιο εκεί ήταν η πολύ δεξιά και επειδή από την άλλη θα έμενε σα ζαβό το κλαδί είπε άντε κι αλλη τόση άκρα αριστερά.

Από κι ύστερα,

Ξεκίνησε η γνωστή σειρά, (τα ονόματα παρακάτω είναι εντελώς συμπτωματικά, μπορούσαν να είναι και χιλιάδες άλλα στην ιστορία της μηλιάς!)
Καραμανλής εγέννησε καραμανλή κι αυτός καραμανλή κι αυτός καραμανλή, κλπ
Παπανδρέου γέννησε παπανδρέου κι αυτός παπανδρέου κι αυτός παπανδρέου κλπ

Και οι υπόλοιποι πήραν ένα 10%, άντε 15% τις εποχές που ο θεός νοιώθει πιο ανοιχτοχέρης κι αυτό το 10% έχει από τις γραφές οριστεί ότι τόσο θα μένει κι όποιος πρόλαβε το Κύριο είδε!!!

Το νόημα τώρα όλης αυτής της διαδικασίας.

Τα μήλα. Εκεί είναι το πρόβλημα. Γιατί τα μήλα είναι λίγα και μετρημένα οι πεινασμένοι πολλοί αλλά αδύναμοι, ενώ τα κλεφτρόνια είναι λίγα αλλά βαρβάτα.

Κι έτσι πότε πότε τα κλεφτρόνια πετάνε και λίγα αποφάγια κι έχουμε δημοκρατία
Πότε πότε απαγορεύουν εντελώς τη μηλοφαγία στη πλέμπα κι έχουμε δικτατορία
Πότε πότε όταν τα πράγματα παρασφίξουν κάνουμε πως πετάμε τα μήλα στους αδύναμους (για λίγο και περιορισμένο διάστημα όσο χρειάζεται να μπουν τα μαχαίρια στη τσέπη ) κι έχουμε σοσιαλισμό.

Πότε πότε μπουκάρει όλο το μπουλούκι πάνω στα μήλα , τι με το δεξί τι με το αριστερό, κι οποίος επιζήσει επέζησε μέχρι την επόμενη σεζόν επέζησε κι εδώ έχουμε Ελλάδα...

Αχ ξέχασα να πω ότι σ΄ολη αυτή τη διαδικασία συμμετέχει και η πλέμπα με κάτι που λέγεται ψήφο. Γιατί αφού ο θεός δημιούργησε τη ψήφο για να πέφτει κάπου, κάποιος πρέπει να τη ρίχνει για να μοιάζουν όλα κάθε φορά «ελπιδοφόρα»!!!

ΥΣ. Απαξιωτικό το άρθρο το ξέρω. Αλλά αν κάποιος είναι τίμιος μέσα του κι έχει μια σταλιά μυαλό στο κεφάλι, ας σκεφτεί κάτι.

Οτι είναι νέος και θέλει να ακολουθήσει ένα δρόμο να πιστέψει.
Εχει όνειρα, ελπίδες και δεν θέλει να τα ισωπεδώσει όλα.
Προσπαθεί λοιπόν να πει είμαι διαθέσιμος απέναντί σας δώστε μου ένα χέρι....
Μετά γυρίστε και δείτε ποιοί του απλώνουν το χέρι....

Δεν είναι πιο τραγικό από το δικό μου κείμενο ?

Ευτυχώς οι νέοι απαιτούν πάρα πολλά τώρα πια προκειμένου να δηλώσουν «διαθέσιμοι»....
Καταλάβατε πολιά μου???? Πολλά. Κι όποιος είναι μάγκας ας τα δώσει.

3 σχόλια:

john savvopoulos είπε...

Πόσο δίκιο έχεις!
Να σαι καλά!

Stratos είπε...

Πολύ έξυπνο…

vasiliskos είπε...

Περιττό να πω ότι είμαι μόνιμα στη τσίτα στο mementum να δω τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο! (τύφλα να έχει το lost):)